Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Paranormal Activity 2
Om één of andere reden lenen de zogenaamde ‘point of view’-horrorfilms zich uitstekend tot marketinghypes. Perfect studiemateriaal om deze stelling te ondersteunen is ‘The Blair Witch Project’ uit 1999, een film die zowat geboekstaafd staat als de eerste virale marketinghit. Het jonge publiek dromde in gigantische massa’s naar de zalen voor de avonturen van drie kampeerders die zich geconfronteerd zagen met de heks uit de titel. Een knap staaltje much ado about nothing dat voor herhaling vatbaar bleek.
Zij het niet onmiddellijk. Het is pas de laatste jaren dat het subgenre echt in stroomversnelling is geraakt. J.J. Abrams superviseerde de shaky cam-monsterprent ‘Cloverfield’ en in Spanje werden de ‘[Rec]’-films waanzinnig populair. Ook al door marketingjongens die in de trailer van de eerste ‘[Rec]’ publieksreacties verwerkten van schreeuwende tieners die letterlijk door het dak gingen. Een marketingcampagne die in 2009 werd gekopieerd voor ‘Paranormal Activity’ dat in een mum van tijd uitgroeide tot een wereldwijde hit en ettelijke keren zijn schamele productiebudget terugverdiende.
‘Paranormal Activity’ was het geesteskind van Oren Peli en werd met de steun van Steven Spielberg opgepoetst en op grote schaal uitgebracht. Het verhaal van Katie en Micah die in hun huis werden geterroriseerd door een onzichtbare entiteit en de boosaardige kracht op camcorder probeerden vast te leggen had genoeg slimme schrikmomenten om als een geslaagde prent door het leven te kunnen gaan. Zij het vooral bij de fans van suggestieve gruwel: horrorliefhebbers die (meer) kicken op bloedvergieten van het zwaardere werk hadden waarschijnlijk maar weinig boodschap aan de open- en dichtgaande deuren in het door klopgeesten belaagde huis.
Voor het onvermijdelijke ‘Paranormal Activity 2’ is Oren Peli enkel nog als producent betrokken, de regie werd toevertrouwd aan Tod Williams (‘The Door In The Floor’) en de man doet dat niet onaardig. In essentie is deze sequel meer van hetzelfde, maar de scenaristen komen met genoeg aardige vondsten voor de dag om toch een verse wind door het déja-vugevoel te jagen. ‘Paranormal Activity 2’ is immers niet alleen een sequel, maar tegelijkertijd ook een prequel. Wordt ditmaal geplaagd en belaagd: het gezin van Kristi, de zus van Katie uit de eerste film. We leren dat de onzichtbare (klop)geesten het eerst langskwamen bij Kristi en pas later bij Katie, wat meteen het prequelgedeelte verklaart. Kristi is net moeder geworden van Hunter en woont samen met haar echtgenoot Dan en Ali, zijn tienerdochter uit een vorig huwelijk. Na een paar vreemde gebeurtenissen installeert Dan camera’s in het huis, en zo wordt gaandeweg duidelijk dat er iets niet pluis is in hun woonst. Hoe de gebeurtenissen verband houden met die bij Katie en Micah wordt pas na verloop van tijd duidelijk.
Wie in de eerste ‘Paranormal Activity’ zijn gading niet vond, zal waarschijnlijk niet te paaien zijn met nummertje twee in de reeks (de derde komt er in oktober 2011 aan). Wie de vorige wel als ok afvinkte, heeft alvast geen reden om deze tweede ongezien te laten. Al is het maar voor de slimme manier waarop vaak subtiel verder wordt gegaan met de bouwstenen van Oren Peli. Door dit filmpje te bevolken met een baby en een herdershond bijvoorbeeld. De grommende hond en de wenende koter blijken ideaal om (nog meer) angst te suggereren en dat leidt naar een fiks aantal secuur getimede boe-scènes. Een geslaagde spookhuisfilm dus, en we kunnen enkel maar hopen dat ‘Paranormal Activity 3’ uit hetzelfde vaatje verder tapt.