Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Tijd om nog eens een stukje Marvelmythologie los te laten met een schets van het personage ‘Ghost Rider’. In zijn huidige vorm voor het eerst verschenen in 1972, als alias van de stuntmotorrijder Johnny Blaze. Blaze verkocht zijn ziel aan de duivel om zijn mentor van de ondergang te redden, en kreeg daardoor ook zelf demonische krachten waarbij hij transformeert in een door hellevuur omgeven spookrijder met een skelethoofd en dito handen. Blaze verscheen tot in 1983 als ‘Ghost Rider’ waarna de vloek en superkrachten werden overgenomen door ene Danny Ketch, en Blaze verscheen terug op het stripappel ergens midden de jaren 2000.

Net op tijd om de première van de eerste ‘Ghost Rider’-film in 2007 luister bij te zetten. Die prent (geregisseerd door Mark Steven Johnson, die minder succes had met zijn adaptatie van ‘Daredevil’) haalde vlotjes de kaap van honderd miljoen dollar kassaopbrengst in Amerika, waarop de onvermijdelijke sequel groen licht kreeg. Een sequel die uiteindelijk toch wat op zich liet wachten, daar er nogal wat tijd kroop in het vinden van een geschikt scenario en een regisseur die zich over de vlammende Marvel-held kon ontfermen. Dat werden er uiteindelijk twee: de regie van ‘Ghost Rider: Spirit Of Vengeance’ is immers in handen van het duo Mark Neveldine en Brian Taylor, die eerder al broederlijk de ‘Crank’-films en het vrij belabberde ‘Gamer’ op de actieminnende goegemeente loslieten.

‘Spirit Of Vengeance’ speelt zich acht jaar na het origineel af. Johnny Blaze is nog niet met zichzelf in het reine gekomen, en brengt het grootste deel van zijn leven in afzondering door, hopend dat hij zijn innerlijke demon kan bedwingen. Dat is echter buiten de Franse priester Moreau (bezige bij Idris Elba) gerekend, die zijn hulp inroept bij het opsporen van de jongen Danny waarop, om redenen die met mondjesmaat duidelijk worden, de duivel Hemzelve (Ciaran Hinds) aast. In ruil voor zijn hulp beweert Moreau dat hij de vloek van Blaze ongedaan kan maken. Waarop Blaze zich in het strijdgewoel stort, al was het maar omdat hij zelf nog een serieuze appel te schillen heeft met de op de jongen azende Mephistoteles (Ciaran Hinds).

Wie ‘Crank’ en/of ‘Gamer’ zag, weet dat Neveldine/Taylor er een opvallende stijl op nahouden. Een jachtig cameragebruik (ze fungeren steevast zelf ook als cameraoperatoren op de set), een voorliefde voor gewelddadige (en lawaaierige) actie en opvallende stunts zijn steevast present. In die optiek is het logisch dat ze een echte stripverfilming aan hun cv kunnen toevoegen. ‘Ghost Rider: Spirit Of Vengeance’ heeft een heel andere stijl dan het origineel uit 2007, maar is toch niet zo uit de band springend als de ‘Crank’-films. Alsof ze zich (al dan niet op vraag van de studio) toch wat hebben ingehouden voor wat in de eerste plaats een publieksvriendelijke(re) prent is die evenzeer geschikt moet zijn voor klein grut vanaf een jaar of twaalf.

Wat zeker niet wil zeggen dat Neveldine/Taylor het pulpgehalte van de prent hebben afgezwakt. Wat niet zo simpel zou zijn, daar Nicolas Cage duidelijk deelgenoot is in de helse grap en overacteert dat het lieve lust is. Maar liever zo dan de slappe was die hij in filmpjes als ‘Trespass’ buiten hangt. Cage heeft duidelijk schik in zijn reprise als Johnny Blaze/Ghostrider en dat levert een fiks aantal vrij geschifte scènes op. Die treffen zeker niet allemaal doel, en de regisseurs slagen er trouwens ook niet in om het verhaal continu boeiend te houden wanneer ze het gaspedaal induwen. Al kan de trashliefhebber zicht uiteraard met recht en reden afvragen of een coherent verhaal een prioriteit is in een genre dat opzichtig grossiert in foute actie en gratuit geweld. Wie tevreden is met een fikse dosis CGI-effecten, motorstunts, duivelse transformaties, de geur van brandend rubber, Cage-oneliners, een cameo van Christopher ‘Highlander’ Lambert als een monnik en vrouwelijk schoon in de vorm van Violante ‘The American’ Placido, weet waar hij/zij zich anderhalfuur schrap kan voor zetten. Wie daar allemaal geen boodschap aan geeft, zoekt zijn infernale zevendekunstpret best op een andere plek.

Simon Couwens