Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Transformers: Age Of Extinction (Blu-ray)
En wopla: de vierde ‘Transformers’-film van de band en hand van Michael Bay, en opnieuw staat Steven Spielberg op de credits als een van de uitvoerende producenten. En dat is best raar. De man die tekende voor meesterwerken die er eergisteren potent uitzagen, dat vandaag nog steeds doen en ook de generaties van overmorgen zullen verblijden (‘Jaws’, ‘E.T.’, ‘Raiders Of The Lost Ark’ en vul maar aan) heeft immers weinig te zoeken in het luidruchtig universum van Michael Bay. Dat Spielberg het best wel cool zal vinden om het speelgoed uit zijn jeugd megalomaan groot op het scherm te zien kan best, maar hij moet toch inzien dat deze franchise vooral roept en tiert, en nergens charmeert. En dus eigenlijk zijn kwaliteitszegel niet zou mogen dragen.
Niet dat het (jonge) publiek dat massaal samentroept om naar ‘Transformers’ te kijken een jota in kwaliteit is geïnteresseerd. ‘Age Of Extinction’ was tijdens zijn bioscoopcarrière goed voor een wereldwijde omzet van meer dan 1 miljard dollar. En ‘slechts’ een vijfde daarvan werd in Amerika bij elkaar geharkt. Vooral in Azië zijn ze verzot op de Transformers zo blijkt, al hoeft dat ditmaal niet te verwonderen, daar ‘Age Of Extinction’ voor een groot deel met de Aziatische markt in het achterhoofd is gemaakt. Wat verklaart waarom een groot deel van de film zich in China afspeelt.
Bay ziet ‘Age Of Extinction’ als de start van een nieuwe ‘Transformers’-trilogie. Het drieluik met Shia Labeouf is afgerond, en ditmaal mag Mark Wahlberg de held van de dag zijn. Vijf jaar na de clash met de Autobots en Decepticons in Chicago heeft de Amerikaanse regering de robottuigen vogelvrij verklaard. Wie er een vindt, is verplicht om die tot schroot te laten herleiden. Wahlberg (alias ijzerhandelaar annex ingenieur op zijn retour Cade Yeager) stoot tijdens afbraakwerken op Optimus Prime Hemzelve die meteen uit zijn coma wordt gehaald. Waarop de CIA samen met een intergalactische premiejager sneller dan snel op Yeagers stoep staan, en zich een nieuwe strijd tussen de transformers ontvouwt. Eentje die tot in China zal reiken, en zelfs intergalactische gevolgen kan hebben, daar de strijd ergens in het heelal heel nauwlettend wordt gevolgd door een soort goddelijke transformers.
Bombast is opnieuw het sleutelwoord in Michael Bays aanpak. Hij kan zich dat weliswaar permitteren met visuele effecten die blijven verbluffen, maar alles wat goed is – of dat zou kunnen zijn – aan deze franchise wordt op die manier stelselmatig op het hakblok gelegd. Er kan geen scène voorbijgaan zonder dat Bay met slow motion begint te jongleren, spuugirritante emorock op de soundtrack keilt, infantiele dialogen laat debiteren of gung-hoïsme als nieuwe godsdienst naar voor schuift. En dat twee uur en drie kwartier lang. Een mens zou van minder uitdrogingsverschijnselen krijgen.
Het is trouwens niet zo dat het de extreme lengte is die ‘Age Of Extinction’ nauwelijks te pruimen maakt. Het slechte rapport komt er vooral door de hoger beschreven manier waarop Bay die speelduur invult. Bijna drie uur vertoeven in koppijnland, getuige zijn van een scenario dat geen ordentelijk verhaal kan vertellen, opgescheept zitten met infantiele en stereotiepe karikaturen die nergens en nooit in de buurt komen van wat geboekstaafd staat als ‘normaal mens’ en toekijken hoe lawaaierige setpieces bewieroken synoniem staat voor entertainment is niet meteen het summum van een geslaagde zit. ‘Bayhem’ dus. Of godgeklaagde ADHD-cinema waarvan de stekker zo stilletjes aan mag worden uitgetrokken.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.