Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Lay The Favourite
Wie zich geroepen voelt een verhelderend stuk te schrijven over de carrière van Stephen Frears: alvast veel sterkte gewenst. Een echt rode draad zit er op het eerste zicht niet in de carrière van een cineast die niet voor een gat te vangen is, Britse arthouse afwisselt met Hollywoodcommercie en die ofwel een film aflevert die er boenk opzit of ettelijke straten naast. Een greep uit zijn oeuvre: ‘The Hit’, ‘My Beautiful Laundrette’, zijn Amerikaans debuut ‘Dangerous Liasions’, ‘The Grifters’, ‘Hero’, ‘Mary Reilly’, ‘High Fidelity’, ‘Mrs. Henderson Presents’, ‘The Queen’, ‘Cheri’ en ‘Tamara Drewe’. Een op zijn minst onevenwichtig (maar interessant) palmares. Het vorig jaar op het Sundance Festival in première gegane ‘Lay The Favourite’ is zonder twijfel een van de vreemdste buitenbeentjes uit Frears’ levensloop. Op en top Amerikaans met breedsprakerige karikaturale personages, nauwelijks diepgang en niet echt een prent waar je achteraf nog veel wil of kan over doorbomen.
‘Lay The Favourite’ vertelt het verhaal van Beth Raymer, een voormalige stripster die in Las Vegas een carrière uitbouwde als bookmaker bij sportweddenschappen en zelf even als bokser in de ring stapte. Over al haar ervaringen schreef ze in 2010 een boek (yep, ‘Lay The Favourite’ is wel degelijk gebaseerd op ware gebeurtenissen) en ze ging als journaliste aan de slag voor onder meer The New York Times Magazine. Een bewogen leven heet zoiets, maar het levert helaas geen bewogen film op.
Beth wordt vertolkt door Rebecca Hall, en die getalenteerde deerne huppelt als een Duracell-konijn door de prent: alsof ze solliciteert naar de hoofdrol in een live action ‘Barbie’-prent. Let op: dit is geen verwijt. Het is moeilijk om niet gecharmeerd te raken door Halls enthousiasme en de – toegegeven – tintelende manier waarop Frears haar lichaamskronkels in beeld brengt. Beth zal – getuige haar succes als schrijfster – vast ook wel wat in de verpakking hebben gehad, maar dat aspect komt er hier alvast niet uit. Halls vertolking is uitermate geschikt voor een sitcom of alle stoppen los-komedie, maar niet echt voor een prent die toch wat wil vertellen over persoonlijke keuzes in een door geld en materialisme gedomineerde wereld. En dan is er ook nog Bruce Willis, in de rol van Dink, Beths mentor die alle moeite van de wereld heeft om niet voor haar charmes te vallen daar hij trouw heeft gezworen aan zijn bazige MILF-echtgenote Tulip (Catherine Zeta-Jones). Willis bewijst dat hij toch nog niet zijn volledige mojo is verloren, al waren we geneigd dat te denken na het zien van draken als ‘Cop Out’, ‘Catch 44’, ‘The Cold Light Of Day’, ‘Fire With Fire’, ‘G.I. Joe: Retaliation’, ‘Red 2’ en ‘A Good Day To Die Hard’. Niet dat Bruce hier Oscarwinnend materiaal aflevert, maar hij bewijst toch nog maar eens een onderschat komisch (en dramatisch) acteur te zijn. Hoog tijd om af te stappen van het infantiele actiewerk waar hij al te vaak voor kiest, denken wij dan.
De zaken die werken in ‘Lay The Favourite’ worden constant gecounterd door elementen die de balans negatief laten overhellen. De personages worden zelden als personen van vlees en bloed uitgetekend en het is vooral hun gimmickzijde die als koopwaar wordt geëtaleerd. Kijk maar naar het moment waarop Hall raad vraagt aan haar vader wanneer ze zegt dat ze naar Vegas wil: op hoop en al een halve minuut is de zaak beklonken. Scènes waardoor je vrij snel in de gaten krijgt dat de prent eigenlijk niets te vertellen heeft en bovendien opvallend stijlloos is ingeblikt. Frears doet zelfs nauwelijks moeite om verschillende scènes ordentelijk met elkaar te verbinden en last alles aan elkaar als betrof het een makke televisiefilm die zeker niet langer dan negentig minuten mag duren. In welke mate dit Frears’ verantwoordelijkheid is of van wie dan ook de finale montage goedkeurde, blijft natuurlijk de vraag.
Om een lang verhaal binnen het leesbestek van vijf paragrafen te houden: ‘Lay The Favourite’ is rommelig, mist focus en gaat door een schijnbaar ongeïnteresseerde regie grotendeels de nevel in. Pijnpunten waar noch een ingetogen Bruce Willis noch een exuberante Rebecca Hall iets kunnen aan veranderen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.