Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Pitch Perfect (Blu-ray)
Wie denkt goed te kunnen zingen (en geen plankenkoorts heeft), krijgt vandaag de dag genoeg kansen om de ritmische hoge en lage noten uit het keelgat te wringen: talentenjachten op tv, YouTube-hypes … de tijd van anonieme zangwedstrijden in achterafzaaltjes lijkt definitief voorbij. Uiteraard springt ook de zevende kunst op dat fenomeen, zeker nu in Amerika de jongerenzangserie ‘Glee’ (momenteel in zijn vierde seizoen) ontzettend populair blijkt te zijn. Het is aan die doelgroep dat ‘Pitch Perfect’ catert, al is dit filmpje evenzeer te smaken door de generaties die in de jaren tachtig of zeventig hun apenjaren beleefden.
‘Pitch Perfect’ is gebaseerd op het gelijknamige fictieboek van Mickey Rapkin, die gedurende 2006 en 2007 drie a-capellagroepen volgde die deelnamen aan een a-capellacompetitie voor Amerikaanse hogescholen. Niet zo’n marginaal tijdverdrijf als je zou denken trouwens: in Amerika zijn er naar het schijnt zo’n 1200 groepen die met elkaar de competitie aangaan. Het scenario van Kay Cannon (een van de vaste medewerksters van de sitcom ’30 Rock’) volgt dat boek niet naar de letter, maar leent er wel de blauwdruk van het a-cappellafenomeen van, inclusief de professionaliteit waarmee de aspirant-zangers en -zangeressen de zaken aanpakken.
Centraal in ‘Pitch Perfect’ staat Beca Mitchell, een zelfstandige meid die droomt van een carrière als dj, maar onder druk van haar vader eerst nog een diploma moet zien te behalen. Teneinde zich niet helemaal nutteloos te voelen aan de Barden University besluit Beca om lid te worden van de Barden Bellas, een a-capellagroep die met harde en hysterische hand wordt geleid door ene Aubrey. A-capellazingen blijkt bovendien populair aan de Barden University, daar de mannelijke a-capellagroep The Treblemakers elk jaar steevast met de gegeerde interregionale beker aan de haal gaat. Beca – die een ‘doet ze het of doet ze het niet’-relatie ontwikkelt met eerstejaars Jesse Swenson – heeft genoeg muzikaal inzicht om de Barden Bellas naar de overwinning te stuwen, maar dat kan niet zomaar. Aubrey houdt immers nogal van tradities en ze is niet van plan om zomaar te luisteren naar de eerste de beste nieuwkomer.
‘Pitch Perfect’ is geen film die je moet zien om het scenario, zoveel zal duidelijk zijn voor iedereen die een blik heeft geworpen op de synopsis. Gelukkig blijft ‘Pitch Perfect’ zelfs met het dertiende uit het dozijn-verhaal als ankerpunt netjes overeind. Wat te danken is aan het enthousiasme van Broadway- en tv-regisseur Jason Moore die hier zijn langspeelfilmdebuut aflevert. En aan de geïnspireerde cast die het voorspelbare materiaal moeiteloos boven zichzelf doet uitstijgen. Anna Kendrick gaat uiteraard met de meeste aandacht lopen: wel raar dat ze ditmaal gewoon een studente vertolkt nadat ze eerder onder meer te zien was als gehaaide corporate carrièrevrouw (‘Up In The Air’), psychologe (‘50/50’) en FBI-medewerkster (‘The Company You Keep’). Ze krijgt mooi weerwerk van Skylar Astin als Jesse, de jongen die schoorvoetend haar hart steelt en haar wat elementaire filmkennis meebrengt. Wat onder meer leidt naar een ‘Star Wars’-dialoog die uit het oeuvre van Kevin Smith lijkt te zijn ontsnapt. Ook de bijrollen zijn geïnspireerd: Rebel Wilson bewijst dat vulgariteiten en platvloerse grappen nog steeds fris kunnen ogen, Anna Camp (‘True Blood’) verheft irritant ‘as if’-gedrag tot een Olympische discipline en ook alle andere a-cappellagrieten hebben de juiste vibe te pakken.
Giet dat allemaal samen in de mixer en je krijgt een prent die meer te bieden heeft dan je op het eerste zicht geneigd bent te denken. Er zijn maar weinig valse a-cappellanoten te horen in ‘Pitch Perfect’ waarin jarentachtigzoetigheid zich mengt met de besognes van het jonge volkje anno nu. De prent groeide uit tot een onverwachte sleeperhit, die zelfs bij het gros van de recensenten in de smaak viel. Met zowaar een positief percentage van 81 % op de internetverzamelsite Rotten Tomatoes, en dat is een gemiddelde waar veel tienerkomedies enkel kunnen van dromen. Dat succes zorgde er intussen voor dat Universal het licht op groen zette voor een sequel die normaliter in 2015 het levenslicht zal zien. Aca-licious, zou Aubrey zeggen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.