Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In de reeks ‘vragen om problemen’: je als homoseksueel aansluiten bij een extreemrechtse organisatie. Valt zo’n beetje te vergelijken met een overtuigd vegetariër/dierenliefhebber die een week meevaart met geschifte Noren, IJslanders en Canadezen om zeehondjes neer te knuppelen. En dat is precies wat Lars doet (het eerste, niet het tweede). Nadat hij uit het leger wordt ontslagen na geruchten over zijn homoseksuele geaardheid, raakt hij op de dool en zoekt hij nieuwe vrienden. Die hij zowaar vindt in het extreemrechtse milieu, niet meteen de meest homovriendelijke club op onze blauwe planeet.

Lars (Thure Lindhardt) is aanvankelijk nochtans niet opgezet met de extreemrechtse rakkers. Al tijdens de eerste meeting wil hij de pijp aan Maarten geven, maar hij laat zich intimideren door de gladde mooiprater Michael (Nicolas Bro, geen onbekende voor wie het tweede seizoen van ‘The Killing’ zag) die voelt dat er genoeg haat in Lars zit om van hem een goede volgeling te maken. Het duurt inderdaad niet lang vooraleer Lars een Pakistaanse immigrant in elkaar slaat, gefrustreerd door het onbegrip van zijn rijke ouders en zijn eigen ontslag uit het leger. Wanneer Lars er onder het ouderlijk dak de brui aan geeft, trekt hij in bij Jimmy (David Dencik), een van de leiders van de extreemrechtse groep. En jawel hoor, ze beginnen een seksuele relatie met elkaar. Of hoe het gladde ijs zowaar nog ettelijke meter gladder wordt.

Zoals wel meer het geval is bij films die de conflictscharnier duidelijk uittekenen, mikt ‘Brotherhood’ niet op een verrassingseffect. Wat je verwacht (een lid van een extreemrechtse groepering ontdekt dat het zijn ding niet is, en muist er met gevaar voor eigen leven vandoor) is wat je te zien krijgt. Zij het dat het hier gekoppeld wordt aan het thema van homoseksualiteit binnen een omgeving waarin de herenliefde niet wordt getolereerd. Regisseur Nicolo Donato wedt daardoor op twee paarden: dat van racisme en dat van verdoken homoseksualiteit. Aan hete hangijzers geen gebrek, zeker niet als je de film ook nog eens ziet als een aanklacht tegen of dwarsdoorsnede van racistische gevoelens in de hedendaagse Deense maatschappij.  ‘Brotherhood’ past daardoor in het rijtje van andere gelijkaardige skinheadfilms. ‘Romper Stomper’ bijvoorbeeld waarin een jonge Russell Crowe met nazitattoeages mocht floreren. Of Shane Meadows’ ‘This Is England’, waarin een nauwelijks de lagere schoolbanken ontgroeide snotneus zich laat inlijven door twintigers met een extreemrechts gedachtegoed. Of het al iets oudere ‘The Believer’ met Ryan Gosling.

Nieuw is de aanpak van Donato dus geenszins, al probeert de cineast wel om met een originele variante uit de hoek te komen. Na verloop van tijd evolueert ‘Brotherhood’ van een verhaal over racisme naar een verhaal over een verboden liefde die zich (toevallig) in een skinheadmilieu afspeelt. Door van het hoofdpersonage iemand te maken die voor zijn homoseksualiteit al eens eerder alles verloor waar hij in geloofde (een carrière in het leger) bouwt Donato een extra laag in die het makkelijker moet maken voor het publiek om met Lars te sympathiseren.

Makkelijk is echter niet eenvoudig in een film die laat zien hoe immigranten worden afgeranseld en waarin nazi-idealen worden opgehemeld. Weliswaar maar omdat het zo in het scenario past, maar toch. Noch het personage Lars, noch dat van Jimmy is boeiend of aangrijpend genoeg uitgetekend om mee te voelen met hun dilemma. Waardoor het allemaal sterk lijkt naar de dertiende racisme/homofilm uit het dozijn. Door de twee thema’s met elkaar te vermengen wil Donato uit de band springen, maar het levert helaas te weinig filmisch vuurwerk af om te beklijven of te bekoren.

Simon Couwens