Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Masterchef, Dagelijkse Kost, Komen Eten, SOS Piet … kookprogramma’s op tv, bij de ene komen ze de strot uit, de andere omarmt ze als waren ze het aroma van met bieslook en mosterdsaus gegarneerde en in olijfolie gefrituurde pladijs op een bedje van rucolanerven. Als je tot de tweede groep behoort, doe je er goed aan even te blijven stilstaan bij ‘Comme Un Chef’, een Franse komedie die zich integraal afspeelt in het milieu van de fijnzinnige keuken. Zolang je tenminste geen haute cuisine verwacht.

Het schijnbare gemak waarmee de Fransen aan de lopende band goedgevoelkomedies afleveren, blijft fascineren. Ze zouden in elk geval gek zijn om het niet te proberen. In een land waar de voorbije tien jaar geen enkele Hollywoodfilm qua opbrengst zelfs maar in de buurt kwam van de allesverslindende recordbrekers ‘Bienvenue Chez Les Ch’tis’ en ‘Intouchables’ en het eigen product duidelijk koning is, ligt het voor de hand dat er veel studio’s zijn die enthousiast ja zeggen als het op lichtvoetig familievertier van eigen bodem aankomt. En lichtvoetig is meteen het juiste woord om ‘Comme Un Chef’ mee te definiëren.

Centraal staat Jacky Bonnot (Michaël Youn, in Frankrijk niet alleen bekend als acteur maar ook als zanger, komiek en radio- en tv-presentator), die zo’n beetje dezelfde droom heeft als Remy uit ‘Ratatouille’: topkok worden. Tussen droom en daad liggen echter nogal wat obstakels: zo wordt hij ontslagen uit het restaurant waar hij opdient als hij de uitbater de gordijnen injaagt door met de klanten in discussie te gaan over de bestelde gerechten. Werkloos zijn is echter geen optie voor Jackie: zijn vrouw Béatrice (Raphaëlle Agogué) is hoogzwanger en er moet brood op de plank komen. En dus belooft Jackie haar om eender welke job aan te nemen. Wat verklaart waarom hij als schilder aan de slag gaat bij een verzorgingstehuis. Een blik in de keuken vanop zijn schildersladder is voor hem genoeg om te besluiten dat de gerechten in het huis voor verbetering vatbaar zijn. Uiteraard duurt het niet lang vooraleer hij in het geheim meehelpt aan de maaltijden.

Wat hem in contact brengt met zijn grote idool Alexandre Lagarde (een opgesmukte Jean Reno). Een meesterchef die als uitbater van een succesvol restaurant is uitgegroeid tot een populair mediafiguur, en voor velen een inspiratie is in de keuken, Jackie inclusief. Wanneer Alexandre zelf ruikt en proeft dat er in Jackie een groot kooktalent schuilt, krijgt hij een kans om Lagarde bij te staan in zijn restaurant. Lagarde staat immers op het punt om zijn derde ster kwijt te spelen, en een nieuw talent in de keuken is zeker welkom. Waarna het duo samen op zoek gaat naar fijnzinnige gerechten die het restaurant een nieuw elan kunnen geven.

Regisseur/scenarist Daniel Cohen heeft het zichzelf niet al te moeilijk gemaakt met ‘Comme Un Chef’. Het scenario springt nergens uit de band en leunt grotendeels op de weinig succulente tics van Youn wiens personage eigenlijk nogal snel irriteert. In een poging de plots alsnog aan te dikken geeft Cohen Youn en Reno beiden een subplotlijn mee: Jackies heeft zijn zwangere vrouw, en Lagarde moet zich door een moeizame relatie met zijn dochter worstelen. Voorts injecteert Cohen nogal wat slapstick in het geheel: de scène waarin het kokende duo zich als Japanners vermomt om undercover een kijkje te nemen in een restaurant lijkt wel een overblijfsel uit ‘L’Aille Ou La Cuisse’. Door alles te laten afklokken op amper tachtig minuten, zorgt Cohen er gelukkig voor dat de verveling geen kans krijgt om toe te slaan. Of hoe ‘Comme Un Chef’ geen grote filmhonger zal stillen, maar als licht verteerbaar tussendoortje net genoeg smaak etaleert om het niet op een lopen te zetten.

Simon Couwens