Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wat een tijdje terug nog een exclusief ingrediënt was op het schier oneindige smörgasbord van spannend entertainment, begint meer en meer te ruiken naar een flets ingrediënt van een te weinig opgewarmd microgolftussendoortje. Om het zonder eetmetafoor te zeggen (of toch bijna): de Scandinavische krimi’s zijn wereldwijd ingeburgerd geraakt, en ironisch genoeg is het vet daardoor een beetje van de soep. Of hoe teveel van hetzelfde uiteindelijk nefast kan worden voor de feestvreugde.

Dat de Scandinaviërs bedreven zijn in het weergeven van spannende policiers met een ijzige omkadering is al langer dan vandaag geweten. Liefhebbers van spannende boeken kunnen ettelijke literatuurmeubels vullen met lijvige epistels uit het hoge noorden, en de sprong naar het succes op het kleine en grote scherm kwam er in eerste instantie met de verfilmingen van Sjöwall & Wahloo’s ‘Beck’, Henning Mankells ‘Wallander’ en Stieg Larsson’s ‘Millennium’-trilogie. Successen die de poort wagenwijd openzetten voor toppers als ‘The Killing’ en aanverwante misdaadepen. Of hoe het Britse detectiveconglomeraat er een geduchte concurrent bijkreeg.

De nieuwste gehypte serie is het uit Denemarken stammende ‘Those Who Kill’, waarin speurder Katrina Ries Jensen deel uitmaakt van een speciale politie-eenheid die jacht maakt op seriemoordenaars wiens methodes en motieven zelden van meet af aan duidelijk aan. Ze wordt gekoppeld aan de forensische bolleboos Thomas Schaeffer, die het beste resultaat boekt als hij zich in de geest van de moordenaar kan inleven. Wie denkt dat deze synopsis een mengeling is van de Amerikaanse hitseries ‘CSI’ en ‘Criminal Minds’ heeft het meteen bij het juiste eind. En daar wringt meteen ook het schoentje: origineel kan je ‘Those Who Kill’ niet noemen. Meer zelfs, door deze serie bewust zo internationaal ogend te maken, wordt er zelfs bespaard op de intrinsieke elementen die de Scandinavische krimi’s van meet af aan kenmerkten.

Ook de karakters zijn vrij clichématig uitgewerkt, en het ontbreekt aan een dragend personage dat de serie naar zijn hand kan zetten. Katrina Jensen heeft dan wel haar op de tanden, de manier waarop ze moeite heeft haar privé te scheiden van haar werk is niet meteen razend origineel te noemen. Ook de romantische zorgen die ze deelt met profiler Thomas zie je al van ver aankomen. Om nog maar te zwijgen van de traditionele problemen met haar oversten die zich door de verhaaldraden mengen.

Vernieuwend is ‘Those Who Kill’ in geen geval, maar toch was de serie van meet af aan een groot succes in thuisland Denemarken. Dat er volgend jaar een tweede serie komt hoeft dus niet te verwonderen. Daarnaast wordt er zelfs een bioscoop spin-off gemaakt van twee afleveringen. Of hoe het ijzer wordt gesmeed terwijl het heet is. Wars van het been there, seen that-gevoel zit ‘Those Who Kill’ gelukkig nog sterk genoeg in elkaar om elke aflevering tot aan de eindmeet uit te zitten. Alsnog met de hakken over de sloot dus, en als de makers slim genoeg zijn om in het komende seizoen wat meer aandacht te besteden aan hun karakters wordt het misschien nog wel wat met deze reeks. Indien niet, is de kans groot dat deze seriemoordenaarsverhalen roemloos stranden als voetnoot aan het Scandinavisch misdaadfirmament.

Simon Couwens