Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Toeval of niet, feit is dat we op korte tijd drie animatiefilms te zien krijgen die zich allemaal in macabere sferen ophouden. Van die drie is ‘Hotel Transylvania’ het minst te smaken. Niet alleen omdat Adam Sandler daar de hoofdstem voor zijn rekening neemt, maar ook omdat die film veel te gepolijst is. Dit in tegenstelling tot Tim Burtons ‘Frankenweenie’ en deze ‘ParaNorman’ die met de hulp van stopmotion een extra laag griezelige suspense toevoegen. Het feit dat zowel ‘Frankenweenie’ als ‘ParaNorman’ opgesmukt zijn met knipogen naar Hollywoods rijke horrorgeschiedenis bezorgt hen eveneens een streepje voor.

‘ParaNorman’ is met liefde en affectie gemaakt in het studiohuis Laika. Die bewezen in 2009 met ‘Coraline’ van Henry Selick al een boon te hebben voor sinister stopmotionentertainment. Selick werkt intussen niet meer voor Laika, maar blijkbaar lopen er bij Laiki nog genoeg getalenteerde animatoren rond om zijn vertrek op te vangen. Die hun liefde voor het ouderwetse handwerk (elk beeldje of onderdeel moet nog steeds 24 verschillende poses aannemen voor een seconde film) verenigen met moderne hulpmiddelen als 3D-printers die het mogelijk maken om nog meer verschillende gelaatsuitdrukkingen te boetseren. ‘ParaNorman’ ziet er op het eerste zicht misschien niet uit als een stopmotionanimatiefilm, het is er wel degelijk eentje. Meer dan 320 mensen waren meer dan twee jaar in de weer op zo’n 52 verschillende sets. Alleen al voor het hoofdpersonage werden 28 verschillende poppetjes gemaakt. Hoedje af alvast voor zoveel technisch vernuft en menselijk geduld.

De Norman uit de titel is Norman Babcock, een elfjarige eenzaat uit het dorpje Blithe Hollow in New England. Eenzaat, niet zozeer omdat hij dat zelf wil, eerder omdat iedereen hem vreemd vindt en hem instinctief links laat liggen. Behalve Neil dan, maar die is waarschijnlijk enkel met Norman bevriend omdat hijzelf een outcast is. Er is sowieso wat vreemd aan de hand met Norman: hij heeft immers de gave om dode mensen te zien en met hen te praten. Zo heeft hij veelvuldig contact met zijn overleden schoonmoeder die nog steeds in de huiskamer zit. Om een lang verhaal kort te maken: veel vrienden heeft Norman niet. En dat betert er niet op wanneer zijn visioenen steeds levendiger worden. Tijdens de voorbereiding van een toneelschoolstuk krijgt hij visioenen over het destijds als heks veroordeelde meisje Agatha Prenderghast. Norman ontdekt dat ze terug tot leven wil komen om zich te wreken op de nazaten van haar beulen van destijds. Norman probeert haar te stoppen, maar kan niet verhinderen dat Blithe Hollow op stelten staat als een roedel zombies het pad voor Agatha komt effenen.

De synopsis zou gerust kunnen dienen voor een volwassen horrorprent. Zover gaan regisseurs Chris Butler en Sam Fell (‘Flushed Away’, ‘The Tale Of Despereaux’) echter niet. Het mag dan om een verhaal gaan dat door monsterfilmfans van alle leeftijden kan worden gesmaakt, kinderen vanaf pakweg een jaar of negen mogen uiteraard niet met nachtmerries naar bed. Wat waarschijnlijk de reden is dat het scenario van ‘ParaNorman’ na verloop van tijd steeds meer de nadruk legt op een makkelijke anti-pestmoraal. Een zedenles waar uiteraard niets mis mee is, al ze haalt wel de fun en de drive uit de film. Wie na de uitzinnige splatterscène waarmee ‘ParaNorman’ aftrapt, denkt vertrokken te zijn voor een alle-remmen-loshorrorparodie zit op een verkeerd spoor.

Waardoor ‘ParaNorman’ zijn goede punten vooral scoort op het technische aspect (waar nauwelijks een speld tussen te krijgen is), en niet zozeer op het teveel op veilige spelende scenario dat teveel de geijkte moraalpaden volgt en niet zozeer freewheelend een ietwat stoutere richting inslaat. Al nemen volwassen horrorfans dat levenslesje er voor een keer misschien met graagte bij, want Butler en Fell zagen gelukkig toch nog genoeg kans om alles te stofferen met fijne knipogen naar genreklassiekers, zoals een geslaagde gag met Jason Voorhees’ ijshockeymasker of een subtielere verwijzing naar John Carpenters onsterfelijke ‘Halloween’.

Simon Couwens