Zoeken

Rabia

  • Cinevision.be/nl quoteert Rabia met een 2/5
  • Regisseur: Sebastian Cordero
  • Cast: Martina Garcia, Gustavo Sanchez Parra, Iciar Bollain
  • Genre: Drama
  • Duur: 91 minuten
  • Releasedatum DVD: 21-04-2011
  • Distributeur DVD: Paradiso HE
Bekijk de cover van de film "Rabia"

Als je tijdens een al dan niet verhitte filmbabbel de drang voelt om een Ecuadoriaanse filmregisseur op te noemen, dan hoef je voortaan niet meer met de mond vol tanden te staan. Als je de naam Sebastian Cordero onthoudt tenminste. Naar eigen zeggen werd hij op negenjarige leeftijd gebeten door de filmmicrobe toen hij Spielbergs’ ‘Raiders Of The Lost Ark’ zag. Zijn droom om regisseur te worden liet hem niet los en hij ging film studeren in Californië. Niet zozeer om het te maken in Amerika, maar vooral om in zijn thuisland films te kunnen draaien. Op zich geen eenvoudige taak, daar er niet echt een cinematografische cultuur heerst in Ecuador. Cordero kon zijn ambitie in elk geval waarmaken: in 1999 debuteerde hij met het drama ‘Ratas, Ratones, Rateros’, en in 2004 kreeg hij de hulp van Guillermo Del Toro en Alfsonso Cuaron voor opvolger ‘Cronicas’, een thriller waarin tv-journalist John Leguizamo jacht maakt op een kindermoordenaar in Ecuador.

Del Toro leverde eveneens productionele hand- en spandiensten voor Cordero’s derde prent ‘Rabia’, gebaseerd op een roman van Argentijn Sergio Bizzio, op wiens werk ook Lucia Puenzo’s ‘XXY’ is gebaseerd. Het verhaal speelt zich af in Madrid, en ontkurkt met een idyllisch moment uit het leven van de Colombiaanse gastarbeiders Rosa en José Maria. Dit tweetal loopt elkaar toevallig tegen het lijf, en ze worden onmiddellijk verliefd op elkaar. Rosa (Martina Garcia, ook te zien in Inarittu’s ‘Biutiful’) werkt al een tijd als huishoudster op het landgoed van de gepensioneerde dokter Torres en zijn vrouw. José Maria (Gustavo Sanchez Parra, die dan weer in Inarittu’s ‘Amores Perros’ zat) werkt als bouwvakker. José Maria is nogal vlug op zijn tenen getrapt: twee garagisten die even knipogen naar Rosa krijgen later de rekening gepresenteerd, en wanneer hij ontslagen wordt op de bouwwerf geeft hij zijn ex-baas een dodelijke duw. Om te ontsnappen aan de politie verbergt hij zich – zonder dat Rosa het weet – op de bovenverdieping van het Torres-huis. Van daaruit kan hij Rosa gadeslaan en zien dat ze hem daadwerkelijk mist. Uit vrees te worden betrapt houdt hij zijn aanwezigheid voor Rosa geheim, wat zijn frustratie en woede begrijpelijkerwijs vergroot.

‘Rabia’ is een film met veel potentieel, dat jammer genoeg voor het grootste deel niet wordt waargemaakt. Als aanklacht tegen de status van illegalen is het alvast een slag in het water. Rosa is evengoed geaccepteerd in het Torres-huishouden als betrof het een Spaans meisje. José Maria wordt door zijn baas wel op zijn afkomst veroordeeld, maar zijn korte lont en jaloezie zouden waarschijnlijk ook in zijn karakter zitten als hij gewoon Spanjaard was. Wie dus in de eerste plaats op zoek is naar een film waarin de thematiek van (illegale) vluchtelingen wordt omgespit zit hier aan het verkeerde adres.

Wie op zoek is naar een claustrofobische thriller ook. Nochtans heeft ‘Rabia’ de mogelijkheden om de spanning de hoogte in te jagen. Jose Maria die zijn geliefde gadeslaat, haar stiekem telefoneert, ziet hoe ze verkracht wordt door de zoon des huizes en uiteindelijk bijna vergast wordt nadat de rattenverdelger langskomt, zijn stuk voor stuk elementen die niet zouden misstaan in een gothische rilprent. Ook de aankomst van het gezin van de dochter van de dokter (met in hun kielzog een seksueel gefrustreerde tienerzoon die overduidelijk zijn zinnen zet op Rosa) blijft grotendeels onafgewerkt. Het vermoeden rijst dat deze elementen er vooral zijn gekomen door toedoen van Del Toro, maar hoe hard Cordero zijn best doet om ‘Rabia’ als een thriller te verpakken (de travellings door het huis), de lont vat nooit vuur.

Blijft over: het romantisch drama. Het deel dat Corbero wel uitwerkt. Rosa en José Maria blijken echt van elkaar te houden, en de plotwending waarin José Maria ontdekt dat zijn geliefde zwanger is van hem zonder dat hij haar kan duidelijk maken dat hij vlak bij haar in de buurt is om haar te steunen, duwt de tristesseversterker makkelijk naar stand elf. Jammer hier is dan weer dat Cordero zijn personages nooit echt sterk uittekent. De passie tussen de twee wordt nooit echt wezenlijk in beeld gebracht, zodat je als kijker teveel het gevoel hebt dat Cordero gewoon de nummertjes verbindt zonder echt diep te graven in de passie. Waardoor ‘Rabia’ uiteindelijk eindigt als een gemiste kans, zeker voor een film die woede en razernij in de titel propageert.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray