Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Met ‘Reservoir Dogs’ in 1992 en ‘Pulp Fiction’ in 1994 zette Quentin Tarantino niet alleen zichzelf op de markt, hij zorgde er eveneens voor dat heel wat kleinere studio’s de kaart van de actievolle indiecinema trokken. Wat leidde tot een boost van gangsterverhalen, die veelal waren gelardeerd met komische dialogen, kwestie van niet onder stoelen of banken te steken dat Tarantino het grote voorbeeld was. Hier en daar was er een regisseur die in het zog van Tarantino een eigen carrière kon uitbouwen (Guy Ritchie op kop), voor de rest stierf het subgenre van Tarantino-klonen een stille en vrij snelle dood.

Het uit 1995 stammende ‘Things To Do In Denver When You’re Dead’ is een van de meer bezadigde in een Tarantino-bakvorm gegoten misdaadthrillers. Het is vooral de uitgebreide en gevarieerde cast (Andy Garcia, Christopher Lloyd, William Forsythe, Bill Nunn, Treat Williams, Christopher Walken, Steve Buscemi, Bill Cobbs en de intussen wat van de radar verdwenen actrices Gabrielle Anwar en Fairuza Balk) die ervoor zorgt dat de meanderende plot bekijkbaar en verrassend blijft, zelfs al worden nergens de hippe hoogtes van Tarantino bereikt.

Jimmy The Saint (Garcia) is een ex-crimineel uit Denver. Hij probeert op het rechte pad te blijven via zijn bedrijfje ‘Afterlife Advice’, dat mensen de kans schenkt om persoonlijke boodschappen op te nemen voor de geliefden die ze moeten achterlaten bij hun sterven. Een dienstverlening die zich in eerste instantie richt op zieke mensen die weten dat hun einde nabij is. Erg succesvol blijkt die onderneming niet, en al gauw kijkt Jimmy tegen een schuld aan bij een geldschieter. Een schuld die bovendien is over gekocht door ‘The Man With The Plan’ (Walken), Jimmy’s baas tijdens zijn criminele hoogdagen. The Man wil Jimmy zijn schuld kwijt schelden, maar daar staat wel wat tegenover. Jimmy moet de leiding op zich nemen van een stelletje criminelen bij het uitvoeren van een boud plan. De crew die Jimmy hiervoor samen sprokkelt bestaat uit nogal wat opvallende types zoals Critical Bill (Williams), die in een mortuarium werkt en er lijken als boksballen gebruikt om in conditie te blijven; en Pieces (Lloyd), die lijdt aan een mysterieuze ziekte waardoor hij zijn vingers verliest. Hun opdracht: ervoor zorgen dat The Man’s pedofiele en lichtelijk gestoorde zoon Bernard een relatie kan uitbouwen met zijn grote liefde die, om begrijpelijke redenen, niet echt opgezet is met Bernards attenties. Dit gaan ze doen door de huidige vriend van Bernards vlam ‘bang te maken’, zodat die de vrouw in kwestie dumpt en Bernard terug kans maakt op haar liefde. Uiteraard loopt er van alles mis tijdens het plan, en komt ook de vrouw om het leven. ‘The Man With The Plan’ is furieus en stuurt de sadistische huurmoordenaar Mr. Shhh (Buscemi) achter Jimmy’s bende aan.

‘Things To Do In Denver When You’re Dead’ was het langspeeldebuut van Gary Fleder, voor wie het er even naar uitzag dat er een mooie carrière in het vooruitzicht lag, daar hij hierna de regie kreeg toegeschoven van titels als ‘Kiss The Girls’ (1997), de Michael Douglas-thriller ‘Don’t Say A Word’ (2001) en de John Grisham-verfilming ‘Runaway Jury’ (2003). Een echte doorbraak bleef echter uit en Fleder is momenteel vooral actief als regisseur van tv-series. Een beetje jammer, daar Fleder zich zeker capabel toonde als betrouwbare Hollywoodregisseur voor commerciële titels. Zo laat deze ‘Things To Do In Denver When You’re Dead’ zonder echt heel hoge toppen te scheren (het tempo van het tweede uur is opvallend minder vlot dan van het eerste) zich als mini-cultfilm (lees: sardonische misdaadprent met gracieus ingebouwde twists) nog steeds netjes bekijken.

Voor de titel haalde scenarist Scott Rosenberg (die later ook ‘Con Air’ zou neerpennen) trouwens de inspiratie bij een track van Warren Zevons elpee ‘Mr. Bad Example’ uit 1991. Zevon gaf destijds zijn toestemming om de titel te gebruiken, op voorwaarde dat de song tijdens de aftiteling te horen was. Rosenberg liet zich naamgewijs daarnaast nog inspireren door Bruce Springsteen door de naam Jimmy The Saint te halen uit diens ‘Lost In The Flood’, een track van zijn debuutelpee ‘Greetings From Asbury Park, N.J.’ uit 1973. Je kan het maar weten.

Simon Couwens