Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

‘Friday Night Lights’ heeft, net zoals de Dillon Panthers in de serie, het predicaat ‘underdog’ op zich kleven. Of hoe verklaar je anders dat deze sublieme dramareeks (laat het ons alsjeblieft géén sportserie noemen!) doorheen de jaren telkens het onderspit moest delven wanneer het aankwam op de verdeling van de Emmy’s of Golden Globes? Dat inmiddels het derde seizoen bij ons op dvd verschijnt, zou echter voldoende moeten zeggen.

Dit is immers één van de sterkste Amerikaanse reeksen die de afgelopen jaren op het kleine scherm te zien waren, en die voer je niet zomaar af omdat Zij Die Het Kunnen Weten daar geen bladgoud voor over hebben. Dat heeft producerende zender NBC gelukkig ook door. ’t Is te zeggen, had door. Want terwijl wij nog volop genieten van ‘nieuwe’ belevenissen van coach Eric Taylor (Kyle Chandler) en co, zit de serie er in Amerika al op. Na vijf seizoenen werd definitief de stekker eruit getrokken, ondanks unaniem lovende persrecensies en een fanbase die alleen maar leek toe te nemen. Geen idee wie destijds de beslissing genomen heeft om de releases in onze contreien lange tijd on hold te zetten, maar daardoor kunnen wij minstens het komende jaar nog genieten van twee extra jaargangen. Maar eerst dit derde.

Het tweede seizoen werd niet algemeen beschouwd als het meest geïnspireerde, maar als je ’t ons vraagt, was het weinig minder dan geweldige televisie. Ook al werd ten gevolge van de schrijversstaking de tweede reeks ietsje vroeger weer opgeborgen dan initieel gepland. Dat laat zich ironisch genoeg meer voelen bij aanvang van deze derde jaargang dan bij de afwikkeling van de vorige. Zo besloten de makers om direct van start te gaan met een nieuw schooljaar, waardoor een aantal openstaande plotdraden abrupt van het toneel verdwenen lijken. Sommige worden later in het seizoen opgevist, van andere hoor je nooit nog iets.

Wie de lens echter aardig op hem gezoomd krijgt, is quarterback Matt Saracen (Zach Gilford), die een beroep moet doen op zijn ma (Kim Dickens) van wie hij vervreemd was geraakt, omdat hij de zorg voor zijn aftakelende grootmoeder niet meer alleen aankan. Ook sportief gaat hem niet voor de wind, wanneer zijn positie in het team bedreigd wordt door de komst van J.D. McCoy (Jeremy Sumpter), een natuurtalent met een rijke vader, die zich eveneens met het team lijkt te willen bemoeien. Tami (Connie Britton) op haar beurt heeft ook voldoende katten te geselen. Niet enkel staat ze met manlief in voor de opvoeding van hun steeds onafhankelijker wordende dochter Julie (Aimee Teegarden), ook moet ze gewend raken aan haar nieuwe taak als Dillon High-directrice.

Op basis van de vooral op sport geënte covers van de seizoenen zou je het niet zeggen (en ook niet op basis van de uitstekende film van Peter Berg destijds, die wel iets meer de nadruk legde op de sport, zij het zonder aan kwaliteit in te boeten), maar ‘Friday Night Lights’ is niet alleen meer dan enkel een sportdrama, de reeks scoort zowaar beter tijdens de scènes die zich niet op het veld afspelen. Ook dit derde seizoen heeft alweer een waaier aan subtiele, door merg en been snijdende scènes in het uitstalraam, waarin de karakters en hun emoties de eerste viool spelen. En ze spelen een lied dat niet veel moeite moet doen om aan je hartsnaren te trekken, je gaat zo wel overstag. Omdat heel wat situaties niet noodzakelijk nieuw zijn, maar gewoon respectvol en waarachtig uitgevoerd, kan je niet anders dan de pluimen op de hoed van het regisseursteam en de uitstekende en zelfs ietwat ondergewaardeerde acteurs (ze hebben niet meteen ronkende namen in Hollywood, maar wat niet is, kan nog komen) steken.

We zijn alvast razend benieuwd of dat bij de volgende twee seizoenen ook nog het geval zal zijn, daar door een aantal beslissingen aan het eind van deze derde reeks – de makers schreven het einde zo als betrof het hier het sluitstuk van de volledige serie – een nieuwe weg (en dus een toevoeging van alweer een rist nieuwe personages) onvermijdelijk is. Ons vind je alvast terug op de eerste rij. Hopelijk laat de volgende release niet te lang op zich wachten.

Peter Janssens