Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Killer Joe (Blu-ray)
Een van de meest bejubelde ‘comebacks’ in de bioscoop vorig jaar was ongetwijfeld die van beeldenstormer William Friedkin. In de jaren zeventig een van de echte Hollywood hot shots met een oeuvre waarop onder meer ‘The French Connection’ en ‘The Exorcist’ prijkten, nog altijd de twee titels die voor eeuwig en altijd de maatstaf van zijn professionele levensloop zullen bepalen. Inmiddels was het al van 2007 geleden dat hij nog een film had geregisseerd. Toen verfilmde hij Tracy Letts’ toneelstuk ‘Bug’, en die samenwerking verliep zo goed dat hij ook besloot om diens debuutstuk ‘Killer Joe’ uit 1993 te adapteren. Water bij de wijn doen stond niet op het menu: wat meteen verklaart waarom de prent in Amerika aan NC-17 quotering kreeg.
Gevoelige zielen of cinefielen die snel ‘hel en verdoemenis’ roepen doen er inderdaad goed aan om Friedkins nieuwste niet op hun verlanglijstje te plaatsen. Geweldexplosies, volstrekt zedenloze personages, frontaal naakt … het lijkt alsof Friedkin deze ‘Killer Joe’ bewust uitkoos om tegen de schenen van de goegemeente te schoppen. Zoals Paul Verhoeven deed toen hij in Hollywood lekker verderfelijke cinema mocht maken. Alleen gaat het er hier bij Friedkin rauwer aan toe, en leunt ‘Killer Joe’ eerder aan bij David Lynch ten tijde van ‘Blue Velvet’ en ‘Wild At Heart’.
In ‘Killer Joe’ maken we kennis met het gezin Smith, trailer trash van het zuiverste water. Moeder Sharla (Gina Gershon) ziet er geen graten in om poedelnaakt de deur te openen, pa Ansel (Thomas Haden Church) lijkt enkel geïnteresseerd in bier, tienerdochter Dottie (Juno Temple) is een naar seks smachtende Lolita en zoon Chris (Emile Hirsh) is op de vlucht voor schuldeisers die zijn gokschulden willen recupereren. Chris heeft een plan om die schuld terug te betalen: hij kan Ansel overtuigen om diens eerste vrouw (en Chris’ natuurlijke moeder) te laten vermoorden in ruil voor een levensverzekeringspremie van vijftigduizend dollar. Chris heeft zelf al een potentiële kandidaat op het oog: ene Joe (Matthew McConaughey), die naast zijn werk bij de lokale politie bijklust als huurmoordenaar. Het volgens Chris waterdichte plan ontspoort volledig wanneer blijkt dat Joe een sadistische gek buiten categorie is die als voorschot een avondje alleen wil zijn met Dottie.
Opvallend is hoe de cast van ‘Killer Joe’ bestaat uit een cast die voortdurend de eigen grenzen lijkt af te tasten. Niet zozeer Gina Gershon (die heeft ervaring met rollen van exhibitionistische sloeries), maar wel Thomas Haden Church, Emile Hirsch en Juno Temple die hier allemaal met graagte hun donkere zijde de vrije loop laten. En dat geldt zeker voor Matthew McConaughey. Ooit gelanceerd als de nieuwe Paul Newman en dusver steeds de vlotte jongen in avonturenprenten, thrillers of romantische komedie gaat hij hier serieus in overdrive in wat met vlag en wimpel zijn meest gitzwarte vertolking ooit is. En dat culmineert alvast in een van de meest geschifte scènes die we de laatste tijd te zien kregen. Verkrachting met een kippenbout, het is weer eens wat anders.
Surrealisme viert hoogtij in wat een welgemeende middenvinger is naar de door studiohoofden gedomineerde en voorgekauwde cinema waar Friedkin een hekel aan heeft. Lef waar zeker een applaus voor op zijn plaats is. Tot op zekere hoogte toch. Want Friedkin mag de amorele adrenalinekraan dan wel tot voorbij de elf open draaien, uiteindelijk leidt zijn gitzwarte American Dream onterende komedie nergens heen. Het is bijzonder moeilijk om ook maar een jota mee te leven met de personages en naar het einde toe kon het ons niet al teveel meer schelen wie stierf door wiens toedoen of welk mishandeld konijn Friedkin nog uit de hoge hoed toverde. Waardoor uiteindelijk de vieze nasmaak de bovenhand haalt op Friedkins cinematografisch vernuft dat hij hier anderhalf uur lang met de nodige controverses etaleert. Geen spek voor ieders bek dus dit filmpje, maar dat hadden jullie waarschijnlijk al begrepen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.