Zoeken

Deadly Virtues

  • Cinevision.be/nl quoteert Deadly Virtues met een 2/5
  • Regisseur: Ate de Jong
  • Cast: Edward Akrout, Megan Maczko, Matt Barber
  • Genre: Horror
  • Duur: 86 minuten
  • Releasedatum DVD: 07-10-2014
  • Distributeur DVD: A-Film HE
Bekijk de cover van de film "Deadly Virtues"
Het is zowaar een opvallend cv dat Nederlander Ate de Jong bij elkaar heeft gefilmd – en nog steeds aan het filmen is. In het kielzog van Paul Verhoeven slaagde hij er in om een paar films in Amerika te draaien (‘Drop Dead Fred’, ‘Highway To Hell’), terwijl fans van de Nederlandse cinema uit de jaren tachtig hem zeker kennen van titels als ‘Een Vlucht Regenwulpen’, ‘Brandende Liefde’ en ‘In De Schaduw Van De Overwinning’. In de jaren negentig was hij dan weer vooral in Duitsland actief. Twee jaar terug probeerde hij met ‘Het Bombardement’ nog eens een Nederlandse blockbuster te maken: het publiek – de fans van Jan Smit voorop – liet hem niet in de steek, de kritieken waren echter vernietigend. Waarop een teleurgestelde de Jong besloot om zo snel mogelijk terug achter de camera te gaan staan om de bittere pil door te slikken. Ditmaal niet voor een film met een groot budget, maar voor een onafhankelijk guerillaproject dat volledig met privégeld werd gedraaid. En dat zowaar een kruising tussen de home invasion en torture porn-subgenres blijkt te zijn. Over een stijlverandering gesproken.

‘Deadly Virtues’ (volledige titel: ‘Deadly Virtues: Love. Honour. Obey.’) is de eerste productie ooit die de Jong in Engeland draaide. Hij regisseerde de film in opdracht van de initiatiefnemers van het Londense Raindance Film Festival, een festival van onafhankelijke cinema dat in de eerste plaats beginnende filmmakers een platform schenkt. Zij lieten hem het debuutscenario lezen van ene Mark Rogers, en vroegen of de Jong geen zin had om het te verfilmen. Dat had hij, en het resultaat heeft bij tijd en wijlen veel weg van een geschifte variante op Roman Polanski’s huis clos thrillers/karakterstudies.

Op een vrijdagavond stapt een man – voorzien van een sleutel – een huis binnen in een op het eerst zicht rustige buitenwijk. Terwijl de man en vrouw des huizes aan het vrijen zijn, sluipt hij de slaapkamer binnen. Hij overmeestert hen allebei, bindt de man met een niet te ontwarren verzameling Japanse knopen vast in het bad en knevelt de vrouw in de woonkamer. Terwijl de indringer van meet af aan duidelijk maakt dat de echtgenoot zich weinig illusies moet maken – hij verliest al vrij snel een vinger – lijkt het wel alsof hij met de vrouw iets helemaal anders van plan is. Terwijl hij haar man blijft martelen, bevrijdt hij haar en belooft hij haar een teder weekend. Waarop er zich een kat-en-muisspel ontspint dat zowel de inbraak als het huwelijk van de gijzelaars in een ander perspectief plaatst.

‘Deadly Virtues’ wil verschillende dingen tegelijk zijn. Voor het grootste deel is het een onversneden horrorfilm, met als mysterieuze insteek ‘wie is de gijzelnemer, waarom heeft hij een sleutel en wat is hij precies van plan’. Vragen waarop gaandeweg een antwoord komt. Daarnaast is het een soort gewetensdrama, met als onderliggende boodschap dat de getoonde horror wel wreed is, maar dat wat er achter de (huwelijks)muren bij Jan en An Modaal schuilgaat nog duizend keer erger kan zijn. De slag die de Jong thuishaalt is weliswaar met een korrel te zout te nemen: de tegenstellingen zijn in de eerste plaats immers zwart-wit omdat de regisseur en de scenarist dat zo willen. Voorts blijft het moeilijk om een moraal te vinden in een verhaal waarin de torture porn zo open en bloot in het rond wordt gestrooid. De helft van de atrociteiten mag dan wel offscreen gebeuren, grote kans dat gevoelige zielen na een kwartier schreeuwend naar de afstandsbediening grijpen. 

Een ietwat bizarre film dus, deze ‘Deadly Virtues’. Voor doorwinterde horrorkijkers mocht het ongetwijfeld nog een tikkel bloederiger, voor de nieuwsgierige thrillerfan is het waarschijnlijk te brutaal. Dat de whodunit en whydunit-insteek alsnog werkt, is tot op zekere hoogte te danken aan de geïnspireerde cast. Megan Maczko was als eerste gecast en zij suggereerde zelf een vroegere studiegenoot van haar, Edward Akrout, voor de rol van de psychopaat. En Akrout bracht dan weer Matt Barber, een kennis van hem, aan voor de rol van de echtgenoot. Dat de drie hoofdacteurs elkaar kenden hielp de intensiteit van hun acteerprestaties ongetwijfeld een heel stuk vooruit. Al kunnen hun vertolkingen uiteindelijk niet verhullen dat hun personages in de eerste plaats pionnen op een speelbord blijven in plaats van volledig geloofwaardig uitgetekende karakters.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray