Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Luidop lachen met een grap zonder pointe: dat is wat de makers verwachten van de kijkers die zich anderhalfuur willen onderdompelen in hun lollige wereld. Daar die kijkers voor het grootste deel zullen bestaan uit lachgrage tienermeisjes die ook wel eens een film willen zien zonder weerwolven en vampieren, halen ze misschien nog wel hun slag thuis ook. Voor de iets oudere (en mannelijke) kijker valt er – hoeft het nog gezegd – uiteraard maar weinig te lachen. Of het zou met de in de dieperik belande carrière van Demi Moore moeten zijn.

‘LOL’ is een remake van het gelijknamige Franse origineel uit 2008. Regisseuse Lisa Azuelos mocht eigenhandig opnieuw de honneurs waarnemen. In de Franse versie was de centrale moederrol weggelegd voor Sophie Marceau. Die daarmee een mooie carrièrecirkel maakte, daar ze begin jaar tachtig haar loopbaan begon als opstandige tiener in de klassieker ‘La Boum’. Terwijl ze in ‘LOL’ zelf een tienerdochter moest opvoeden en dat liep alles behalve van een leien dakje. Terwijl ze haar dochter Lola behandelde als een klein kind, lag het pubermeisje in kwestie overhoop met haar hormonen, vriendjes en andere opgroeikopzorgen.

De originele verhaallijn is zo goed als integraal geïntegreerd in de Amerikaanse remake. Met als voornaamste verschil dat alles zich afspeelt in de Verenigde Staten en niet in Frankrijk. Ook hier is Lola – LOL voor de vrienden - (Miley Cyrus) een door liefdesproblemen geplaagde puber die te kampen heeft met een onbegrijpende moeder (Demi Moore). Die uit haar krammen schiet als ze in het dagboek van haar dochter leest, wat het generatieconflict nog vergroot. Moeder Demi heeft trouwens ook ‘problemen’ daar ze twijfelt tussen de avances van haar ex en een knappe politieagent.

Azuelos doet haar uiterste best om haar jongemeidenscenario voor de tweede keer kant en klaar af te leveren in de leefwereld van tienermeisjes. Facebookperikelen, gebroken harten, moeilijk te bereiken jongens … ’t zit er allemaal in. Zij het helaas op een oeverloos voorspelbare en weinig tot de verbeelding sprekende manier. De meeste plotwendingen zijn zelfs voor bijziende tienermeisjes van heel ver zichtbaar, en verrassingen zijn hier niet te rapen. Niet echt het soort projecten dat Miley Cyrus moet aannemen indien ze na ‘Hannah Montana’ nog een valabele filmcarrière wil uitbouwen. Zelfs een studiereis naar Parijs (in het origineel was het er eentje naar Londen) wordt door regisseuse Azuelos nogal inspiratieloos in de mix gegooid.

De Amerikaanse distributeur zag de bui precies al hangen, en liet de film nogal duchtig herwerken nadat de opnames waren afgerond. Bovendien dropten ze de film naderhand zonder enige vorm van promotie of marketing in de zalen. Niet echt een goed teken. Wat niet wegneemt dat ‘LOL’ uiteraard wereldwijde distributie vond en het her en der zelfs behoorlijk deed aan de kassa’s. Slotsom: wie geen affiniteit heeft met tienermeidencinema loopt hier best met een titatenboog omheen. En voor de rest zullen enkel tienermeisjes die snel tevreden zijn hier hun gading vinden. Vrij overbodig filmpje dus. Om het met de woorden van Alicia Silverstone uit het qua opzet vergelijkbare maar qua uitwerking duizend keer betere ‘Clueless’ (ook al weer zeventien jaar oud, dat filmpje) te zeggen: as if.

Simon Couwens