Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Eeuwige, onvoorwaardelijke liefde en trouw tussen twee in de echt verbonden partners – bestaat dat eigenlijk wel/nog? Gelet op het alsmaar toenemende aantal echtscheidingen ben je geneigd om te zeggen van niet. Het is zelfs al zover gekomen dat wanneer man- of vrouwlief zich voor hun geloften tijdens de huwelijksplechtigheid weer maar eens beroepen op de woorden ‘tot de dood ons scheidt’ je haast alleen maar kan denken: “leugenaar”. Oké, misschien klinken we nu iets te bitter, maar de grens tussen cynisme en realisme is dun en een film als ‘Last Night’ maakt ze alleen maar dunner.

Al kan je deze debuutprent van de Iraans-Amerikaanse cineaste Massy Tadjedin er niet van beschuldigen een anti-huwelijkspamflet te zijn. Veeleer dissecteert ze begrippen als liefde, relatie, trouw, jaloezie, lust en verleiding, en toetst ze die aan de realiteit. Haar kapstok is een graatmagere plot over een zichtbaar gelukkig getrouwd koppel wier huwelijk plots de onvermijdelijke (?) scheurtjes begint te vertonen wanneer de vrouw haar man ervan verdenkt aan te pappen met een sexy collega.

Tijdens de openingsscène lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht. Joanna (Keira Knightley), een moderedactrice, en Michael (Sam Worthington), een succesvolle vastgoedmakelaar, maken zich op voor een bedrijfsfeestje van die laatste. Daar ontmoet Joanna de ravissante Laura (Eva Mendes), die schijnbaar al drie maanden in dienst is, maar waarover Michael nooit één woord gelost heeft. Jaloezie is een vies beest en dus komt er uit deze brief encounter weinig goeds voort. Thuis zit het er bovenarms op en ook al weet Michael de gemoederen gelukkig snel te bedaren, deze redetwist is veelzeggend voor het stadium waarin de relatie van Joanna en Michael zich bevindt. Dat Michael de volgende dag met Joanna op zakenreis vertrekt, maakt de situatie er bovendien niet beter op.

Het spreekt voor zich dat Joanna niet erg opgezet is met de ‘kat bij de melk’-positie waarin haar echtgenoot zich bevindt, maar het duurt niet lang vooraleer ze ook in een soortgelijk schuitje terechtkomt. Zo loopt ze namelijk tot haar grote verbazing Alex (Guillaume Canet) tegen het lijf, een charmante Fransoos met wie ze ooit een kortstondige relatie had. Omdat ze toch alleen is en die avond niets anders gepland had, gaat ze in op zijn uitnodiging om de avond met hem en een bevriend koppel (Griffin Dunne en Stephanie Romanov) door te brengen.

‘Last Night’ doet een beetje denken aan ‘Closer’ van Mike Nichols, waarin het ook knetterde tussen de vier hoofdpersonages, wier leven-, liefdes- en passiewandel elkaar kruisten. Tadjedin houdt de teugels echter strakker in handen dan Nichols en blijft nauw bij haar uitgangspunt. Ze stelt een relatie op de proef, en doet dat op zulke herkenbare wijze dat iedereen die ooit verliefd is geweest emoties zal zien/voelen voorbij komen die sterk aanschurken bij degene je zelf ervaren hebt – ook de minder gezellige. ‘Het Leven Zoals Het Is: Een Relatie’ had evengoed de (weliswaar een stuk minder vlot bekkende) titel van deze film kunnen zijn. Het enige verwijt dat we de prent en dus Tadjedin kunnen maken, is dat het af en toe iets te gefabriceerd aandoet. Het heeft iets van verfilmd theater, waar je het stof moet van afblazen.

Maar omdat Tadjedin met beide voeten in de werkelijkheid blijft, vergeef je haar dat kleine euvel. En ook wel omdat de acteurs het verhaal een extra dimensie bezorgen. Ondanks de nu en dan artificiële dialogen heb je altijd het gevoel naar mensen van vlees en bloed te kijken. Echte mensen, bij wie het vlees ook wel eens zwak kan zijn. Dat Keira Knightley en Eva Mendes een potje kunnen acteren, wisten we al, maar het is Sam Worthington die de show steelt en mag bewijzen dat hij over een breder gamma dan uitsluitend actierollen beschikt. Een fijne kennismaking in een dito film.

Peter Janssens