Niet alle huisvrouwen zijn radeloos. Neem nu Alicia Florrick (Julianna Margulies), wiens echtgenoot de cel in moet na een seks- en corruptieschandaal. Bij de pakken blijven neerzitten is er niet bij voor Alicia: ze heeft immers een inkomen nodig om zichzelf en haar twee kinderen te onderhouden. En dus gaat ze – na een hiatus van dertien jaar – terug aan de slag als openbaar aanklaagster. Zij het helemaal onderaan de ladder in een juniorfunctie.
‘The Good Wife’ is een beetje van alles. Langs de ene kant een dramedy die ongegeneerd mikt op een vrouwelijk doelpubliek, langs de andere kant een legal drama dat sterk genoeg oogt om ook nieuwsgierigen van de andere sekse te lokken. Dat er een publiek voor bestaat is inmiddels bewezen, daar in Amerika zopas het tweede seizoen is afgerond. ‘The Good Wife’ is het geesteskind van het koppel Robert King en Michelle King. Robert schreef in de jaren tachtig en negentig een paar bioscoopscenario’s (‘Cutthroat Island’ en ‘Red Corner’ zijn er daar twee van) vooraleer zijn pijlen op het kleine scherm te richten. Met Michelle creëerde hij in 2006 de politiereeks ‘In Justice’ met Kyle MacLachlan, die na een seizoen werd gecanceld. Met ‘The Good Wife’ doen ze het beter: de gemiddeld dertien miljoen kijkers in het eerste seizoen waren genoeg om de serie verder te zetten, en de prijzen die Margulies in de wacht sleepte (Golden Globe, Screen Actors Guild Award en Television Critics Association Award) zijn een bewijs dat ook de critici de reeks smaken. Of toch minstens Margulies’ vertolking.
King en King lieten zich in 2009 inspireren door een stoet schandalen die breed in de Amerikaanse media werden uitgesmeerd. Hoe gaan de vrouwen van schandaalmannen om met het feit dat de vuile was van hun echtgenoot in het lang en breed wordt uitgesmeerd, was de vraag die de basis werd voor ‘The Good Wife’. Vuilak van dienst is Peter Florrick (Chris Noth uit ‘Sex And The City’) een politicus die wordt gearresteerd wegens corruptie. Tijdens het daaropvolgend onderzoek wordt bovendien duidelijk dat hij ettelijke affaires had met prostituees. Dit gegeven gaat hand in hand met de pogingen van Alicia om terug carrière te maken als advocate. Daarbij komt ze in contact met zaken van diverse pluimage (een vrouw die beschuldigd wordt van moord op haar ex, drie weduwen die aanvechten dat hun omgekomen echtgenoten verantwoordelijk waren voor een treinongeval, een dokter die ervan beschuldigd wordt mee verantwoordelijk te zijn voor de overdosis van een steratleet, enzovoorts).
Die zaken worden per aflevering behandeld en afgehandeld. De rode draad wordt gevormd door de privébeslommeringen van Alicia. De vraag of ze haar kinderen al dan niet wil confronteren met hun gearresteerde vader bijvoorbeeld. Of hoe ze reageert als Peters straf wordt omgezet naar elektronisch toezicht met een enkelband. Uiteraard worden er nog andere personages in de mix gegooid. Will Gardner (Josh Charles, ooit nog student in Peter Weirs ‘Dead Poets Society’), die Alicia nog kent van op de rechtenschool en nu een partner is bij de firma waar ze komt werken (en traag maar zeker verliefd wordt op haar). En de cynische Kalinda Sharma (Archie Panjabi), die als privédetective aan de advocatenfirma is verbonden, en ooit nog voor Peter werkte. En Cary Agos (Matt Czuchry), die net als Alicia aast op promotie. En zo zijn er nog genoeg verhaallijnen die vermijden dat ‘The Good Wife’ aan eentonigheid ten onder gaat.
‘The Good Wife’ is een serie die traag maar gestaag groeit. De plot die de lijm samenhoudt mag dan weinig origineel zijn, de symbiose tussen de rechtszaken en de centrale personages werkt gelukkig wel. Vernieuwend is het allemaal niet, maar wie een boon heeft voor een degelijke gerechtsserie met een vrouwvriendelijke insteek zit zeker goed met deze eerste worp van 23 afleveringen.
Extra’s (dvd): een mooi pakket aan achtergrondinfo met als kers op de taart de docu ‘The Education Of Alica Florrick: Making Season One’ waarin zowat het hele productieproces gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan.