Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Doomsday
Neil Marshall heeft met z’n vorige twee puike uitstapjes in het horrorgenre bewezen een voorliefde te hebben voor de strijd tussen mens en monster; in ‘Dog Soldiers’ nam een groepje soldaten het op tegen een weerwolf en in opvolger ‘The Descent’ kregen enkele dames op survivaltocht af te rekenen met albinozombies. In ‘Doomsday’ slaat hij echter een tegenovergestelde richting in en richt hij zijn camera op een heel andere battle, die tussen mens en geïnfecteerde.
Pas op: een zombiefilm is zijn nieuwste allerminst, maar hij heeft wel alles om uit te groeien tot een culthit. Al was het maar omdat Marshall gretig inspeelt op de wensen van de fan van fantastiek en het soort jongenscinema creëert, dat vooral in de jaren tachtig hoge toppen scheerde. ‘Doomsday’ is dan ook geen kopie of samenraapsel, maar een ode aan de met horror, sciencefiction en tonnen actie doorspekte en inmiddels tot cultklassiekers uitgegroeide genrefilms van toen.
De dag des oordeels waarvan sprake in de titel speelde zich dertig jaar geleden af, toen in Schotland honderdduizenden mensen om het leven kwamen ten gevolge van een dodelijk en onoverwinnelijk virus. De Engelse overheid plaatste het volledige land in afzondering en bouwde er een gigantische muur omheen. Niemand kon erin of eruit. Dertig jaar later breekt echter een nieuwe doomsday aan als het virus plots opduikt in hartje Londen. Als blijkt dat de overheid al enige tijd op de hoogte was van menselijk leven in het in quarantaine geplaatste Schotland krijgt een eliteteam de opdracht om daar op zoek te gaan naar een antidotum. Daarvoor hebben ze slechts achtenveertig uur de tijd.
De plot ruikt in alle opzichten naar ‘Escape From New York’ - ook daarin moest de held op zoek gaan naar iets op een verloren gewaand terrein - maar toch gaat Marshalls film verder dan een doordeweekse reddingsmissie. Zo bestaat het postapocalyptische landschap in ‘Doomsday’ niet enkel uit de gebruikelijke van chaos en vernieling doordrongen straten, maar ook uit middeleeuwse burchten en goedgeconserveerde autosnelwegen, waarop de meest uitzinnige achtervolgingen plaatsvinden; het laatste halfuur is pure kick ass cinema, waarbij wij ons eventjes opnieuw twaalf jaar waanden, enkel en alleen genietend van de prachtige en opzwepende beeldjes die ons netvlies passeren. Naar inhoud ga je best niet op zoek, want de getalenteerde Marshall - de man kan filmen! - haalt uit z’n warrige scenario meer vaart en stunt- en vliegwerk dan cohesie. Maar dat is helemaal geen erg.
In ‘Doomsday’, met optredens van oudgedienden als Bob Hoskins en Malcolm McDowell, weergalmt de sfeer van ‘Mad Max’ (de met tonnen schmink en hanenkammen uitgedoste klan) en andere snoeiharde films met een anarchistisch toekomstbeeld, maar toch weet de Britse cineast ook zijn eigen visitekaartje achter te laten. Welkom in geek heaven!