Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Om het met de waarschuwing te zeggen die Dale Cooper in ‘Twin Peaks’ kreeg: the owls are not what they seem. De tijd dat gevederde wijsgeren als Jacob de uil ter lering en vermaak voorlazen uit de Fabeltjeskrant lijkt definitief voorbij nu uilen hun vlerken uitslaan om gevechten op leven en dood te voeren. Tenminste, als we kinderboekenschrijfster Kathryn Lasky mogen geloven. Zij schreef een inmiddels vijftien delen tellende reeks over de uilen van Ga’Hoole en daarvan zijn de eerste drie (‘The Capture’, ‘The Journey’ en ‘The Rescue’) samengebald in deze potige brok animatieactie.

Alles is niet peis en vree in het uilenrijk. Sommige gevederde wijsneuzen proberen hun alledaagse muizenknabbelende leventje te leiden in alle stilte, anderen proberen het volledige uilenrijk te manipuleren en noemen zich de ‘pure ones’. Leider van deze pure potentaten is Metalbeak, een vechtersbaas met een metalen helm die niet onder stoelen of banken steekt dat hij over het volledige uilenrijk wil heersen. Een overheersing die er niet zonder slag of stoot komt, daar heel wat rebellerende uilen in het offensief gaan tegen zijn tirannieke bewind. De held van ‘Legend Of The Guardians: The Owls Of Ga’Hoole’ is de jonge Soren (Jim Sturgess) die samen met zijn ouders, broer Kludd (Ryan Kwanten, geen onbekende voor de ‘True Blood’-kijker) en zusje Eglantine in het woud van Tyko woont. Op een dag strijkt het leger van Metalbeak er neer en Soren en Kludd worden samen met heel wat andere jonge uilen ontvoerd om deel uit te maken van Metalbeaks leger. Iets wat de strijdvaardige Kludd zowaar ziet zitten. Soren niet, en eens die ontsnapt is gaat hij op zoek naar de Bewakers van Ga’Hoole, die hem moeten helpen om de plannen van Metalbeak en koningin Nyra (Helen Mirren) te dwarsbomen.

‘Legend Of The Guardians’ heeft heel wat elementen in huis om de doelgroep van avontuurlijke jongetjes en meisjes te bereiken: goede uilen, slechte uilen, een levensles (twee broers die tegen over elkaar komen te staan) en het nodige comic relief met komische sidekicks, sommigen met, andere zonder pluimen. Onschuldig Disneyvertier is het geenszins: regisseur Zack Snyder (‘300’, ‘Watchmen’, ‘Sucker Punch’) trekt voluit de kaart van de gewelddadige dierenfabel en focust zich op veelal in slowmotion gefilmde scènes met vechtende uilen. Denk aan de zwartgallige teneur van ‘Watership Down’ en de stijl van Sam Peckinpah en je krijgt een goed idee hoe ‘Legend Of The Guardians’ zich laat bekijken.

De animatie is vlekkeloos. Snyder kon rekenen op het grafisch talent van het animatiehuis Animal Logic om Lasky’s uilenuniversum zo levensecht mogelijk in beeld te brengen. De CGI is over de hele lijn top en laat zich nauwelijks op een valse pixel betrappen. Animal Logic laat hiermee voor de tweede keer zien dat ze heel wat moois in hun mars hebben – hun vorige prent was George Millers donkere ecologische fabel ‘Happy Feet’.

Visueel zit alles dus snor, jammer dat het scenario iets te zwak is om ‘Legend Of The Guardians’ naar echt grote hoogtes te stuwen. Het verhaal laat zich weliswaar gemakkelijk samenvatten (gemene uilen ontvoeren brave uilen die daarop in opstand komen), maar het aantal personages is na verloop van tijd niet meer bij te houden. Verlies even de concentratie uit het oog, en je weet niet meer welke uil er door het zwerk scheert. Een euvel dat waarschijnlijk te wijten is aan het feit dat drie boeken werden samengevat in anderhalf uur, maar na de zoveelste uilenclash is het moeilijk om echt geboeid te blijven tot de finale confrontatie. ‘Legend Of The Guardians’ is dus geen onverdeeld succes, maar Snyders branie waarmee hij alles in beeld brengt, dwingt in elk geval respect af. Toch nog even waarschuwen dat dit uilenfilmpje door de vele bloederige confrontaties niet echt geschikt is voor de allerjongste kijkbuiskinderen.

Extra’s (Blu-ray): een paar featurettes waarbij je meer over het leven van de uilen te weten komt dan over de manier waarop de film is gemaakt. Wie voor de ‘Maximum Kid Mode’ kiest krijgt wel een fikse portie achter de schermen-info te verwerken. En een nieuwe Road Runner-cartoon in CGI, die om de een of andere reden toch de charme ontbeert van de klassieke handgetekende Looney Tunes van weleer.

Simon Couwens