Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Om tussen het grote aanbod B-filmpjes op te vallen, moet je er als producer vaak in slagen om een paar gevestigde acteursnamen te strikken. Iets waar Daniel Grodnik (die al twintig jaar in het vak zit en het klappen van de productiezweep dus kent) voor deze ‘Carjacked’ tot op zekere hoogte in slaagde. Voor deze zich grotendeels in een wagen afspelende thriller had hij immers maar twee centrale spelers nodig, en met Stephen Dorff en Maria Bello scoorde hij niet onaardig. Dorff is natuurlijk geen onbekende in het segment van rechtstreeks voor dvd gedraaide films, en is bovendien nog steeds regelmatig in een A-titel te zien (recentelijk in ‘Immortals’, ‘Somewhere’ en ‘Public Enemies’) en Maria Bello leek een aantal jaar terug op weg naar de status van A-actrice door haar bijrollen in onder andere ‘A History Of Violence’, ‘The Cooler’, ‘Thank You For Smoking’ en ‘The Jane Austen Book Club’, maar duikt tegenwoordig vaker op in het kleinere werk en versierde ook de hoofdrol in de politiereeks ‘Prime Suspect’, de Amerikaanse versie van de befaamde Britse reeks waarin Helen Mirren het mooie weer maakte.

De koppen op de affiche zijn natuurlijk maar een aspect. Minstens even belangrijk (zo niet belangrijker) is de verhaallijm die alles samenhoudt. En hier schoot Grodnik niet echt een hoofdvogel af met het debuut van het duo Michael en Sherry Compton. Wie op de proppen komt met een scenario waarin alles draait om een gijzeling, mag de kijker op zijn minst toch een paar spannende ontwikkelingen voorschotelen. En het is hier dat ‘Carjacked’ jammerlijk uit de bocht gaat. En dan nog wel in slakkentempo.

Lorraine Burton (Bello) heeft niet echt het leven waar ze als jong meisje van droomde. Haar huwelijk met ex-militair Gary liep op de klippen, haar ex wil de voogdij over haar zoontje Chad en ze heeft moeite om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Geen wonder dat ze in therapie is, en daar krijgt ze te horen dat ze moet stoppen met klagen en uit haar schulp moet leren komen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, al dient er zich wel een mogelijkheid aan om de theorie in praktijk om te zetten wanneer op een druilerige avond de bankovervaller (Roy) zich in haar wagen wurmt en haar onder bedreiging van een pistool verplicht om verder te rijden. Wat meteen de titel ‘Carjacked’ verklaart.

De bouwstenen voor een snedige thriller liggen weliswaar op hun plaats, de manier waarop regisseur John Bonito (van het Michael Cena-vehikel ‘The Marine’) en de scenaristen ze aan elkaar hechten is een ander paar mouwen. Dorff is immers niet meteen de meest angstaanjagende misdadiger ooit. Integendeel, hij ziet het als een persoonlijke missie om zijn gijzelaarster zoveel mogelijk vragen over haar privéleven te stellen en heeft blijkbaar geen haast om zo snel mogelijk zijn plaats van bestemming te bereiken. Hij vindt het ook niet nodig om uit te vlooien of Lorraine al dan niet een gsm bij haar heeft, en vindt zelfs de tijd om even met Lorraine en Chad te gaan eten. Waardoor we geneigd zijn te geloven dat de Comptons in de eerste plaats een psychologische thriller wilden schrijven, maar daarvoor zijn de personages te kwakkelend uitgetekend.

Na een uur gepraat en het sporadische ‘oei, nu kan het spannend worden’-moment (de onvermijdelijke wegversperring inclusief) trekt de prent opeens toch voluit de actiekaart voor een climax die nogal haaks staat op de opbouw. Die ontknoping is misschien goed nieuws voor de fans van autoachtervolgingen en schietpartijen, maar echt opwindend is de finale niet te noemen. Kortom, ‘Carjacked’ mag zich gelukkig prijzen met Dorff en Bello die het beste proberen te maken van hun personages, want vervang hen door twee minder getalenteerde acteurs en je krijgt een film die niet eens de contactsleutel krijgt omgedraaid. Nu bolt het tenminste toch een tijdje, maar echt solide rijden doet deze ondermaatse bolide nauwelijks.

Simon Couwens