Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

When the night has come. And the land is dark. And the moon is the only light we’ll see. No I won’t be afraid, no I won’t be afraid. Just as long as you stand, stand by me. Je begrijpt waarom regisseur Rob Reiner (medio jaren ’80 was die nog in topvorm) de titel van zijn verfilming van het Stephen King-kortverhaal ‘The Body’ net voor de release nog veranderde in ‘Stand By Me’. Niet enkel past de gelijknamige song van Ben E. King als gegoten bij het nostalgische sfeertje dat de prent uitademt, ook omvatten de lyrics de essentie van waar het King om te doen is: het belichten van de sterke vriendschapsband tussen vier tieners op weg naar adolescentie.

In de nauwelijks twee dagen die het verhaal van ‘Stand By Me’ beslaat, zullen de vier immers willens nillens volwassen(er) worden. Wanneer Vern (Jerry O’Connell) via zijn oudere broer weet krijgt waar precies in de naburige bossen zich het dode lichaam van een al enige tijd vermiste tiener bevindt, besluit hij samen met zijn kameraden Gordie (Wil Wheaton), Chris (River Phoenix) en Teddy (Corey Felmdan) op road trip te gaan. Een tocht die hun vriendschap meer dan eens op de proef stelt en de vier tegelijk confronteert met hun eigen demonen.

Het is niet de eerste keer dat King de lotgevallen van een hechte groep tieners centraal stelt – denken we maar aan het onderschatte ‘It’ en ‘Dreamcatcher’. Maar in tegenstelling tot in die huiververhalen nemen de karakters het hier niet op tegen een moordlustige clown of een psychomonster, maar wel tegen zichzelf. Elk bevechten ze hun eigen problemen en gaandeweg ontdekken wij als kijker ook welke die zijn. Zo worstelt Gordie met de dood van zijn broer en moet hij zien te leven in de wetenschap dat zijn ouders van oordeel zijn dat ‘de verkeerde zoon’ hen verlaten heeft. Teddy draagt dan weer de sporen van fysieke mishandeling als gevolg van een labiele vader. Chris op zijn beurt stamt uit een liefdevol gezin, maar vreest voor altijd gevangen te zitten in zijn geboortedorp. Vern ten slotte doet zich wel stoer voor, maar is eigenlijk allesbehalve een durfal.

Verteld vanuit het oogpunt van één van de vier hoofdpersonages die op latere leeftijd terugblikt op dé gebeurtenis uit zijn jeugd (een cameo van Richard Dreyfuss), serveert ‘Stand By Me’ een verhaal waarin iedereen die met een zekere weemoed terugdenkt aan de tijd waarin hij nog echt jong was en zich aldus kon gedragen zich zeker zal herkennen. Bovendien slagen de makers erin om dit coming-of-age-verhaal te voeden met realistische situaties en dialogen. Veel films in dit genre ondergraven immers hun waarachtigheid door de tieners in kwestie dialogen in de mond te leggen die ze zelf nooit ofte nimmer op die leeftijd zouden debiteren (zie het voorts uitstekende ‘Juno’) – niet zo bij ‘Stand By Me’.

In bouwjaar 1986 werd de vier fantastisch acterende kindacteurs een grote toekomst voorspeld, maar dat draaide, zoals bekend, anders uit. En ironisch genoeg bleek deze prent daarin profetisch: in de epiloog komen we te weten hoe het de vier vrienden op latere leeftijd zou vergaan, en dat bleek zowaar niet echt ver van de waarheid te zitten. Wil Wheaton werd schrijver en Corey Feldman kreeg problemen met de wet, net als hun karakters Gordie en Teddy. Het meest macabere geval blijft echter dat van River Phoenix, wiens personage het schopt tot advocaat, maar vlak voor zijn eerste job neergestoken wordt in een koffieshop. Phoenix kwam zelf om het leven op de vooravond van zijn definitieve doorbraak. Alleen al voor zijn spel verdient deze Blu-ray een plaats in de collectie van elke rechtgeaarde filmfan.

Peter Janssens