Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Weekend Aan Zee
Het moet van Jan Verheyens ‘Team Spirit’-jaren geleden zijn dat we nog eens over een Vlaamse film struikelden die zich zo plat op de grootste gemene publieksdeler wierp. Een openingsstatement dat meteen duidelijk maakt dat de meerwaardezoeker maar best in een wijde boog omheen dit filmisch uitstapje naar de Noordzee trekt. Wie geen problemen heeft met de makkelijke lach en zijn zapduim al eens boven de programmatie van een gemiddelde vtm-avond laat hangen, kan dan weer zonder al te veel schroom dit filmpje tot zich nemen.
Het is misschien wat denigrerend om ‘Weekend Aan Zee’ het label ‘vrouwenfilm’ op te pinnen, het is tegelijkertijd wel de vlag die de lading dekt. De prent is geschreven en geregisseerd door een vrouw, de hoofdrollen zijn voor vier vrouwen… een vrouwenfilm dus. Voor regisseuse Ilse Somers is dit alvast haar langspeeldebuut. Eerder liet ze van zich horen met de kortfilms ‘Sancta Mortale’ en ‘I.V.F.’ en de tv-film ‘Cowboy Uit Iran’. Als scenariste stond ze op de generiek van ‘Olivetti 82’ en de Suske & Wiske-adaptatie ‘De Duistere Diamant’. Daarnaast was ze scenario-consulente voor onder meer ‘Dief’ en ‘Bo’ en doceert ze aan het RITS in Brussel.
Een beetje jammer dat een docente scenario op de proppen komt met een schrijfsel dat nauwgezet de blauwdruk van de zeer commerciële romcom volgt en nergens en nooit weet te verrassen. Of toont dat het ballen aan zijn lijf heeft. Al kunnen we misschien verzachtende omstandigheden inroepen omdat ‘Weekend Aan Zee’ een nieuwe golf ‘Faits Divers’-films inluidt. Je weet wel, tv-projecten die opgewaardeerd worden zodat ze ook een biosrelease kunnen krijgen. Een aanpak die werkte voor ‘Aanrijding In Moscou’, maar voor het overgrote deel dusver weinig memorabele cinema van eigen bodem opleverde.
‘Weekend Aan Zee’ is het verhaal van vier hartsvriendinnen, die de dagelijkse beslommeringen even willen vergeten en er voor een girls only weekend tussenuit trekken naar de Vlaamse kust, met als uitvalsbasis het vakantiehuisje ‘Sans Soucis’. Uiteraard wordt het geen zorgeloos weekend voor het kwartet vrouwen en komen onderlinge frustraties en ruzies net tijdens dat ontspanningsweekend tot een hoogtepunt. Dames van dienst zijn Karen (Marieke Dilles), Elke (Maaike Neuville), Dorien (Ellen Schoeters) en An (Eline Kuppens). Allemaal hebben ze een geheim dat tijdens dat weekend wordt onthuld en voor nogal wat ophef zorgt: Elke probeert via kunstmatige inseminatie een kind te krijgen, An neemt haar baby mee op weekend omdat haar man (Michael Pas) weigert een poot uit te steken in het huishouden, Karen is depressief na een afgesprongen relatie en Elke heeft schijnbaar onverzadigbare seksuele noden. Dit kwartet boordevol menselijke problemen leidt naar een rondedans waarin het helaas enkel maar clichématige personages zijn die naar de dansvloer worden geleid. En om het allemaal niet te dramatisch te maken (naast de traan moet het natuurlijk allemaal grappig en zoetekoekerig blijven) gooit Somers te pas en te onpas weinig subtiele humor te grabbel.
‘Weekend Aan Zee’ is Vlaamse cinema op zijn smalst: een oeverloos voorspelbaar scenario dat maar zelden een opflakkering boven het flatline-niveau vertoont. Voor elke goede vertolking (de actrices doen zeker hun best iets met het materiaal aan te vangen) is er een cliché teveel, en elke geslaagde grap moet tegen een tenenkrommende dialoog opboksen. Ironisch is dan weer dat het gros van het Vlaamse tv-voer meer kwaliteit te bieden heeft dan dit, en ook de bioscooplat ligt na recent moois als ‘Adem’, ‘Hasta La Vista’, ‘Het Varken Van Madonna’ en ‘Rundskop’ ver boven de kwaliteitsgrens van dit fletse brouwsel. ‘Weekend aan zee’: mossel noch vis