Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De wegen van de filmgoden blijven ondoorgrondelijk. Zo verschenen er twee jaar terug op relatief korte tijd twee biopics over modefenomeen Coco Chanel. Opvallend is dat beide films niet in elkaars vaarwater zeilden, maar elk een andere fase uit het leven van Coco Chanel belichtten. ‘Coco Avant Chanel’ concentreerde zich op haar leven vooraleer ze een bekende modeontwerpster was, deze ‘Coco Chanel & Igor Stravinsky’ heeft het dan weer uitsluitend over haar romance met de befaamde Russische componist. Al dan niet toevallig begint ‘Coco Chanel & Igor Stravinsky’ ongeveer daar waar ‘Coco Avant Chanel’ ophield: met de dood van haar geliefde Arthur Capel (toen vertolkt door Alessandro Nivola) door een auto-ongeval. Waardoor je dit filmpje met een beetje kunst- en vliegwerk dus eigenlijk als een sequel kan zien.

De eigenlijke romance tussen Coco Chanel (Anna Mouglalis) en Igor Stravinsky (Mads Mikkelsen) begint in 1920, het jaar waarin Coco op het punt staat haar befaamde Chanel No. 5 te lanceren. De proloog speelt zich echter af in 1913, met de première van Stravinsky’s ‘Le Sacré Des Printemps’ in het Théatre des Champs-Elysées in Parijs. Coco Chanel zit in de zaal en ziet hoe het verbouwereerde publiek op de vuist gaat. Velen bleken immers niet klaar voor het complexe muziekstuk van de Russische componist, en verwachtten in de eerste plaats een standaard muzikaal ballet. Maar ‘standaard’ stond niet in het woordenboek van Stravinsky. En ook niet in dat van Chanel trouwens, die met haar creaties de in haar ogen saaie markt van dameskleding een vernieuwende injectie gaf.

In 1920 is Coco in diepe rouw na het overlijden van Arthur Capel. En Stravinsky komt permanent in Parijs wonen na zijn vlucht uit Rusland. Chanel nodigt Stravinsky uit om samen met zijn zieke vrouw en hun kinderen in haar villa buiten Parijs te komen wonen. Een aanbod dat hij aanvaardt, en dat ietwat onoverkomelijk uitmondt in een verboden (affaire) tussen Stravinsky en Chanel. Wat van deze film ongetwijfeld uitstekend vertier maakt voor liefhebbers van historisch onderbouwde stationsromantiek.

Van de twee Coco Chanel-producties was ‘Coco Avant Chanel’ degene met het grootste commerciële potentieel. Omdat die eerst in roulatie werd gebracht, maar ook omdat Audrey Tautou de titelrol vertolkte: in tegenstelling tot Anna Mouglalis geen illustere onbekende (al heeft Mouglalis een voetje voor daar ze echt een model is voor het Chanel-modehuis). Veel verschil levert het niet meteen op: ook hier voel je dat je niet naar een af verhaal zit te kijken, maar eerder naar een fragmentopname uit het leven van. Je leert noch Chanel noch Stravinsky ten gronde kennen: het blijven geschiedkundige personages in een interessante setting, maar de kans dat je meeleeft met hun romantische strubbelingen is aan de kleine kant. Net omdat de personages nooit uit hun vacuüm breken.

Regisseur van ‘Coco Chanel & Igor Stravinsky’ is de in Nederland geboren Fransman die hiervoor vooral bekend was van actiefilms (‘Dobermann’, ‘Blueberry’). En die in de jaren negentig vier videoclips draaide voor de Britse groep Erasure. Op het eerste zicht misschien niet meteen de geschikte gids voor een romantisch tranendal, maar Kounen drukt toch zijn stempel op de film. Esthetisch is dit immers veel beter dan ‘Coco Avant Chanel’: beklijven doet het misschien niet, maar de mooie inkleding en omkadering zorgt alvast voor een mooie meerwaarde. Kijk maar naar de welhaast hypnotiserende manier waarop Kounen de chaotische première van ‘Le Sacré De Printemps’ in beeld brengt. Zo sterk als die eerste twintig minuten wordt het niet meer, maar als met de deur in huis vallende setpiece is het er eentje dat kan tellen.

Simon Couwens