Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Ironclad (Blu-ray)
‘Ironclad’ kondigt zich aan als een historisch epos dat grootscheeps spektakel en aanzwellende pathos niet schuwt. Vooreerst is er natuurlijk de weinig aan de verbeelding over latende ‘Blood will run’-belofte op de inlay, maar ook de aanwezigheid van acteur James Purefoy duidt op een stevige dosis middeleeuws machismo. De Engelse krachtpatser heeft met optredens in ‘A Knight’s Tale’, ‘George And The Dragon’, ‘Solomon Kane’ en HBO-serie ‘Rome’ namelijk van historisch bombast zijn handelsmerk gemaakt. De rol van de heldhaftige tempelier Marshal is ‘m dan ook op het gespierde lijf geschreven.
We schrijven 1215. Een aantal Engelse baronnen verplichten King John (een onwaarschijnlijke rol voor Paul Giamatti) om zijn koninklijke zegel op de Magna Carta te plaatsen. Iedereen zou zwichten onder zoveel druk, maar als blijkt dat daarmee zijn macht helemaal ingeperkt is, besluit John in opstand te komen. Hij vormt een groot leger aan de zuidelijke kust van Engeland met als doel Rochester Castle te heroveren. De baronnen (onder wie Brian Cox en Derek Jacobi) zijn evenwel niet van plan om hun kasteel zomaar op te offeren, ook al moet daar een langdurige battle op leven en dood voor gestreden worden. Gelukkig kunnen ze rekenen op een trouwe achterban met onder meer tempelridder Thomas Marshal (James Purefoy) en jonkvrouw Lady Isabel (Kate Mara).
Met films als ‘Gladiator’, ‘Kingdom Of Heaven’, ‘Robin Hood’ en tv-serie ‘The Pillars Of The Earth’ (als producer) op zijn palmares zou je verwachten dat de naam van Ridley Scott ook hier op de aftiteling opduikt, maar nee. Nu, wie een beetje vertrouwd is met het gestileerde camerawerk van de historiemaestro van het afgelopen decennium, zal snel merken dat hij helemaal niets te maken heeft met deze verfilming van een waargebeurde, doch minder bekende bladzijde uit de Engelse geschiedenis. Regisseur Jonathan English (kan het toepasselijker?), die eerder ‘Minotaur’ maakte, gaat namelijk opnieuw voor de B-film-aanpak en laat zijn film baden in het bloed.
De belofte op de inlay is – voor de liefhebbers van afgehakte ledematen, rollende hoofden en doorboorde lichamen – dus wel degelijk ruimschoots ingelost. Deze ‘The Alamo’ in maliënkolder (het gaat hier tenslotte ook om de bestorming dan wel bescherming van een fort) maakt het bij momenten zo bont dat je dit als historisch document onmogelijk ernstig kan nemen, maar het entertainmentgehalte vaart er wel bij. Door de opeenstapeling van brute geweldscènes heb je ook geen tijd om stil te staan bij de vlakke personages en de vele onwaarschijnlijkheden (vind je het bijvoorbeeld aannemelijk dat je een hongersnood oplost door gewoon wat eten te gaan stelen bij de concurrent?). Het enige wat de vaart er af en toe uithaalt, is de nodeloze, maar uiteraard oervoorspelbare romance tussen Marshal en de jonkvrouw.
Die romance is vooral ook oninteressant omdat er tussen James Purefoy en Kate Mara geen spat chemie heerst. De vonken zijn er enkel wanneer er zwaarden kletteren. Purefoy is er ook de acteur niet naar om emoties te vertolken, hem moet je vooral het slagveld opsturen, daar heeft hij de ideale tronie en karkas voor. De bijrollen zijn stukken interessanter wanneer je op zoek bent naar écht acteerwerk. Paul Giamatti is grandioos als King John, een megalomane heerser die zichzelf tot rechterhand van God uitroept. En ook erudiete Britten als Derek Jacobi, Charles Dance en Brian Cox zijn immer solide. Ook al gaan hun vertolkingen verloren in het alles verpletterende bombast van dit rücksichtsloze ridderrecital.