Zoeken

La Guerre Est Déclarée

  • Cinevision.be/nl quoteert La Guerre Est Déclarée met een 3/5
  • Regisseur: Valérie Donzelli
  • Cast: Valérie Donzelli, Jérémie Elkaïm
  • Genre: Drama
  • Duur: 95 minuten
  • Releasedatum DVD: 25-01-2012
  • Distributeur DVD: Twin Pics
Bekijk de cover van de film "La Guerre Est Déclarée"

Als we de oerkrachten van de zevende kunst in drie delen uit elkaar zouden rukken, dan zouden de drie zichtbare hoopjes best wel eens die van verwondering, humor en ontroering kunnen zijn. De filmpioniers (George Meliés en co. op kop) hadden snel in de smiezen dat het publiek in grote getale kwam opdraven voor dingen die ze in het echte leven niet konden zien, maar de aantrekkingskracht van de lach en de traan bleek even sterk. Waardoor Hollywood in grote getale ging grossieren in slapstick en zogenaamde weepies om het succes van de nieuwe kunstvorm te bestendigen.

Ruim honderd jaar later lijkt er eigenlijk niet veel veranderd. Speciale effecten vieren nog steeds hoogtij, komedies blijven populair en ook het tranentrekken blijft bij de zevende kunst horen als de kip bij het ei. Kijk maar naar het drieluik ‘Adem’, ‘Hasta La Vista’ en ‘Tot Altijd’ dat hier bij ons bewijst dat er zowaar een groot publiek bestaat voor films over doodgaan. Dat er mag gesnotterd worden voor het witte doek of het gepixelde thuisbioscoopscherm heeft ook de Franse actrice/cineaste Valérie Donzelli goed begrepen. Samen met haar partner en collega-acteur Jérémie Elkaïm schreef ze een scenario over een koppel wiens baby van achttien maand een hersentumor heeft. Niet zomaar een scenario trouwens, daar het duo eigenlijk hun eigen leven in de cinefiele goegemeente gooit. Alles wat hier aan bod komt, hebben ze immers samen zelf meegemaakt.

Donzelli en Elkaïm kozen voor Juliette en Roméo als namen voor hun filmische alter ego’s. Kwestie van meteen duidelijk te maken dat ‘La Guerre Est Déclarée’ over eeuwige en beproefde liefde gaat. Qua symboliek kan trouwens ook de naam van hun zoontje (Adam) tellen. Subtiele symboliek mag dan niet meteen aan Donzelli besteed zijn, ze weet gelukkig wel hoe een ze een film in elkaar moet boksen die niet zozeer de platgetreden paden bewandelt. Dramagevoelige kijkers met een fetisj voor papieren zakdoeken zullen weliswaar hun hart ophalen aan deze prent, maar de koelere cinefiele kikkers in het publiek hoeven zich niet gediscrimineerd te voelen: door vormmatig te experimenteren, houdt Donzelli ook hen bij de les.

Als verwerkingstherapie kan ‘La Guerre Est Déclarée’ tellen. In plaats van in een hoekje knock-out te zitten met de noodlottige speelkaarten die het leven hen heeft toegeworpen, gaan Donzelli en Elkaïm resoluut in de tegenaanval. Al helpt het waarschijnlijk wel dat de tumor van hun zoontje Gabriel volledig werd weggenomen, en hij dus als een gezonde knaap verder door het leven kan. Op het eind kruipt Gabriel trouwens in de huid van Adam, en lopen fictie en realiteit bijna naadloos in elkaar. Eigenlijk is dat tijdens de hele film het geval: Donzelli en Elkaïm delen zonder schroom een pijnlijke periode uit hun leven, en kozen voor een extreme vorm van realisme door bijvoorbeeld de ziekenhuisscènes te filmen in het ziekenhuis waar hun zoontje is geopereerd.

Donzelli laat verschillende stijlen door elkaar lopen. Zo krijgen we drie verschillende voice overs te horen, troont ze het publiek meermaals mee naar de wondere wereld van de nouvelle vague en knipoogt ze nogal naar de musicals van Jacques ‘Les Parapluies De Cherbourg’ Demy. Op andere momenten wanen we ons in een op speed gedraaide videoclip. De prille liefde tussen Roméo en Juliette wordt bij aanvang in tien waanzinnige minuten uit de doeken gedaan en vloeit over van een close-up op de vrouwelijkheid in Courbets schilderij ‘L’Origine Du Monde’ in het babygeschrei van Adam. Om het met de woorden van Raymond van het Groenewoud te zeggen: het gaat verbazend goed vooruit. ‘La Guerre Est Déclaréé’ mag dan hier en daar iets te kort schieten (dat heb je nu eenmaal met vormelijke experimenten), het enthousiasme waarmee Donzelli en Elkaïm hun verhaal brengen zorgt voor een film die langzaam maar zeker onder de kleren kruipt. En die wars van alle tragiek en hemelstergende pijnen vooral een verhaal over moed, sterkte en hoop is.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray