Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Begin jaren tachtig (toen de kantooruren begonnen om negen en eindigden om vijf) werden vileine bazen die hun personeel denigreerden aan de bureaustoel vastgebonden en verplicht om te luisteren naar een kwelende Dolly Parton. Vandaag de dag zoeken ontevreden werknemers in Hollywoodkomedies hun toevlucht tot andere middelen om zich van hun monsterlijke bazen te ontdoen: moord en doodslag zowaar.

Zijn niet tevreden omdat ze op de werkvloer worden afgekat: Nick (Jason Bateman), Kurt (Jason Sudeikis) en Dale (Charlie Day). Drie vrienden die de pech hebben alle drie ondergeschikt te zijn aan een baas met een hoog pestgedrag. Nicks overste is de sadistische egotripper Dave (Kevin Spacey), die elk moment aangrijpt om hem te kleineren. Kurt ziet zich geconfronteerd met een infantiele drugsverslaafde (een aan kung fu-verslaafde Colin Farrell) die het bedrijf naar de verdommenis helpt na de dood van zijn vader. En Dale ligt als tandartsassistent in de clinch met de nymfomane tandarts Julia (Jennifer Aniston) die hem voortdurend probeert te verleiden en er zelfs mee dreigt (gefingeerde) naaktfoto’s naar zijn vriendin te sturen.

Teveel is teveel voor de drie vrienden, die op een avond gevuld met drank en machopraat besluiten om zich niet langer in de zak te laten zetten. Waarop ze een pact sluiten om hun bazen te laten vermoorden. Een huurmoordenaar vinden blijkt niet zo eenvoudig voor het dappere drietal. De nogal dubieuze Motherfucker Jones (Jamie Foxx) geeft hen (tegen betaling) de raad om hun vijanden zelf om te brengen, waarbij iedereen best de baas van de ander voor zijn rekening neemt. Op die manier heeft iedereen een alibi voor de moord waarvoor hij naar alle waarschijnlijkheid zal worden verdacht. ‘Strangers On A Train/Throw Momma From The Train’ voor dummies met andere woorden. Uiteraard ontdekken Nick, Dale en Kurt dat het plannen van de moorden in niets te vergelijken valt met het uitvoeren ervan.

Van het drietal verschrikkelijke bazen komt Jennifer Anistons vuilgebekte geile tandarts het minst goed uit de verf. Je ziet duidelijk dat Aniston de opdracht kreeg om haar personage zo grof mogelijk neer te zetten. Wat ze doet, maarhet resultaat is op zijn zachtst gezegd hobbelig. Spacey en Farrell brengen het er beter vanaf: Farrell blijft weliswaar ietwat ondergebruikt, maar Spacey laat zich heerlijk gaan en lijkt in tegenstelling tot Aniston zelf plezier te hebben in zijn vertolking. Van het drietal moordenaars in spe scoort vooral Jason Bateman (zij het in een voor hem weinig verrassende rol), al hebben de minder bekende Charles Day en Jason Sudeikis (die samen in ‘Going The Distance’ zaten) ook hun momenten.

‘Horrible Bosses’ valt tussen twee stoelen in. De plot over drie slungels die willens nillens in een moordcomplot verzeilen lijkt wel vintage Blake Edwards, zeker omdat er nogal wat man-vrouwgrappen op het menu staan. Maar de makers willen tegelijkertijd aansluiting vinden bij het succes van ‘The Hangover’ en consoorten: waardoor er nogal wat bewust over de top scherende vunzige en gore grappen zijn ingelast. Uit economisch standpunt een beslissing die zijn vruchten afwierp: ‘Horrible Bosses’ deed de kassa’s luid genoeg rinkelen om de geruchten over een potentiële sequel te voeden. Regisseur Seth Gordon (van de hoogst vermakelijke Donkey Kong-docu ‘The King Of Kong: A Fistful Of Quarters’) krijgt jammer genoeg nooit echt greep op het scenario en de personages, en tegen de climax is het vet van de spreekwoordelijke soep. Hier zat duidelijk meer in, maar het enthousiasme van de cast en de aanwezigheid van toptalent als Spacey en Farrell zorgt er hoe dan ook voor dat deze prent genoeg dijenkletsmomenten bevat om als pretentieloos amusement te finishen.

Simon Couwens