Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Twee jaar terug verraste Alexandre Aja (‘Haute Tension’, ‘The Hills Have Eyes’, ‘Mirrors’) vriend en vijand met de geïnspireerde B-splatterhorror ‘Piranha’. Geen echte remake van Joe Dantes gelijknamige miniklassieker uit 1978, maar wel een leuke herinterpretatie. De details mochten dan wel verschillen, de hoofdzaak – zwemmende zonnenkloppers die worden aangevallen door een school bijtgrage en genetisch gemanipuleerde piranha’s – bleef intact.

Met de sequel heeft Aja niets meer te maken, en dat is er toch wat aan te zien. Ook het budget werd verminderd (van vierentwintig miljoen naar vijf), wat meteen verklaart waarom ‘Piranha 3DD’ een onvervalste Z-titel is geworden. Eentje die er geen visgraten in ziet om David Hasselhoff een rol te geven als zichzelf, en die zet zichzelf te kakken op een manier waarop geen enkele parodie zou kunnen. Maar later meer over The Hoff.

Eerst iets over het verhaal, want ja, dat is er. Min of meer. Twee jaar na de bloederige gebeurtenissen in Lake Victoria, heropent het waterpretpark ‘The Big Wet’ de deuren. Dat pretpark ligt niet aan Lake Victoria, maar aan het aanpalende Cross Lake, waar het – verrassing verrassing – eveneens stikt van gemuteerde mensenverslindende roofvissen. Uitbater Chet (de stupide en irritante David Koechner) ziet dat als een berekend risico daar hij de opening van het pretpark niet wil uitstellen. Zijn stiefdochter en mede-eigenaar Maddy (Danielle Panabaker, die zich blijkbaar thuis voelt in het horrorgenre daar ze eerder al te zien was in ‘Friday The 13th’, ‘The Ward’ en ‘The Crazies’) wil dat wel en gaat op onderzoek uit. Daarbij neemt ze contact op met de geflipte marinebioloog Goodman (Christopher Lloyd) die haar waarschuwt dat de piranha’s inmiddels nog sterker en slimmer zijn geworden. Uiteraard komt Maddy te laat om het pretpark te sluiten en al gauw doen de vissen zich te goed aan een feestmaal in de wildwaterbanen en waterglijbanen.

Een scenario dat zeker potentieel biedt voor anderhalfuur gore fun, maar dat potentieel blijft in het embryonale stadium steken. De film duurt zelfs nauwelijks een uur en tien minuten, geen rekening houdend met de lang uitgesponnen eindgeneriek. Of hoe de inspiratie hier vaak wel heel ver te zoeken is. Zelfs als parodie op creature features moesten we toch de wenkbrauwen fronsen bij totaal foute keuzes als de scène waarin een nogal dik uitgevallen bader het met een spartelende piranha in zijn aars moet doen. Weinig subtiele slechte smaak die ons naadloos tot bij David Hasselhoff brengt. Die speelt gewoon zichzelf als eregast bij de opening van ‘The Big Wet’, en daar heeft zijn verleden als ‘Baywatch’-ster natuurlijk alles mee te maken. Hij mag zelfs zijn eigen zangcarrière belachelijk maken door het lied ‘Fishhunter’ te kwelen. Of hoe ‘Piranha 3DD’ af en toe angstwekkend dicht aanleunt bij de ‘Scary Movie’-franchise. En dan hebben we het nog niet gehad over de scène waarin een jongeman zijn jongeheer kwijtspeelt nadat er een piranha uit de vagina van zijn vriendin komt gekropen.

Regisseur John Gulager (regisseur van de waanzinnige splatterfranchise ‘Feast’) blikt de bloederige excessen vooral op automatische piloot in. Hier en daar treft een grap of bloederige vondst doel, maar de film raakt nooit en nergens echt uit de startblokken. Ook niet als Ving Rhames zijn rol uit Aja’s origineel herneemt en op een doeltreffende manier zijn angst voor vissen en water weet te overwinnen. Wat wij vooral onthouden uit ‘Piranha 3DD’ is dat we nooit meer met onschuldige tienerogen naar ‘Knight Rider’ kunnen kijken en dat Gulager bij lange na geen Aja of Rodriguez is.

Simon Couwens