Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hollands Hoop (Blu-ray)
Zeg niet te gevat, ’t is weer een ‘Breaking Bad’. Zelfs niet als de gelijkenissen tussen origineel en ‘kopie’ groot genoeg zijn om dat toch te doen. Getuige deze ‘Hollands Hoop’ – en zelfs onze ‘Eigen Kweek’. Twee series die wel degelijk wat gemeen hebben met ‘Breaking Bad’ – een op het eerste zicht brave burgervader wordt drugsdealer met alle gevolgen van dien – maar toch een eigen stem en kleur vinden. Waardoor het eigenlijk onjuist is om ‘Hollands Hoop’ de polderversie van ‘Breaking Bad’ te noemen. Zelfs al is het een te begrijpen vergelijking. Al kan je het evenzeer – een beetje – de Nederlandse ‘Weeds’ noemen: nog zo’n reeks die niet voor een gat te vangen was.
Walter White/Nancy Botwin van dienst is Fokke Augustinus (Marcel Hensema, bekend uit de tv-reeks ‘Penoza’), een psychiater in een instelling voor redelijk zware gevallen. Na een incident met een gevangene (zowaar vertolkt door Peter van den Begin) wordt Fokke met verlof gestuurd. Dat net op de dag dat hij te horen kreeg dat zijn vader is overleden. En hij bij het thuiskomen merkt dat de slaapkamer van zijn zoon Pepijn (Martijn Lakemeier uit ‘Oorlogswinter’) is afgebrand door een kortsluiting in diens wietplantage die hij had verborgen in een archiefkast. Oh ja, en zijn vrouw Machteld (Kim van Kooten) – die een affaire heeft met haar yogaleraar - laat hem die dag net weten dat ze graag wil scheiden.
Hoe meer tegenstand Fokke krijgt, hoe vastberadener hij lijkt om zijn gezin en zijn leven samen te houden. Hij krijgt Machteld en de drie kinderen zo ver om hem te vergezellen naar ‘Hollands Hoop’, de boerderij die zijn vader hem naliet op het platteland in Groningen. Als een soort vakantie, want op het platteland blijven ziet hij ook niet zitten. De rest al evenmin, daar er in het gehucht zelfs geen gsm-ontvangst is. Tot Fokke ontdekt wat zijn vader echt deed op zijn landgoed: geen varkens of kippen kweken, maar wiet. En niet op kleine schaal. Dat blijkt als plots een Slavische bende – en wat lokale helpers – op de stoep staan om de hennep te oogsten en te vermarkten. Een tragisch incident waarbij de broer van de bendeleider het loodje legt, zet de verhoudingen al meteen op scherp. En voor ze het goed en wel beseffen zijn Fokke en Pepijn tot over hun oren betrokken in de georganiseerde misdaad. Dat dit een nog nefastere invloed heeft op Fokkes zo al precaire gezinstoestand laat zich raden. Helemaal bar wordt het als zijn ‘favoriete’ patiënt (van den Begin dus) op zijn beurt naar Groningen afzakt op zoek naar goede raad van zijn ersatzvader. Een psychopathische hond in het kegelspel die de zaken er geenszins eenvoudiger zal op maken.
‘Hollands Hoop’ mag dan wel geen kopie zijn van ‘Breaking Bad’, scenarist Franky Ribbens heeft het in elk geval veelvuldig bestudeerd. En ook andere series trouwens. Het idee om elke aflevering te beginnen met een scène die later terugkomt, is alvast een knipoog naar ‘Breaking Bad’. De begingeneriek is eveneens opvallend Amerikaans. De op het eerste zicht on-Nederlandse klankkleur is een mix van absurde ideeën – Fokkes jongste dochter die gaat paardjerijden op het lijk van zijn vader bijvoorbeeld – en sfeerstukken die schatplichtig zijn aan de Scandinavische reeksen. Let wel, dit is geen jatwerk: door het internationale succes van heel wat series zit iedereen op den duur wat in dezelfde vijver te vissen en lijken invloeden er te komen zonder dat er specifiek wordt gekopieerd. In die optiek is ‘Hollands Hoop’ een collage van van alles en nog wat, terzelfdertijd heeft het een eigenheid die de voorbeelden/invloeden niet hebben.
Een reden voor die eigenheid zijn de vertolkingen. Vooral Hensema is uitstekend als Fokke: een man die stap voor stap gevaarlijker wordt, en van slappe schotelvod evolueert naar een man waar Walter White ongetwijfeld graag een pint zou mee gaan drinken. Bijkomend voordeel is dat je nooit weet in welke richting ‘Hollands Hoop’ gaat evolueren: sommige verhaalkronkels zijn heel absurd, gewelddadig en zwart-komisch, en scenarist Franky Ribbens (bedenker van ‘Penoza’) en regisseuse Dana Nechustan (‘Nachtrit’, ‘Dunya & Desie’) houden er zowel het tempo als de sfeer in. Wat resulteert in een sterk staaltje televisiewerk van onze noorderburen. Dat er een tweede seizoen in de maak is, hoeft bij deze niet te verwonderen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.