Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Terwijl Natalie Portman het podium van het Kodak Theatre besteeg om haar oscar voor beste actrice in een hoofdrol voor ‘Black Swan’ in ontvangst te nemen, liep in Amerika het akkefietje ‘No Strings Attached’ in de zalen. Of hoe actrices/-teurs die beloond worden voor het serieuze of meer prestigieuze werk af en toe toch de nood voelen (al dan niet gedreven door de bankrekening) om aan te treden in lichter verteerbaar entertainment. Portman, die trouwens een van de uitvoerende producentes van ‘No Strings Attached’ is, zit momenteel blijkbaar in een lichtere periode, getuige haar bijrollen in ‘Thor’ en de hier nog niet uitgebrachte komedie ‘Your Highness’.

‘No Strings Attached’ laat zich bekijken als de tegenpool van Rob Reiners jarentachtigklassieker ‘When Harry Met Sally’. Daar draaide alles rond een man en een vrouw die de beste vrienden waren maar geen seks hadden met elkaar. Pas wanneer ze daadwerkelijk gingen rollebollen, kwam er een breuk in de vriendschap. Of hoe Reiner de vraag beantwoordde of een man en een vrouw goede vrienden kunnen zijn zonder dat er seksuele gevoelens komen bij kijken. Hier zijn de rollen omgedraaid: Emma (Portman) en Adam (Ashton Kutcher) hebben vaak seks met elkaar, maar zien een relatie met elkaar niet zitten. Of liever: Adam wil er een, maar Emma wil zich niet binden. Wat de vraag doet rijzen of een man en een vrouw (veelvuldig) seks met elkaar kunnen hebben zonder emotionele bagage.

Een vraag die niet is ingebed in een doordacht drama met Bergmansiaanse allures, maar in een romcom die (niettegenstaande de serieuze ondertoon) toch vooral de begaande paden bewandelt. Door Portmans aanwezigheid ziet het er allemaal wel klassevoller uit dan de doorsnee romantische komedie, al lijkt het er af en toe op dat ze enkel maar in deze film acteert omdat ze een weddenschap was aangegaan om zoveel mogelijk het woord ‘penis’ te laten vallen.

Emma is een dokter die als vroegrijpe puber op zomerkamp een oogje had op Adam die haar toen onomwonden vroeg of hij haar mocht vingeren. Tien jaar later lopen de twee elkaar toevallig tegen het lijf op een feestje van een voormalige studiegenote, en de vlam slaat ogenblikkelijk in de seksuele pan. Blijkt echter dat Emma niet van plan is om zich te emotioneel te binden omdat ze de druk niet aankan. Adam, die een relatie wel ziet zitten, wacht zijn tijd af, blijft met haar naar bed gaan, maar ziet zich uiteindelijk toch niet opgewassen tegen het ‘njet’ van Emma, zeker niet als zij hem blijft bestoken met seksuele escapades. Met dit verhaal alleen slagen scenariste Elizabeth Merriweather en regisseur Ivan Reitman (die nog steeds niet echt heeft geantwoord op de vraag of er al dan niet een ‘Ghostbusters 3’ komt) er niet in om hun speelduur vol te krijgen. Dus zien ze zich genoodzaakt om Emma en Adam te omringen met een vriendenkring waarin iedereen op tijd en stond een one liner mag debiteren en met Adams vader (Kevin Kline) die – mocht Portman er niet zijn geweest – op zijn gemakje de film zou stelen als oversekste narcist die een relatie begint met een van Adams ex-lieven.

Ironisch genoeg zijn het de bijrollen die ervoor zorgen dat ‘No Strings Attached’ niet aan eentonigheid ten onder gaat. De relatie tussen Eva en Adam is immers vooral een verhaal van stagnatie, en de uiteindelijke consensus die ze bereiken (plus de manier waarop) volgt braafjes de standaard romcomclichés (al komt er gelukkig geen race naar de luchthaven aan te pas). Doelgroepgewijs valt het allemaal tussen twee stoelen: de scenarioscharnier richt zich vooral op een volwassen(er) publiek en de ondersteunende grappen zijn vaak te puberaal om de hogere verwachtingen van dertigers of veertigers te voeden. Al was dat blijkbaar toch geen bezwaar daar de prent het meer dan behoorlijk deed in de zalen. Het enthousiasme van de cast ten spijt doet dit echter niets af aan de vaststelling dat ‘No Strings Attached’ een filmpje is dat, in tegenstelling tot de beide protagonisten, niet echt van de grond geraakt. Iets wat het gelijkaardige en veel beter uitgebalanceerde ‘(500) Days Of Summer’ wel deed.

Simon Couwens