Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

We horen junglebeer Baloo graag zingen over the bear necessities of life, maar dat wil niet zeggen dat we voor elke pratende animatiebeer een boon moeten hebben. Zit duidelijk niet in dezelfde schuif als Baloo: Yogi Bear, de goedbedoelende maar onbedoeld steeds keet schoppende bruine beer die in Yellystone National Park huist. En die nu in drie dimensies de huiskamer binnenwandelt.

Yogi Bear is één van de eerste tekenfilmfiguren van William Hanna en Joseph Barbera die echt populair werd, althans in de Verenigde Staten. In Europa heeft de beer nooit echt tot de verbeelding gesproken, al heeft dat misschien veel te maken met de typisch Amerikaanse setting in een natuurpark, boswachters inclusief. Yogi verscheen voor het eerst als nevenkarakter in ‘The Huckleberry Hound Show’ en kreeg in 1961 een eigen spin-off ‘The Yogi Bear Show’ die in 1964 culmineerde in de lange tekenfilm ‘Hey There, It’s Yogi Bear’. Nadien dook hij nog regelmatig op in afgeleide series, en dat het karakter nog niet in de vergetelheid is geraakt bewijst deze live action film die in Amerika zowaar de kaap van honderd miljoen dollar nam aan de bioskassa’s. Niet slecht voor wat op zich een hobbelige kinderfilm is die nauwelijks een uur en een kwartier duurt.

De makers van ‘Yogi Bear’ hebben welhaast niets veranderd of gemoderniseerd aan het oorspronkelijke uitgangspunt van Hanna en Barbera. Yogi leeft samen met zijn vriendje Boo Boo in Jellystone Park (een duidelijke knipoog naar Yellowstone Park) waar hij het voortdurend voorzien heeft op de picknickmanden (ofwel ‘pick-a-nick baskets’) van de toeristen, dit tot grote wanhoop van boswachter Smith die vreest dat zijn acties er vooral voor zorgen dat de mensen wegblijven uit het park. De met een groene hoed en groene das getooide beer denkt daar anders over, vooral omdat hij er zelf van overtuigd is dat hij slimmer is dan de gemiddelde beer.

Iets wat van de makers van deze film moeilijk te beweren valt. Het verhaaltje dat de fratsen van Yogi verbindt, is immers flinterdun en vooral nogal kinderachtig uitgewerkt. Iedereen vertolkt zijn personage ontzettend infantiel en maakt zich nog meer aan overacting schuldig dan de slechteriken die zich destijds in de Disneyfamiliekomedies voor schut lieten zetten. En het is maar de vraag of de kinderen veel interesse zullen tonen in een corrupte burgemeester die Yellystone wil sluiten om zo nog rijker te kunnen worden door de bomen te kappen en het gebied als landbouwgrond te kunnen verkopen (waarmee meteen de volledige plotlijn is blootgelegd). Uiteraard laten Yogi (stem van Dan Aykroyd), Boo Boo (stem Justin Timberlake), boswachter Smith en cameradame Rachel (Anna Faris) dat niet zomaar gebeuren en proberen ze de snode plannen van de burgemeester te dwarsbomen.

Eric Brevig, voormalig visuele effectenontwerper en regisseur van ‘Journey To The Center Of The Earth’, slaagt er niet in om veel schwung te krijgen in de prent. Niet alleen ziet alles er vaak heel fake uit (alsof niet enkel de beren, maar ook de volledige decors met CGI zijn gegenereerd), de kans is groot dat telkens Yogi of Boo Boo niet in beeld zijn (en dat is verrassend genoeg vrij veel) de aandacht van de jongste kijkbuiskinderen een serieuze dip zal vertonen. Al zullen ze waarschijnlijk wel zeer geëntertaind zijn telkens de fratsen van Yogi centraal staan, zeker tijdens de finale waarin hij samen met Boo Boo en een zelfgemaakt vliegtuig de lucht ingaat. Voer voor de niet al te kieskeurig kleine kijkertjes dus, deze avonturen van Yogi. Al hadden ze deze beer beter niet uit zijn winterslaap gehaald, daar dit filmpje nergens uitstijgt boven het rijtje van andere middelmatige live action/CGI-adaptaties van tekenfilms en mag aanschuren tegen onder meer ‘Scooby-Doo’ en ‘Alvin And The Chipmunks’.

Simon Couwens