Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Right Kind Of Wrong (Blu-ray)
Hoe zou het met Jeremiah Chechik zijn? Slecht, zo blijkt. Althans carrièregewijs, want de man zit blijkbaar nog altijd vast in het gevreesde moeras der vergetelheid. Nochtans begon het destijds niet slecht en liet hij in 1993 een aardig resultaat optekenen met ‘Benny & Joon’. In 1996 was het al minder met de Amerikaanse remake van Clouzots meesterwerk ‘Diabolique’, en in 1998 gingen de lichten definitief uit met de levensloze update van de gevierde Britse cultreeks ‘The Avengers’. Chechik had zelf in de smiezen dat zijn filmcarrière die flop niet meer te boven zou komen, en trok zich terug in tv-land waar hij lekker anoniem en ongestoord zijn boterham kon verdienen. Met ‘The Right Kind Of Wrong’ heeft hij het toch aangedurfd om nog eens een speelfilm te regisseren. Iet wat – getuige het resultaat – niet meteen een beslissing is waar we enthousiast kunnen over zijn.
We willen ons alvast verontschuldigen bij de doelgroep waarvoor ‘The Right Kind Of Wrong’ is gemaakt. Bent u een vrouw die Vitaya en Vijf TV op het televietoestel voor één en Canvas heeft geprogrammeerd, dan is de kans immers groot dat u dit filmpje met een Grand Canyon-brede glimlach uitkijkt. Iedert diertje heeft nu eenmaal zijn pleziertje. Los daarvan sturen we alvast een stereotiepe sorry uit naar alle dames voor de negatieve teneur van deze review, er zijn echter grenzen aan onze vriendelijkheid voor wat de veertiende uitgemergelde Cupido-spielerei uit het dertiende dozijn is.
Mannelijke hunk van dienst is Leo (Ryan Kwanten, de blotebastrondloper uit ‘True Blood’). Dat die het moeilijk heeft weet je al vrij snel na het startschot: zijn carrière als schrijver was een sof, zijn huwelijk was een grap en zijn ex-vrouw oogst succes met de blog ‘Why You Suck’ waarin ze zijn falen als echtgenoot dik in de verf zet. Een verblijf op een onbewoond eiland lijkt de enige manier om nog iets te maken van zijn leven, maar Leo is geen opgever. Integendeel: als de liefde jeukt, wil hij krabben. Zelfs als het lot een op het eerste zicht onmogelijke liefde voor hem in petto heeft. Wanneer hij oog in oog komt te staan met Colette (Sara ‘The Vampire Diaries’ Canning) is het liefde op het eerste zicht. Probleem voor Leo is wel dat hij Colleen net treft op haar huwelijksdag. En daar is Colleen (laat staan haar kersverse echtgenoot Danny) niet mee opgezet. Toch blijkt Leo vastbesloten te doen wat hij wil doen: het hart van Colette veroveren.
Vrouwencinema, we zeiden het al. Op zich is met dat genre niets mis, maar het genre van de romcom leent zich helaas iets teveel voor afdankertjes die met weinig gevoel voor ritme de doelgroep ten dans vraagt. Zoals ‘The Right Kind Of Wrong’ dus. Een prent waarvan het eind al van meet af aan duidelijk is – omdat deze films nu eenmaal altijd op dezelfde manier naar de eindgeneriek galopperen – en waarvan de weg naar die ontknoping zonder animo wordt afgelegd. En met verkeerde keuzes: zo is de voice over van Leo overbodig en irritant. Alsof scenariste Megan Martin diepgang wil krijgen in een verhaal dat platter en doorzichtiger is dan een half velletje cellofaan. En zeggen dat Hollywood tijdens zijn gouden jaren duizelingwekkend mooie romcoms van de lopende band liet rollen.
Wat we hier krijgen is een oninteressant en ongeloofwaardig brouwsel. Chemie tussen Kwanten en Canning is trouwens niet te bespeuren, en dat maakt de zaken er nog doellozer op, daar je net zou moeten geloven dat die twee a match made in heaven zijn. Wat hier dus niet gebeurt: ‘The Right Kind Of Wrong’ is slappe kost, met acteurs die veel beter verdienen dan te moeten opdraven in flets dvd-voer. Om Bon Jovi licht aangepast te parafraseren: this gives love a bad name.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.