Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Toen Oren Peli vier jaar geleden de ‘Paranormal Activity’-franchise mocht opstarten bij Paramount, gaf hij niet enkel het startschot voor een succesvolle reeks, maar voor een heuse rage. Niet dat Peli een trendsetter was (‘The Blair Witch Project’ was in 1999 een even grote hype), maar toch betekende het grote succes van de paranormale activiteiten-prent de aftrap van een golf found footage-films waarin heel wat filmmakers met een geïmproviseerd scenario, onbekende acteurs en een microbudget aan de slag gingen. En zoals wel meer het geval is bij rages, zit er ook tussen de found footages zowel kaf als koren. Aan de wakkere horrorfan de eer om te beslissen welke titel in welk hokje hoort.

De ‘Paranormal Activity’-films waren dusver kwalitatief best in orde. Al is niet iedereen het hier mee eens: heel wat genreadepten keren hun ouijabord het liefst zo ver mogelijk weg van ‘Paranormal Activity’ en co, omdat je als kijker de helft van de tijd met een kluitje in het riet wordt gestuurd, en omdat de productiewaarden meestal niet zo erg veel voorstellen. Of je nu pro of contra found footage en/of ‘Paranormal Activity’ stond, de kans is groot dat voor- en tegenstanders broederlijk naast elkaar zullen toegeven dat deze vierde episode maar weinig soeps is. Of de rek hiermee definitief uit de serie is, zal de toekomst moeten uitwijzen (‘PA 5’ wordt eind oktober uitgebracht). Vast staat dat het grotendeels inspiratieloze vierde deel maar weinig geslaagde boe-momenten kent en vooral een frustrerende kijkervaring is.

Voor wie zijn ‘Paranormal Activity’-kennis nog even wil opfrissen: ‘PA 2’ was een vervolg op het eerste deel, ‘PA 3’ een prequel. Deze ‘PA 4’ blijkt dan weer een sequel op ‘PA 2’ te zijn. En dat is jammer, daar de prequel heel wat nieuwe elementen in de groep gooide, waarvan we hoopten het vervolg te leren kennen. Zoals: wie waren die creepy vrouwen uit de climax en wat gebeurde er verder met de kinderen? In plaats van hier op verder te borduren opteerden regisseurs Henry Joost en Ariel Schulman en scenarist Christopher Landon er voor om in deel vier nog maar eens nieuwe personages te introduceren. En het verhaal te laten aansluiten op ‘PA 2’. Waarin de bezeten Katie (Kathie Featherston, de enige die in alle films van de reeks te zien is) in oktober 2006 haar zus vermoordde en er met haar neefje Hunter vandoor ging.

‘Paranormal Activity 4’ speelt zich vijf jaar later af, in november 2011. Het nietsvermoedende gezin dat zich ditmaal mag opmaken voor klopgeesten in huis zijn de Nelsons: pa Doug, ma Holly, dochter Alex en zoontje Wyatt. De onverklaarbare gebeurtenissen in hun huis kennen een start wanneer ze hun buurjongen (Hunter dus) in huis nemen nadat zijn moeder (Katie dus) zogezegd in het ziekenhuis is opgenomen. Dochter Alex (Kathryn Newton) heeft het snelst in de gaten dat Hunter wel heel raar doet (’s nachts door huis dwalen bijvoorbeeld), waarop haar vriend Ben (Matt Shively) besluit om het huis onder constant cameratoezicht te plaatsen door alle camera’s op de laptops met elkaar te connecteren. Waardoor Alex ontdekt dat Hunter niet het enige kind is dat ze onderdak hebben verleend. Eens te meer lijkt de paranormale entiteit echter niet van plan om zich zo maar te laten verjagen.

Weinig nieuws onder de zon met andere woorden, zelfs niet eens een geinige upgrade van het cameragebeuren. Zo wordt een van de goede vondsten uit het vorige deel (de ventilator-cam) nogal inspiratieloos vervangen door moderne hebbedingetjes als Skype en webcams. Enkel de bewegingssensor van Kinect is origineel te noemen, maar na een tijdje heb je het daaruit voortvloeiende ‘bolletjesbeeld’ ook wel gehad. Scenariotechnisch komen Joost en Schulman niet verder dan het herhalen van succesnummers, maar in plaats van verder te gaan kiezen ze voor de een of andere manier voor down sizing: waar in het vorige deel nog het volledige keukenmeubilair verstoppertje mocht spelen, is het nu enkel een mes dat kiekeboe speelt. Ook de geloofwaardigheid krijgt een knauw, want wie is nu in godsnaam 24 uur op 24 verbonden met zijn laptop? Wanneer tijdens de climax alsnog een tandje bij wordt gestoken, is het grootste leed helaas al geleden. Of hoe de ‘Paranormal Activity’-reeks voor zijn vierde worp om een of andere bizarre reden besloot een stap achterwaarts te zetten. Hopelijk krijgen we in deel vijf ter compensatie twee stappen voorwaarts op het ril- en huiverbord.

Extra’s (Blu-ray): naast de bioscoopversie bevat de schijf een tien minuten langer durende extended cut, en nog eens een halfuur extra toegevoegde scènes, verpakt in de zogenaamde recovered files. Onderdak vinden voor karrenvrachten geknipte scènes heet zoiets.

Simon Couwens