Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Babysitting
Amerikaanser dan dit kan Franse cinema niet worden: holle personages, grotendeels overdreven komische situaties, een scenario dat leentjebuur speelt bij ‘The Hangover’ en een vertelstijl die gepikt is van ‘Project X’. Als ze willen, kunnen de Amerikanen hier zo een remake van draaien. Hopelijk doen ze dat niet: het geesteskind van regisseurs Nicolas Benamou en Philippe Lacheau mag dan in zijn originele vorm wel geschikt zijn om er een keer mee in het gezelschap te vertoeven, een opgeblazen versie met een Judd Apatow-weerklank hoeft niet echt.
Franck (coregisseur Lacheau) droomt er al zijn hele leven van om striptekenaar te worden. Het dichtst dat hij bijn zijn droom is gekomen is als receptionist bij een stripuitgeverij: kwestie van toch het aroma te kunnen opsnuiven. Wanneer zijn baas Chaudel (Gérard Jugnot) en diens echtgenote (Clotilde Coreau) er een weekend op uit willen trekken en hun babysit forfait geeft, vraagt Chaudel ten einde raad aan Franck om op zijn twaalfjarige zoon Rémi – een ettertje eerste klas - te passen. Als bedankje mag Franck de week nadien zijn tekeningen komen pitchen. Met veel tegenzin stemt Franck toe: het onverwachte avondje komt er immers net op het moment dat hij samen met zijn vrienden zijn dertigste verjaardag wou vieren.
Wanneer Francks beste vrienden, Alex en Sam, binnenvallen in het huis van de Chaudels om het feestje daar te laten doorgaan, is het hek snel van de dam. Eerst drogeren ze Rémi zodat hij niets kan verder vertellen, en de sjieke Chaudel-villa verandert in een oorlogsgebied wanneer een meute feestvierders op het appel verschijnt. Wanneer een ontwaakte Rémi het bovendien op een lopen zet en Franck zich genoodzaakt ziet om hem terug veilig thuis te krijgen, wordt het een nacht om nooit te vergeten.
De gimmick van ‘Babysitting’ is dat de helft van de film in ‘point of view’ is gefilmd. De Chaudels krijgen alles te zien via de beelden op de videocamera van Alex, die door de politie in hun huis werd gevonden. Politie, jawel: want de Chaudels zagen zich verplicht om hun weekend vervroegd af te breken nadat de politie hen wist te melden dat hun Range Rover betrokken was bij een ongeval en hun huis verlaten bleek. En zo zien zij – samen met de kijker – wat er die nacht met hun huis en zoon is gebeurd.
‘Babysitting’ kon makkelijk ontaard zijn in een vulgaire schrans- en zwanskomedie. Verrassend genoeg kiezen Benamou en Lacheau grotendeels voor een niet-gortige aanpak: een paar uitschuivers niet te na gesproken. De personages – hoe clichématig die ook zijn – blijken zeer aimabel waardoor het niet al te veel moeite kost om hen te volgen op hun memorabele nacht. Door alles binnen een speelduur van tachtig minuten te houden, is er trouwens weinig reden om je te vervelen: het tempo zit strak en voor elke gefaalde grap zijn er voldoende die wel werken. Tranen met tuiten lachen zal je niet doen, er schuddebuikende darmklachten aan overhouden ook niet, maar de kans is groot dat je op het eind met een deugddoende glimlach de schijf uit de lader haalt. Een gezellige komedie dus, en je krijgt er gratis en voor niks uitermate geslaagde persiflages op ‘Up’ en ‘Mario Kart’ bij.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.