Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het is moeilijk om niet aan Paul Greengrass’ ‘United 93’ te denken bij de Franse gijzelingsthriller ‘The Assault’ (originele titel: ‘L’Assaut’). Niet alleen reconstrueert regisseur Julien Leclercq een waargebeurde vliegtuigkaping, net als Greengrass zoekt hij zijn heil in een cameravoering die heel dicht op de huid van de personages kleeft om het geheel zo claustrofobisch mogelijk te laten overkomen. Om de vergelijking met Greengrass’ film over de terroristische aanslagen op 11 september 2001 niet helemaal compleet te maken, kozen de producers er voor om hun productie niet de titel ‘Air France 8969’ mee te geven, al had dat zeker gekund. En misschien hadden ze dat beter gedaan, daar ‘The Assault’ toch maar een saaie passe-partouttitel is.

Op 24 december 1994 wordt vlucht 8969 van Air France op de startbaan in Algerije gekaapt door vier gewapende leden van de Groupe Islamique Armé (GIA) die vermomd als politieagenten aan komen. Hun gijzelaars: 220 passagiers en 12 bemanningsleden. De bestemming van het vliegtuig is Parijs, en de kapers willen het vliegtuig te pletter laten vliegen tegen de Eiffeltoren. Het viertal kan echter niet vertrekken omdat het Algerijnse leger het vliegtuig omsingelt en de passagierstrap nog niet is losgekoppeld. Pas nadat er 63 passagiers zijn vrijgelaten, mag het vliegtuig opstijgen. Parijs zal het vliegtuig niet halen: de onderhandelaars laten de gijzelnemers in de waan dat er niet genoeg kerosine is om tot in Parijs te vliegen. Wanneer het vliegtuig op tweede kerstdag in Marseille landt om bij te tanken, wordt het bestormd door de Franse antiterrorisme-eenheid GIGN. Tijdens de bestorming komen de vier kapers om.

Leclercq houdt zijn reconstructie van die twee dagen zo beknopt mogelijk. ‘The Assault’ is opgesplitst in drie overlappende delen: een aan boord van het vliegtuig, een bij het Franse ministerie waar de onderhandelingen met de kapers en met de Algerijnse regering worden gevoerd en een bij het GIGN, waarvan de leden zich tijdens de kaping duchtig voorbereiden op de uiteindelijke bestorming van het vliegtuig. Om alles een identificeerbaar gezicht te geven, kiest Leclercq ervoor om elk deel aan een individu op te hangen. In het vliegtuig zijn het er eigenlijk vier (de kapers), al moeten die niet veel meer doen dan gijzelaars bedreigen, er af en toe eentje neerschieten en heel veel bidden. De Franse geheime dienst krijgt gestalte door Carole (Mélanie Bernier), een ambitieuze medewerkster die ervan overtuigd is dat de leider van het GIA op de hoogte is van de kaping, en zelfs een ontmoeting met hem weet te regelen. En door zijn afwijzing van een afkoopsom weet te ontcijferen dat het de bedoeling is dat het vliegtuig neerstort in Parijs (het feit dat ze Arabisch spreekt en begrijpt helpt ook een handje). Bij het GICN staat Thierry (Vincent Elbaz) op het voorplan, die het steeds moeilijker krijgt om zijn stressvolle en gevaarlijke job te combineren met zijn status van echtgenoot en vader.

Of hoe een gecompliceerd gegeven in nogal hapklare brokken wordt opgediend. En op een nogal stereotiepe manier: het aantal scènes met angstig toekijkende gezichten is nauwelijks bij te houden (zowel de gijzeling in Algerije als de bestorming in Marseille waren rechtstreeks te volgen op de Franse tv), en Leclerq zet de emometer op veertien door nogal wat nadruk te leggen op de scènes waarin de vrouw en het peuterdochtertje van Thierry vrezen dat er iets ergs met hem is gebeurd of kan gebeuren. Momentopnames die uiteraard dienen om zoveel mogelijk emoties los te wekken, maar die nogal doorzichtige kruik is eigenlijk al gebarsten vooraleer ze ordentelijk te water is gelaten.

Blijft over: de finale waarin Leclerq de bestorming van het vliegtuig reconstrueert. En die grotendeels sec aanpakt, en zich voluit concentreert op het vuurgevecht tussen de kapers en de elitetroepen, die tegelijkertijd ook de overgebleven passagiers zonder kleerscheuren moeten zien te evacueren. Een climax die bewijst dat Leclercq wel degelijk kaas heeft gegeten van spannende cinema. In zijn geheel gezien is ‘The Assault’ echter niet sterk genoeg om te volledig te overtuigen als nagelbijtende thriller op het niveau van ‘United 93’. Daarvoor had de cineast beter wat bespaard op de emoscènes en zich nog meer geconcentreerd op het kat-en-muisspel tussen de vliegtuigkapers en de onderhandelaars.

Simon Couwens