Een bijtende en cynische blik op de mode-industrie of een zielloos romantisch komedietje? Uit de trailer van ‘The Devil Wears Prada’ konden we niet inschatten waar deze prent zou heengaan, maar na het bekijken van de film kunnen we niet anders dan besluiten dat hij zowel goede als slechte kenmerken van beide genres combineert.
In z’n eerste deel is de film af en toe scherp - uiteraard nooit te scherp, want hoe je het ook draait of keert, dit is een Hollywoodproductie - maar iets over halfweg moet de bijwijlen geestige blik op de hedendaagse modewereld wijken voor een lichtdramatisch en vooral romantisch filmpje, waarin het hoofdpersonage tot inzicht komt dat het leven meer is dan een vooraanstaande job. Dan beseft ze namelijkdat ze haar vrienden heeft verwaarloosd, haar idealen verloochend en meer van dat alles; kortom, ook hier weer wordt het Amerikaanse levenslesje er met de paplepel ingegoten.
In de rol van het lelijke eendje, dat eigenlijk helemaal niet lelijk is, herkennen we Anne Hathaway, laatst nog aan het werk te zien in ‘Brokeback Mountain’, maar vooral bekend uit tienerkomedies als ‘The Princess Diaries’ of ‘Ella Enchanted’. Hathaway doet het eigenlijk lang niet slecht, maar ze is geen Audrey Hepburn, al doet ze bijzonder geforceerd haar best om er wel één te zijn. Maar kom, we hebben nog altijd liever een Anne Hathaway in zo’n rol dan pakweg Sandra Bullock. De motor van de film is echter Meryl Streep, die als taaie ijskoningin moeiteloos de show steelt. Elke scène waar ze inzit, speelt ze iedereen zonder problemen van het scherm. Streep geeft haar personage een dermate uitstraling mee, dat ze het nooit nodig heeft om haar stem te verheffen of wilde gebaren te maken om gehoorzaamd te worden. Het feit dat Streeps personage ook nooit echt uit haar rol valt als harde tante - ook al zoeken de makers af en toe naar een rap melodramatisch moment - vinden we bovendien ook een positieve scenariokeuze. Een andere leuke bijrol is afkomstig van Stanley Tucci.
‘The Devil Wears Prada’ is vis noch vlees. Het is zeker geen slechte film en vervelen doe je je zeker niet, maar we hadden er geen graten in gezien als het allemaal een beetje dieper zou snijden. Nu blijf je immers steken bij een hyperconventioneel, hetzij deels onderhoudend tussendoortje.