Zoeken

Potiche

  • Cinevision.be/nl quoteert Potiche met een 3/5
  • Regisseur: François Ozon
  • Cast: Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Fabrice Luchini
  • Genre: Komedie
  • Duur: 98 minuten
  • Releasedatum DVD: 25-04-2011
  • Distributeur DVD: Twin Pics
Bekijk de cover van de film "Potiche"

Dat de Franse cineast François Ozon zich niet voor een gat laat vangen, is al langer geweten dan vandaag. Zijn mélange van thriller (‘Les Amants Criminels’, ‘Swimming Pool’), drama (‘Sous La Sable’, ‘5x2’, ‘Le Temps Qui Reste’, ‘Angel’) en komedie (‘Sitcom’, ‘8 Femmes’) zorgde dusver voor een eigenzinnige carrière waarin Ozon zowel een eigen stem laat horen als veelvuldig knipoogt naar de rijke Franse filmgeschiedenis. Ook deze ‘Potiche’ bevat meer dan een blik achterom: de film speelt zich af in 1977, en Ozon spaarde kosten noch moeite om de late jaren zeventig zo kleurrijk mogelijk in beeld te brengen.

‘Potiche’ is de verfilming van een stuk van de Franse toneelauteurs Pierre Barrilet en Jean-Pierre Grédy uit 1980. Twee heren met heel wat vaudevillekomedies op hun conto waarin de focus ligt op de vaak gecompliceerde relaties tussen mannen en vrouwen. Het bekendste stuk van Barrilet en Grédy is ‘Fleur De Cactus’, dat in 1969 in Hollywood voet aan wal kreeg als ‘Cactus Flower’ met Walter Matthau, Ingrid Bergman en Goldie Hawn, en recentelijk ook dienst deed als basis voor het Adam Sandler-vehikel ‘Just Go With It’. Ozon vond in Barrilets en Grédy’s oeuvre alvast inspiratie voor een van zijn meest publieksvriendelijke worpen ooit. Ozon modelleert ‘Potiche’ in de eerste plaats als eerbetoon aan Catherine Deneuve, die divagewijs uit de hoek mag komen met haar interpretatie van ‘simpele’ huisvrouw Suzanne Pujol. Al tijdens de begingeneriek toont Ozon welk vlees hij in de kuip heeft: een joggende Deneuve ziet zich midden het bosrijke natuurschoon geconfronteerd met twee wippende konijnen die hun leven leiden als waren er geen myxomatose of op de loer liggende jagers. Wie erop gebrand is om Deneuve aan het werk te zien in een breed mikkende komedie zit alvast goed met deze van wanten wetende huisvrouw die met schijnbaar gemak de ballon van de door mannen overheerste wereld weet te doorprikken.

Eind jaren zeventig hoorde een vrouw vooral aan de haard te staan. Dat is ook het lot van Suzanne Pujol, de dochter van de directeur van een goed boerende paraplufabriek. Nu is het bedrijf in handen van Suzannes echtgenoot Robert (Fabrice Luchini) die het imperium leidt zonder al te veel aandacht voor de arbeiders. Gevolg: de vakbond organiseert een staking en de lokale politicus/burgemeesterskandidaat Maurice Babin (een verrassend ingetogen Gérard Depardieu) stimuleert de hetze verder. Al die spanning is niet goed voor de arme Robert, die een hartaanval krijgt en verplicht rust moet houden. Waarop Babin met het idee op de proppen komt om van Suzanne de nieuwe bedrijfsleidster te maken. Babin en Suzanne hadden vroeger ooit een kortstondige relatie, en het vuur is nog niet uit hun herinnering verdreven. Al hoopt Babin vooral dat Suzanne – als vrouw zijnde – minder hoogdravend egocentrisch zal zijn dan Robert. Ook Robert en Suzannes kinderen Joëlle (Judith Godreche) en Laurent (Jérémie Renier) krijgen een belangrijke taak in het bedrijf en de arbeiders tonen zich tevreden met de wissel. Robert heeft minder zin om de horlepiep te dansen: eens hersteld van zijn hartaanval aast hij terug op zijn oude stek. Dat hij daarvoor zijn vrouw moet boycotten lijkt niet het minste probleem.

Ozon voert hier en daar wat wijzigingen toe aan het bronmateriaal van Barillet en Grédy, maar bewaart wel de setting van eind jaren zeventig. Op die manier kan hij uiteraard volop met de nostalgiefactor spelen en in die tijd populaire deuntjes van onder andere Michéle Torr, Jean Ferrat en The Bee Gees op de soundtrack smokkelen. De grootste verandering die Ozon deed was het einde. Het toneelstuk eindigt met de terugkeer van Robert naar de fabriek, Ozon voegde een politieke getinte coda toe waarin Suzanne besluit om haar honger naar macht door te zetten tijdens de plaatselijke verkiezingen. Wat meteen ook verklaart waarom het laatste kwartier er inderdaad een beetje met de haren bijgesleurd lijkt.

‘Potiche’ houdt het qua humorniveau midden tussen de gemiddelde Louis De Funésklucht en de avonturen van Balthazar Boma, zij het minder mikkend op slapstick en voorzien van een cinefiel(er) kloppend hart. Waardoor dit perfect op maat gemaakt is voor iedereen met een boon voor het Franse cinema-/komedieverleden.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray