Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De eerste ‘Saw’-prent uit 2004 blies op meer dan één manier een nieuwe wind doorheen het horrorgenre. Niet enkel lag hij aan de basis van de huidige torture porn-wave, ook lanceerde die nobudget-hit de carrières van moderne huiverfilmers als James Wan en Darren Lynn Bousman – de één al iets rechtstreekser dan de andere. Zo kwam Bousman pas vanaf de tweede film in de picture, maar zonder het origineel was die er uiteraard ook niet geweest.

Bousman heeft zich inmiddels al vaak bewezen als een vakman die weet hoe hij suspense moet creëren, maar wanneer het op originaliteit aankomt, haalt James Wan het op een drafje. Hij besloot de gruwel van ‘Saw’ namelijk al snel de rug toe te keren. Met zijn follow-up ‘Dead Silence’ uit 2007 wierp hij zich namelijk op als een uitstekend sfeerschepper, die veeleer Wise, Hitchcock en Rosenberg dan Romero, Deodato of Craven als voorbeelden heeft. Met de Kevin Bacon-wraakthriller ‘Death Sentence’ toonde Wan in datzelfde 2007 bovendien van alle markten thuis te zijn. Daarna werd het een hele poos stil, maar dat zijn loopbaan nog lang niet ten einde is, onderstreept hij met deze ‘Insidious’, een ouderwetse spookhuisthriller met net dat tikkeltje extra.

Wanneer Josh (Patrick ‘Little Children’ Wilson) en Renai (Rose Byrne), een gelukkig getrouwd koppel met een tweekoppige kroost, verhuizen naar hun nieuwe woning hebben ze nog geen idee van het onheil dat hen daar te wachten staat. Het huis blijkt namelijk niet zo opgezet te zijn met de aanwezigheid van het gezin. Vooral de jongste zoon Dalton blijkt het mikpunt. Josh ziet hoe zijn vrouw er stilaan onderdoor dreigt te gaan en maakt de enige beslissing mogelijk: verhuizen. Maar als blijkt dat de vreemde gebeurtenissen daarmee niet stoppen, moet er andere hulp ingeschakeld worden.

Een deur die vanzelf opengaat en weer dichtknalt. Een vreemd geluid dat uit een kamer komt, waar niemand is. Een man die plots opduikt en dan weer verdwijnt. Wan werkt met de bekende ingrediënten, maar het soepje dat hij ervan bereidt, smaakt verrassend en gepeperd. Zonder veel poespas komt hij vanaf de eerste minuten ter zake, waardoor je als kijker heel snel meegezogen wordt in het lot van het getroffen koppel. Het moet van het onderschatte ‘The Entity’ uit 1981 met Barbara Hershey (een vergeten cultklassieker waar deze film ook voor een paar plottwisten duidelijk de mosterd ging halen) geleden zijn dat een film met zo’n afgezaagd thema ons nog zo snel bij de nekvel wist vast te grijpen. Het kan niet anders of dan weet je als regisseur waar je mee bezig bent.

Om het plaatje helemaal te vervolmaken, blijkt ook het scenario een reden om de duim omhoog te steken: ‘Insidious’ start dan wel als een simpele spookhuisthriller, plotgewijs is er veel meer gaande. Wat deze film onderscheidt van genrecollega’s als pakweg ‘The Amityville Horror’ (de classic, niet de lamlendige remake met Ryan Reynolds) en ‘The Entity’, is dat hij de gruwel een gezicht geeft. Zulk iets kan een film doen verzinken in totale ongeloofwaardigheid, maar in dit geval draait het goed uit en levert het vooral aanleiding tot een zinderend spannende finale met een ludieke, zij het voor de getrainde horrorfan niet echt onverwachte twist.

Reken daarbij de uitstekende vertolkingen van solide hoofdacteurs als Rose Byrne (tv-kijkers kennen haar ongetwijfeld uit ‘Damages’ en laatst schitterde ze ook nog in ‘X-Men: First Class’) en Patrick Wilson en je hebt in zijn genre een prent, die meer dan het zien waard. En die inderdaad illustreert dat die dekselse James Wan (als genrefilm scoort hij een smetteloze vier op vier!) nog helemaal niet aan het einde van zijn Latijn zit.

Peter Janssens