Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Hangover Part III
Never change a winning team, wordt wel eens gezegd, maar af en toe kan verandering allerminst kwaad. Was ‘The Hangover’ een leuke verrassingshit, die uit het niets uitgroeide tot één van de kwintessentiële bromancekomedies van de noughties (of je het nu wil of niet, de film is een kind van zijn tijd), dan haalde de sequel al in zijn openingsscène de volledige positieve vibe onderuit. De kassa bleef echter rinkelen, dus dan zegt de Hollywoodwet: geen twee zonder drie. Zou ‘The Hangover III’ de kater alleen maar groter maken?
Het antwoord blijkt – en ook wij zijn verrast – nee. De makers veranderen namelijk radicaal van koers en injecteren zo fris bloed in de aan anemie lijdende plotaders van zijn in Thailand gesitueerde voorganger. Het resultaat kan uiteraard niet tippen aan de vrolijke en nergens geforceerde geinigheid van het origineel, maar we betrapten er ons in het begin toch op te sympathiseren met de drie antihelden, nog altijd met enthousiasme vertolkt door Bradley Cooper, Zach Galifianakis en Ed Helms.
Ditmaal staat er geen uit de hand gelopen bachelorparty op het programma, maar de chaos waarin Phil, Stu en Alan terechtkomen, is er niet minder om. Wanneer de malafide misdadiger Marshall (John Goodman, die duidelijk kiest voor een snelle paycheck) Doug (Justin Bartha, het eeuwige kneusje die drie films lang acte de présence mag geven maar nooit écht een rol krijgt) ontvoert en de Wolf Pack verplicht om Chow (Ken Jeong) te lokaliseren, gaan de poppen aan het dansen. Chow heeft Marshall immers 42 miljoen dollar afhandig gemaakt en daar Alan de enige is die met hem contact is blijven onderhouden, is het logisch dat hij hem het snelst kan bereiken. Hun trip leidt hen opnieuw naar Las Vegas.
Het duurt niet lang voor ‘The Hangover III’ onder stoom komt en in het begin wil je graag meegaan op hun avontuur. Je voelt dat de makers iets anders hebben willen proberen en dat levert aanvankelijk leuke scènes op. De sequentie waarin de Wolf Pack in Marshalls villa inbreekt, levert geestige cinema op en voor het eerst introduceert Todd Phillips ook een spanningsboog. Een thriller wordt het echter niet, maar helaas blijkt komedie in de tweede helft ook een eufemisme. Zo verrassend fris dit derde luik uit de starters schoot, zo flets sleept hij zich naar zijn lang uitgesponnen finale. Bovendien is het aandeel van Ken Jeong – toch een beetje de irritante factor van de vorige twee films – alleen maar groter geworden. We worden verondersteld in lachen uit te barsten wanneer zijn karakter plots op kippen begint te schieten, maar de film blijkt helaas toch met losse flodders te schieten.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.