Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Tijdreisfilms zijn meestal het best te verteren met een buisje valium en een met een cosinusfunctie uitgeruste rekenmachine binnen handbereik. Als er tijdsgrenzen en -ruimtes worden doorploegd, kan je er immers vergif op innemen dat je nogal wat aan de hersenen vretende vraagstukken en axioma’s voorgeschoteld krijgt. Zeker als er personages zijn die dreigen elkaar tegen het lijf te lopen tijdens verschillende stadia in hun leven en zo een of andere fragiele tijdas kunnen ontwrichten. Het ‘Back To The Future’-syndroom zeg maar. Rian Johnson vist voor ‘Looper’ uit dezelfde vijver, en toont dat er met het gegeven van overlappende tijdsvlakken nog heel mooie dingen te doen zijn.

‘Looper’ is trouwens de prent waarmee Rian Johnson definitief zijn talent als hippe cineast bevestigt. In 2005 was het al smullen geblazen van zijn eigentijdse high school noir ‘Brick’ en in 2008 tekende hij met ‘The Brothers Bloom’ voor een smakelijke schelmenkomedie, al was die titel iets te blasé voor zijn eigen goed. Niet zo in ‘Looper’, waarbij Johnson de teugels twee uur lang strak in de handen houdt, en een film aflevert die catert aan de behoeftes van de sf- en actiefreak, en tegelijkertijd een menselijk verhaal aflevert met een resonantie waar heel wat grote Hollywood-blockbusterkanonnen enkel maar kunnen van dromen.

Johnson maakt tijdreizen mogelijk in het jaar 2074. Hoe en waarom wordt niet verder uitgelegd, daar Johnson daar eigenlijk niet in geïnteresseerd is. Of zoals hij het door een van de personages laat verwoorden: denk niet te veel na over dat getijdreis of je hersenen smelten ervan. Feit is wel dat de wereldleiders tijdreizen verbieden, en dat de georganiseerde misdaad er gretig gebruik van maken. Meer bepaald om hun vijanden dertig jaar terug naar het verleden te sturen, waar ze worden opgewacht door ‘loopers’ die hun gemaskerde en geboeide slachtoffer met een welgemikt schot uitschakelen en laten verdwijnen. Joe Simmons (Joseph Gordon-Levitt, in zijn derde samenwerking met Johnson) is zo’n ‘looper’. Een job die veel opbrengt trouwens, daar elk slachtoffer doorheen de tijd wordt geflitst met een lading zilverstaven op zijn borst. Het leven van een ‘looper’ gaat echter niet over rozen: zo zit oud worden er niet echt in, daar er sowieso een moment komt dat elke ‘looper’ de opdracht krijgt om zijn oudere ik omver te knallen. En daarmee eigenlijk zijn eigen doodvonnis tekent. Wanneer Joe met zijn eigen ik (vertolkt door Bruce Willis) wordt geconfronteerd, gaat het uiteraard fout, en wordt 2044 bevolkt door zowel de jonge als oude Joe Simmons. Wat meteen een klopjacht op de twee tot gevolg heeft. En aangezien Joe Jr. en Sr. allebei verschillende plannen hebben, staan ze al gauw ook elkaar naar het leven.

Een synopsis waarmee eigenlijk nog maar de helft van ‘Looper’ uit de doeken is gedaan. De rest mag je zelf ontdekken: zo oningelicht mogelijk een film ontdekken blijft immers knapperig verse manna voor elke zichzelf respecterende cinefiel. Johnson deed mooi zijn best om een tijdreisthriller te maken die ook de non-believers van het genre over de streep moet kunnen trekken. En dat zonder tegelijkertijd de sf-fans in de kou te laten staan. Visueel zit alvast alles snor voor de beide kampen: de scènes in de stad ademen een vaak grauwe ‘Blade Runner’-sfeer uit, terwijl de scènes op het platteland uit eender welk bible belt drama kunnen komen. De symbiose tussen beide uitersten werkt: het ene moment waan je je in een huis clos thrillerdrama, het andere zoeven de futuristische motoren je om de oren. En dat zonder dat de coherentie eronder leidt.

Geen gebrek aan sterke en memorabele set pieces in ‘Looper’ dus, maar in de eerste plaats is het toch het scenario dat de echte koopwaar vormt. Het is niet de eerste keer dat een cineast kiest voor een parabel over liefde en zelfopoffering om een intelligente blockbuster te stofferen (‘Looper’ kan rustig doorgaan voor neefje van Christopher Nolans ‘Inception’), maar zolang het plaatje past, past het. En in ‘Looper’ vallen alle stukken perfect in elkaar. Alleen al omdat Johnson zijn verhaal meer dan eens een richting uitstuurt waar je je niet aan verwacht, verdient deze prent alle lof en het maximaal aantal sterren. Actie en sf met een hart en ziel: ‘Looper’ is er eentje voor alle tijden.

Simon Couwens