Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Hobbit: The Desolation Of Smaug (BD)
Dat Peter Jacksons adaptatie van de twee onsterfelijke romans van J.R.R. Tolkien een werk van lange adem is, weten we inmiddels. Nadat de sympathieke Nieuw-Zeelander eerst ‘The Lord Of The Rings’ in drie films van grosso modo drie uur goot, doet hij nu hetzelfde met de prequel ‘The Hobbit’. Logisch, zou je denken, ware het niet dat ‘The Hobbit’ een flinterdun boekje is, en geen episch epistel van meer dan duizend pagina’s zoals ‘The Lord Of The Rings’. Toch krijgen we nergens het gevoel dat Jackson enkel uit economische overwegingen voor die keuze is gegaan: hij doet immers zijn best om een ordentelijk avonturenverhaal uit de doeken te doen, en slaagde er alvast in om de eerste twee delen van ‘The Hobbit’ mooi te laten ademen. Dat het nieuwe er wat af is na de eerste trilogie, nemen we er voor lief bij.
De eerste ‘The Hobbit’ werd vorig jaar opvallend minder goed onthaald dan de ‘The Lord Of The Rings’-franchise. Waarschijnlijk omdat velen toen nog dachten dat Jackson zijn megalomanie binnen de twee uur-perken zou houden. En dus kreeg vooral het eerste uur van ‘An Unexpected Journey’ waarin alle twaalf dwergen werden geïntroduceerd – er was zelfs ruimte voor een lied met groot jocheigehalte – de wind van voren. Dat euvel is er in ‘The Desolation Of Smaug’ niet. Jackson trekt bijna onmiddellijk de kaart van de actie, en lost die eigenlijk niet meer. Met als gevolg geslaagde setpieces, zoals die waarin Bilbo en co in het Demsterwold bijna ten prooi vallen aan wel heel grote spinnen. Of een zwierige ontsnapping in tonnen terwijl Orks op de loer liggen. En natuurlijk de climax zelf, waarin Bilbo oog in oog komt te staan met Smaug (wie goed luistert, hoort de stem van Benedict Cumberbatch).
Centraal in ‘The Hobbit: The Desolation Of Smaug’ – en in het volledige drieluik eigenlijk – staat de tocht van de dwergen die hun koninkrijk terug willen nadat ze er werden verjaagd door de draak Smaug. Twaalf dapperen gaan samen met Gandalf (Ian McKellen) en Hobbitheld tegen wil en dank Bilbo Baggins (Martin Freeman) op weg om de draak te verjagen. Tot hier de synopsis op kindermaat. Daarnaast puilt de saga immers uit van nevenplots en aanvullende karakters waarvan er veel gelinkt zijn aan wat nog te gebeuren staat in ‘Lord Of The Rings’.
Jackson blijft alweer heel trouw aan Tolkiens schrijfselen, al permitteert hij zich ditmaal toch een paar dichterlijke vrijheden. De meest opvallende is elfenkrijgster Tauriel (Evangeline Lily), daar die helemaal niet in het boek voorkomt. Fans van Orlando Bloom mogen ook kraaien van plezier, daar hij terug van de partij is als elfenprins Legolas. Wie de smoelentrekkerij van Gollum genegen is, komt deze keer van een kale kermis thuis, daar het ruziestokend monstertje ditmaal niet komt opdraven. Opvallende nieuwe personages – naast Tauriel – zijn de inwoners van Lake Town, een stad op het water die niet zo ver van de vroegere dwergenwereld ligt en waar Bilbo en co hulp krijgen van Bard (Luke Evans), een zeer secuur boogschutter die eigenlijk zo ver mogelijk van het strijdgewoel wil blijven, maar toch in het heetst van de strijd komt te staan. Zo gaat dat in fantasyfictie.
Er mag dan wel het een en ander aan te merken zijn op Jacksons Hobbit-spielereien (te lang, CGI die niet altijd je dat is), toch slaagt hij erin om de charme van Tolkiens wereld voor het volle pond te bewaren. Hij hecht zichtbaar belang aan de personages, de queeste en de onderlinge plotdraden en laat zich niet strikken voor een balorige en lawaaierige blockbuster waarin de effecten primeren op wat toch nog altijd de echte lijm is: het verhaal. En dat scheelt toch een slok op de borrel aan de finish. Of eerder tussentijdse finish: ‘The Desolation Of Smaug’ eindigt immers met een kanjer van een (abrupte) cliffhanger, zodat verder kijken bijna een verplichting is. Slimme zet dus van Jackson om iedereen bij de les te houden voor de derde ‘The Hobbit’ die in december van dit jaar ongetwijfeld voor heel wat uitverkochte zalen zal zorgen in multiplexen van diverse rangen en standen. Slotsom: vernieuwen doet Jackson niet met zijn vijfde Tolkien-film, al is van zware metaalmoeheid gelukkig geen sprake. Laat dat laatste rondje maar komen, sir Jackson.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.