Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Chuck, seizoen 3
Welke mening je ook hebt over het fenomeen ‘sociale netwerksites’, hun invloed is onmiskenbaar verstrekkend. Tegenwoordig worden ze door mediabedrijven volop ingezet bij campagnes en daarnaast hebben ze in de politieke wereld al meermaals deining veroorzaakt. Geen wonder dus dat drukbezochte platformen als Twitter en Facebook ook in de verlenging van een tv-reeks een hand kunnen hebben.
Hoe dat precies zit? ‘Chuck’ – de nooit écht hoge toppen scherende, maar niettemin bijzonder leuke serie over een whiz kid next door die per abuis een heleboel overheidsgeheimen in zijn hersenpan krijgt gebeamd – was na teleurstellende kijkcijfers voorbestemd om na twee jaargangen voor eeuwig opgeborgen te worden als een zoveelste reeks die zijn belofte niet helemaal kon waarmaken. De fans besloten daar echter een stokje voor te steken door middel van een uit de kluiten gewassen ‘Save Chuck’-campagne. Diverse online-acties werden opgepikt door bloggers (zowel on- als offline), waardoor het dan weer bij de tijdschriften en kranten terechtkwam. Akkoord, de hetze beperkte zich dan wel tot Amerika (wij hebben daar in Europa maar weinig van vernomen), maar zo’n actie spreekt onlosmakelijk voor de populariteit van de franchise. En die tegenvallende cijfers? Dat wijst er wellicht vooral op dat ‘Chuck’ een serie is die meer geliefd is bij dvd-kopers dan bij tv-kijkers.
Wie de vorige twee seizoenen met een kamerbrede glimlach op het gelaat uitzat, zal alvast krek hetzelfde doen bij dit derde (dat we dus enkel en alleen te danken hebben aan de Amerikaanse die hard supporters), waarin het team wordt uitgebreid (met ‘Superman Returns’-acteur Brandon Routh) en iemand uit Chucks onmiddellijke leefwereld achter zijn geheim komt. ‘Chuck’ combineert nog steeds op geinige wijze humor, romantiek en spionage tot een amusante cocktail die zijn mosterd zowel bij James Bond, Jet Li als bij de niet erg bekende, maar onderschatte komedie ‘The Man Who Knew Too Little’ (gewone man is spion tegen wil en dank) haalde. Bovendien wordt deze aanstekelijke mix gekruid met karakters die je het liefst van al tegen de borst wil drukken. Ook de aard van de mysteries waarmee Chuck in aanraking komt, klinkt dan wel niet zelden ernstig, toch houden de makers het ten allen tijde luchtig en grappig. Het zou ook dom zijn om van toon te wisselen als de fans expliciet petitie voeren om de serie terug te krijgen, natuurlijk.
Veel kracht haalt de serie ook uit zijn personages. Driehoeksverhoudingen, dubbellevens en wat meer zijn dagelijkse prik in Chuck’s opwindende leventje. Nog steeds voelt hij echter aan als de kluns die plots een held wordt en zulk iets biedt altijd stof tot een paar goeie grappen. Toch steelt hij niet als enige de show. Yvonne Strahovski is een prima love interest annex beschermengel (de scènes die ze samen delen, zijn bij momenten zelfs vertederend), en ook Adam Baldwin toont zich van zijn beste zijde.
Het uitgangspunt van ‘Chuck’ is misschien niet erg nieuw – de invloeden van bekende spionageseries uit het verleden als ‘Get Smart’ of ‘Charlie’s Angels’ zijn legio – en de leuke, doch ongeloofwaardige set-up moet je met meer dan één korrel zout nemen, maar op de één of andere manier valt het allemaal netjes in zijn plooi. Dit derde seizoen telt negentien afleveringen, en daaruit een favoriet kiezen is zelfs erg moeilijk. Maar het behoeft geen twijfel dat eens je de eerste aflevering gezien hebt je de andere er meteen weer achterna wil kijken. Verslavend entertainment dus, nergens groots, maar altijd vermakelijk.