Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
A Single Shot
Rednecks, wat zouden de Amerikaanse thrillerdrama’s zijn zonder? Om de zoveel tijd komt er een gespierde en getatoeëerde brok testosterongeweld onze richting uit, meestal met een verhaallijn die wordt ingekleurd door geweld, wraak en foute grammaticale vervoegingen. Begin dit jaar hadden we er zo al een met ‘Out Of The Furnace’, en ook David M. Rosenthals debuut ‘A Single Shot’ focust ongegeneerd op wat zich in stereotiepe bewoordingen laat samenvatten als trailertrash. Om het met de woorden van Paul Thomas Anderson te zeggen: there will be blood.
John Moon (Sam Rockwell) is een werkloze man die het moet zien te rooien in de heuvels van West-Virginia en zijn dagen vult met jagen, stropen en bier slurpen. Wat hij wil is dat zijn echtgenote Moira (Kelly Reilly) en zijn babyzoon zich terug bij hem voegen. Moira liet hem immers in de steek, onder meer omdat hij haar geen financiële zekerheid kan bieden. Tijdens een hertenjacht schiet John per ongeluk een jonge vrouw neer. Om niet in moeilijkheden te raken, wist hij al zijn sporen uit en besluit hij het geld dat de vrouw in een koffertje bij zich had – honderdduizend dollar om precies te zijn – voor zich te houden. De cash kan immers handig zijn om Moira terug te winnen. In de stad merkt John een vreemdeling (Jason Isaacs) op die op een foto stond die de dode vrouw bij zich had. Tegelijkertijd begint hij telefoons te ontvangen van een man die beweert op de hoogte zijn van wat hij heeft gedaan. John raakt verstrikt in het web van criminelen die hun geld terug willen, maar hij is niet van plan om zijn eigen kans op nieuw geluk op te geven.
Ergens in de genen van ‘A Single Shot’ zit een donkere noir verborgen. Eentje zoals Sam Raimi’s ‘A Simple Plan’, de jarennegentigklassieker waarin Bill Paxton, Bridget Fonda en Billy Bob Thornton een gevonden miljoen voor zichzelf proberen te houden. Waar Raimi in slaagde (geloofwaardige personages schetsen en de spanning geleidelijk aan opbouwen), faalt Rosenthal. Al klinkt falen pejoratief, daar Rosenthal wel degelijk kan filmen. Alleen is de spoeling waar hij mee aan de slag gaat te dun om te bekoren: de karakters zijn onappetijtelijk, het verhaal sleept te lang aan en de clichés van het genre versmachten uiteindelijk het plezier dat er toch zou moeten te beleven zijn aan een meanderende (karakter)thriller.
De cast probeert er het beste van te maken: Sam Rockwell acteert zich nadrukkelijk in de kijker, maar hij mist de ingetogenheid die Bill Paxton destijds in zijn spel wist te leggen. Zelfs als je zijn personage überhaupt zou willen omarmen, is dat geen makkelijke opdracht. En wat te denken van William H. Macy in een bijrol als louche advocaat: zijn toupet gaat bijna met zijn volledige vertolking aan de haal. Jason Isaacs kruipt dan weer te nadrukkelijk in een slechterikengarderobe, maar slaagt er niet in een beklijvende bad guy neer te zetten. Kelly Reilly heeft nauwelijks iets te doen als Moira en Ted Levine slaapwandelt eveneens door het geheel. Voeg alles samen en het is duidelijk waarom deze op zich aardige premisse nooit uit de middenmoot raakt. Of hoe deze potentieel grimmige redneck noir eerder een schampschot is dan een secuur afgemeten treffer in de roos.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.