Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Love Punch
De geest van Blake Edwards zaliger waait als een zomerstorm over de krijtlijnen van ‘The Love Punch’. En zelfs niet eens anoniem: op een bepaald moment verwijst Pierce Brosnan openlijk naar ‘The Pink Panther’. Op het eerste zicht goed nieuws voor wie houdt van een vlot vertelde slapstickfarce. Helaas is het de geest van Edwards die maar op halve kracht werkt: niet die van ‘The Party’ dus – waarvan een scène hier trouwens onbeschaamd wordt gepikt – maar eerder die van ‘A Fine Mess’.
Op zich is ‘The Love Punch’ zoet, zonnig en zorgeloos genoeg om garant te staan voor anderhalfuur onbekommerde ontspanning. De verdienste van een hevig cabotinerende Pierce Brosnan – die hier meer aan Roger Moore doet denken – en Emma Thompson. Twee veteranen die er geen graten inzien om met een kinderlijk enthousiasme een nonsensicale komedie te dragen. En dat met zichtbaar genoegen doen – en zelfs een beetje hulp krijgen van Timothy Spall, die blijkbaar ook zin had om even naar het zonnige Frankrijk af te zakken.
Richard (Brosnan) en Kate (Thompson) leven al jaren gescheiden van elkaar. Zij woont sindsdien alleen, en is nog net niet wanhopig op zoek naar een nieuwe man. Hij vult zijn dagen en zijn bed met jonge ‘personal assistants’ die hem echter vaak en snel terug in de steek laten. Toch is er nog een smeulende relatievlam tussen hen beide. Dat blijkt als ze samen een gemeenschappelijke vijand vinden: de Franse multimationalonverlaat die Richards bedrijf heeft overgekocht, en via een hedgefonds met hun pensioengeld aan de haal is gegaan. In de hoop hun geld terug te krijgen trekken ze naar Zuid-Frankrijk om er binnen te vallen op zijn huwelijk, waar hij zijn bruid een megalomaan dure diamant wil schenken. Een juweel dat Richard en Kate besluiten te stelen om hun verloren geld te recupereren.
Regisseur Joel Hopkins leerde Emma Thompson kennen op de set van ‘Nanny McPhee’. Hopkins zou die film oorspronkelijk regisseren, maar uiteindelijk ging de job naar Kirk Jones. Het klikte echter tussen Hopkins en Thompson, en een paar jaar later werkten ze samen voor ‘Last Chance Harvey’, een relatiedrama waarin ook Dustin Hoffman van de partij was. Voor ‘The Love Punch’ vond Hopkins Thompson opnieuw bereid om de vrouwelijke hoofdrol te vertolken. En ze doet dat met verve: altijd leuk om een grote dame van het witte doek even uit het keurslijf te zien barsten en zich onbezonnen op het lichte entertainment te storten. Niet dat Thompson dit nog niet eerder deed natuurllijk (van ‘Junior’ over ‘Harry Potter’ tot ‘Men In Black 3’). Idem dito voor Brosnan, al is hij in feite – sorry fans – meer een veredelde en klassevolle B-acteur die door zijn James Bond-periode in de A-stratosfeer is terechtgekomen. In elk geval, hun enthousiasme – enigszins flirtend met de grens van overacting - is de hoofdreden om deze snel geziene en even snel vergeten komedie zonder al teveel gemor uit te zitten. De fletse regie van Hopkins – personages in slow motion door het beeld laten stappen, gaap gaap – en een paar ontzettend idiote verhaalwendingen krijg je er gratis en voor niks bij.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.