Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Objection, your honor. In 1996 mocht Matthew McConaughey die gevleugelde rechtbankterm uitspreken in de John Grisham-verfilming ‘A Time To Kill’, vijftien jaar later behoren de drie woorden opnieuw tot zijn woordenschat in ‘The Lincoln Lawyer’. Over Grisham gesproken: de kans dat die nog eens garant staat voor een roman die grootschalig Hollywoodentertainment oplevert (‘The Firm’, ‘The Pelican Brief’, ‘The Rainmaker’, ‘Runaway Jury’) lijkt uiterst klein. De Amerikaanse filmindustrie is zijn oeuvre immers uit het oog verloren, al is de plot van ‘The Firm’ vanonder de mottenballen gehaald voor een tv-serie die volgend jaar in première gaat.

Niet dat Hollywood Grisham nodig heeft om met een rechtbankthrillerverfilming voor de dag te komen. Kijk maar naar deze ‘The Lincoln Lawyer’, de zestiende roman van Michael Connelly (een auteur van wie Clint Eastwood in 2002 ‘Blood Work’ verfilmde). Connelly is een van de meest productieve Amerikaanse genreauteurs. Zo was het in 2005 gepubliceerde ‘The Lincoln Lawyer’ de eerste roman uit een reeks rond advocaat Mickey Haller, en inmiddels is de man al aan zijn vijfde romanverschijning toe. Een van de redenen dat Connelly’s werk nog niet zo vaak werd verfilmd heeft te maken met het feit dat de filmrechten rond Connelly’s bekendste personage (privédetective Harry Bosch) al een tijd geleden zijn verkocht, maar dusver is daar nog niets mee gedaan, en ligt er genoeg stof op die rechten om honderd astmapatiënten gelijktijdig te laten doodvallen.

Bij het zien van ‘The Lincoln Lawyer’ lijkt Connelly’s oeuvre nochtans bijna in hapklare Hollywoodbrokken geschreven. Een hotshot advocaat die niet altijd koosjer te werk gaat, intrigerende moordzaken met slim bochtenwerk, kleurrijke personages en scheppen actie en spanning … het blijven geliefde ingrediënten voor de doorsnee detective-/thrillerfan. En zo zijn er nog meer dan genoeg, zo blijkt. ‘The Lincoln Laywer’ bracht tijdens zijn bioscarrière wereldwijd genoeg op om zijn productiebudget tweevoudig terug te verdienen. Dus wie weet, misschien komt er alsnog schot in de Michael Connelly-verfilmingen.

Mickey Haller (voor de stamboomontrafelaars: Haller is de halfbroer van Harry Bosch) is een advocaat die het niet te nauw neemt met de wet. Als hij een kruimeldief, prostituee of drugdealer kan vrijpleiten in ruil voor eigen (financieel) gewin, zal hij het niet laten. Dat Haller daardoor niet bij iedereen geliefd is, laat zich raden. Zijn huwelijk met Margaret (Marisa Tomei) is er alvast aan onderdoor gegaan, maar dat is niet verwonderlijk als je weet dat Margaret voor de openbare aanklager werkt. De nieuwste zaak van Haller is er ook eentje die de controverse niet schuwt: hij neemt de verdediging op zich van Louis Roulet (Ryan Phillippe), een rijkeluiszoon die ervan verdacht wordt een vrouw zwaar te hebben afgetroefd na een avondje uit. Echte bewijzen zijn er niet, maar alle aanwijzingen duiden erop dat Roulet de dader was. Aanvankelijk gelooft Haller in de onschuld van zijn cliënt, maar wanneer blijkt dat Roulet toch niet zuiver op de graat is, zal hij heel spitsvondig uit de hoek moeten komen om enerzijds zijn eigen hachje te redden en anderzijds binnen de wet te blijven om Roulet te kunnen ontmaskeren.

Alle ingrediënten voor een solide gerechtsthriller liggen op hun plaats, en Matthew McConaughey mag in de titelrol (de ‘Lincoln’ verwijst trouwens naar zijn auto waarin hij het overgrote deel van zijn zaken regelt) nog eens bewijzen dat hij meer in zijn mars heeft dan zielloos rond te huppelen in clichématige romcoms. Helaas slaagt regisseur Brad Furman er niet in om alles constant aan de kook te houden. Vooral in het tweede uur stapelen de slordigheden en toevalligheden zich op, en het ontbreekt de ultieme confrontatie tussen Haller en Roulet wat aan diepte en scherpte. Wat niet wegneemt dat ‘The Lincoln Lawyer’ zich heel vlot laat bekijken en strak genoeg in elkaar zit om twee uur lang te entertainen. Zoete koek-cinema, heet zoiets.

Simon Couwens