Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie zijn animatiedromen het liefst in 2D beleeft en het even heeft gehad met de alomtegenwoordige opdringerige Amerikaanse sturm und drang heeft niettegenstaande de scheepsladingen computeranimatie weinig reden tot klagen. Ambachtelijke animatie komt dan wel niet meer zo veel voor als vroeger, op sterven na dood is het genre allerminst. De Japanse Gibli-studio’s draaien nog steeds op volle toeren, en om de haverklap bereiken ons pareltjes als ‘Panique Au Village’, ‘L’illusioniste’ en ‘Mary And Max’. Hoort ook in dit rijtje thuis: ‘Van De Kat Geen Kwaad’ (originele titel: ‘Une Vie De Chat’), het langspeeldebuut van het Franse duo Jean-Loup Felicioli en Alain Gagnol.

Felicioli en Gagnol leerden elkaar eind jaren tachtig kennen in de animatiestudio Folimage, waar ze beiden hun burgerdienst volbrachten en meewerkten aan educatieve filmpjes voor kinderen. Het klikte tussen de twee, en dat leidde naar een heleboel experimentele kortfilms, culminerend in de door Arte meegeproduceerde reeks ‘Les Tragédies Minuscules’ uit 1998. Na jaren van scriptontwikkeling en zoeken naar financiers en coproducenten ging de productie van hun langspeler ‘Une Vie De Chat’ in 2007 van start met een budget van om en bij de vijf miljoen euro. Ook ons land participeerde met steun van zowel de Vlaamse als Waalse overheid, en er werkten een paar Belgische animatoren mee aan het project.
 
Gemakshalve laat ‘Van De Kat Geen Kwaad’ zich samenvatten als een politiefilm voor kinderen. De lijm die het scenario samenhoudt is de Parijse kat Dino, die overdag een gezapig poezenleven leidt bij de zesjarige Zoé, de dochter van politie-inspecteur Jeanne. Zoé’s vader is een tijdje terug vermoord door gangster Victor Costa, en Jeanne is zo gefixeerd op het klissen van de man dat ze af en toe vergeet dat ze tijd moet spenderen aan haar dochter, die nauwelijks nog een woord heeft gesproken sinds de dood van haar vader. Costa is trouwens niet van plan zich te verbergen. Integendeel, samen met zijn bende heeft hij zijn zinnen gezet op het museumstuk ‘De Kolos Van Nairobi’ en Jeanne hoopt dat ze de moordenaar van haar echtgenoot kan klissen tijdens de roof. Een hele plotmond vol, en die wordt nog voller daar Dino ’s nachts helemaal geen brave huiskat is, maar samen met inbreker Nico op stap gaat. Nico is een inbreker van de oude stempel: jutezak, sluipen over de daken en nooit van plan om iemand kwaad te doen. Op een nacht volgt Zoé (die wil weten waar Dino ’s nachts naar toe gaat) haar huisdier en komt ze zowel in contact met Nico als met Costa. En eindigt het avontuur uiteindelijk boven op de daken van de Notre Dame.

‘Van De Kat Geen Kwaad’ heeft gezien de al bij al relatief korte speelduur van een uur een behoorlijk overvol scenario. En een behoorlijk pittige, daar een vermoorde vader nou niet meteen iets is wat je verwacht aan te treffen in een animatieprent die zich in de eerste plaats op jonge kinderen richt. Net zomin als een gangster als Costa, die vloekt en schiet dat het een lieve lust is. Felicioli en Gagnol cateren daarmee eveneens aan de oudere (mee)kijker en gooien bij wijze van cinefiele knipoog zelfs verwijzingen naar ‘Reservoir Dogs’ en ‘The Night Of The Hunter’ in de plot. Smakelijke vermicellislieren in een voor de rest eigenlijk al lekker ruikende soep.

De animatie is trouwens ook top: gedempt in een jazzy soundtrack en de vergezichten op Parijs niet sparend ademt dit filmpje een tijdloos karakter uit. In het laatste kwartier pakken Felicioli en Gagnol bovendien uit met een ongemeen slim stukje zwart-witanimatie en met een fraai vormgegeven achtervolgingsscène tussen de waterspuwers van de Notre Dame (Quasimodo was blijkbaar niet thuis). Tot slot nog een positieve noot voor de verzorgde Nederlandse versie waarop onder meer Maaike Cafmeyer (Jeanne), Warre Borgmans (Costa) en Rick De Leeuw (inbreker Nico) met hun klankkleur voor een goed klinkende dubbing zorgen. Geslaagd entertainment voor rakkers van alle (leef)tijden.

Simon Couwens