Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In de jaren tachtig en negentig was Barry Levinson één van Hollywoods zogenaamde high profile regisseurs. Dat vertaalde zich in blockbusters van diverse pluimage (‘Good Morning Vietnam’, ‘Rain Man’, ‘Disclosure’, ‘Bugsy’) en in meer persoonlijke projecten (‘Avalon’, ‘Liberty Heights’). Voeg daar nog een paar welhaast a-commerciële prenten bij (‘Wag The Dog’, ‘Jimmy Hollywood’) en je zou de man een beetje kunnen vergelijken met Steven Soderbergh, die zijn eigen projecten eveneens afwisselt met grof geschut voor de grote massa. Al is Soderbergh een meer begenadigd cineast dan Levinson.

Kwalitatief schoot Levinson niet altijd in de roos en om de één of andere reden verzeilde hij in het moeras van de vergetelheid. Al zitten belabberde titels als ‘Envy’ en ‘Man Of The Year’ daar waarschijnlijk ook voor iets tussen. Kleine kans dat Levinson nog een echte comeback langs de grote poort te wachten staat: de brave man nadert de zeventig en is momenteel vooral op het kleine scherm of voor kleinere studio’s actief.

Twee paragrafen om aan te tonen dat Levinson twee à drie decennia terug een klinkende naam was in het Amerikaanse filmlandschap, en daar is ook het drama ‘Sleepers’ uit 1996 een bewijs van. Met een cast die bestaat uit namen die toen al groot waren (Robert De Niro, Dustin Hoffman, Kevin Bacon) en namen die op het punt stonden van de grote doorbraak die er voor sommigen wel (Brad Pitt) voor anderen niet (Jason Patric) gekomen is. Gelukkig dat die sterrencast er is trouwens, want de prent – die gebukt gaat onder een ietwat statige aanpak – laat nu en dan een te holle indruk na, en het eindresultaat oogt minder episch en tijdloos dan Levinson zonder twijfel voor ogen had.

‘Sleepers’ is de verfilming van de gelijknamige bestseller van Lorenzo Carcaterra, en die roman veroorzaakte nogal wat ophef bij zijn publicatie in 1995. Carcaterra beweerde immers dat de roman over kindermisbruik gebaseerd was op ervaringen uit zijn eigen jeugd, maar dat wordt tegengesproken door de officiële gerechtelijke instanties in New York die beweren dat er nergens bewijzen zijn die Carcaterra’s beweringen staven. De film opent in de jaren zestig in de New Yorkse wijk Hell’s Kitchen. Lorenzo, Tommy, Michael en John zijn vier straatjongens die opgroeien onder toezicht van priester Bobby Carillo (De Niro), maar toch in contact komen met de plaatselijke maffiabaas. Wanneer een kwajongensgrap uit de hand loopt, wordt het viertal veroordeeld tot een straf van maximum 18 maand in een opvangtehuis. Waar ze systematisch worden mishandeld en misbruikt door de gevangenisbewaarders. Vijftien jaar later wordt de verhaaldraad terug opgepikt. John en Tommy, die resoluut kozen voor een bestaan als misdadiger, schieten een van hun vroegere beulen (Kevin Bacon) neer en worden voor het gerecht gedaagd. Waar Mike (die openbaar aanklager is geworden) en journalist Lorenzo hun verdediging op zich nemen. Geleidelijk aan wordt duidelijk dat enkel een valse getuigenis van vader Carillo hen daadwerkelijk kan vrijpleiten, wat hem meteen voor een moreel dilemma stelt.

‘Sleepers’ is niet zonder kleerscheuren verouderd. Levinson en de cast en crew doen hun uiterste best om een sterk humaan drama af te leveren, maar om de een of andere manier kruipt het nooit echt onder de huid, en blijft alles teveel een les in academisch filmmaken. Wij geven alvast de voorkeur aan Dennis Lehanes gelijkaardige en meer gelaagde ‘Mystic River’ waarin eveneens het verhaal wordt verteld van jeugdvrienden wiens leven ontwricht is door seksueel misbruik (ook al met Kevin Bacon op de titelrol trouwens). Al was het maar omdat Clint Eastwoods verfilming van dat boek eveneens robuuster en krachtiger is dan deze ietwat in de vergetelheid geraakte ‘Sleepers’. De cast en themathiek maken het niettemin een kijkbeurt waard.

Simon Couwens