Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

‘L’Amour Fou’ is een kijk op het leven van het Franse mode-icoon Yves Saint Laurent die in 2008 op 71-jarige leeftijd overleed. Een sereen ogende kijk: hier geen flitsende montages in videoclipstijl of populaire hits op de achtergrond, maar veelal stiltes of streepjes klassiek om de juiste accenten te leggen. De kans is groot dat weinig geduldige kijkers dit daardoor maar een saaie bedoening zullen vinden, maar wie volhoudt zal na anderhalf uur toch moeten toegeven dat deze docu zich langzaam en stilletjes onder de huid nestelt.

Yves Saint Laurent begon zijn carrière als beschermeling van Christian Dior en kwam na de dood van Dior op amper 21-jarige leeftijd zelf aan het hoofd van het toen wat slabakkende modehuis te staan. Wanneer Saint Laurent daar aan de deur wordt gezet, begint hij samen met Pierre Bergé een eigen modehuis dat nog populairder wordt dan dat van Dior. Hun succes beperkt zich niet tot de Parijse catwalks, maar vindt wereldwijd weerklank, waardoor Saint Laurent zich vriend aan huis van zowat iedereen met naam in de jetset mag noemen.

‘L’Amour Fou’ reconstrueert de carrière en het leven van Saint Laurent aan de hand van tonnen archiefmateriaal. Regisseur Pierre Thoretton kon kiezen uit een archief van meer dan 100.000 foto’s als illustratiemateriaal. Dit gecombineerd met getuigenissen van Saint Laurents zaken- en levenspartner Pierre Bergé, die gedurende vier maanden zo’n zes keer werd geïnterviewd door Thoretton. Grotendeels temidden van een welhaast onuitputtelijke kunstverzameling in een van Saint Laurents statige landhuizen. Een verzameling die door Berger werd verkocht na de dood van Saint Laurent trouwens. Met pijn in het hart schijnbaar, maar zoals Bergé verkondigt ‘wanneer je de ogen hebt moeten sluiten van iemand met wie je bijna je ganse leven lief en leed hebt gedeeld, dan is het verkopen van niet-levende objecten eigenlijk maar een peulschil’. Het zijn dergelijke ontboezemingen die er voor zorgen dat ‘L’Amour Fou’ zich tot ontroerende kuitenbijter ontpopt. Als je het cynisme buitenspel zet, want uiteindelijk zou Bergé door die verkoop wel zo’n 350 miljoen euro opstrijken.

Wie meer wil weten over het leven en de carrière van Yves Saint Laurent kan deze docu met een gerust geweten in de thuisbioslader schuiven. Al is het wennen aan de niet voor de hand liggende aanpak van Thoretton. Door alles te laten vertellen door Bergé is dit immers ook zijn verhaal. Of toch minstens dat van zijn relatie met Saint Laurent: het is niet toevallig dat de titel ‘L’Amour Fou’ is en niet ‘Yves’ of ‘Saint Laurent’. Opvallend is dat Thoretton ook laat zien hoe de kunstcollectie van Saint Laurent en Bergé onder de hamer gaat. Wat eigenlijk een coda is in het verhaal, krijgt op die manier heel wat aandacht waardoor het bijna evenveel in de schijnwerpers komt te staan als de carrière van Saint Laurent.

Thoretton gaat gelukkig niet voorbij aan de schaduwzijde van het succes: de timide eenzaat Saint Laurent kon de druk van het succes immers niet aan, kreeg te kampen met drank- en drugsverslavingen en kampte bijna zijn volledige leven met depressies. Bergé praat het allemaal vlot (zij het grotendeels overserieus) aan elkaar. Saint Laurent echt leren kennen doe je niet met ‘L’Amour Fou’. Daarvoor was misschien input van meer mensen nodig geweest. Bergé spreekt uiteraard met ontzag en eerbied over Saint Laurent (wat begrijpelijk is), maar ergens heb je op die manier het gevoel dat de aandacht bij momenten meer op Bergé dan op Saint Laurent komt te liggen. Of dat het allemaal te weinig genuanceerd is. Een conclusie waar wat voor te zeggen valt, maar tegelijkertijd zorgt die aanpak er ook voor dat het mysterie Saint Laurent nooit volledig wordt ontrafeld. En dat is eigenlijk best treffend voor een ietwat mensenschuw genie dat maar zelden het achterste van de tong liet zien.

Simon Couwens