Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Boxtrolls (Blu-ray)
Het is als volwassen manspersoon een beetje moeilijk om ’s nachts nog echt bang te zijn – zeker nu de belspelletjes en het horoscopengesjacher er niet meer zijn om ons televisioneel de stuipen op het lijf te jagen – maar ooit was dat anders. In de tijden van ‘The Boxtrolls’ bijvoorbeeld, een ongedefinieerde Victoriaanse tijd toen de donkere straten onveilig werden gemaakt door de mysterieuze boxtrollen die alles roofden wat los en vast zat, kinderen inclusief. Tenminste, dat is de reputatie die de wezens met zich meedragen. In werkelijkheid blijken het hele lieve hummeltjes.
De boxtrollen zijn een creatie van de Brit Alan Snow die hen in 2005 introduceerde in het geïllustreerde kinderboek ‘Here Be Monsters’. Dat uitgangspunt werd heel los in scenariovorm gegoten door de toffe mensen van stopmotionstudio Laika, die er brood in zagen en vonden voor hun derde langspeelproject na het gelauwerde ‘Coraline’ en het iets tegenvallende ‘ParaNorman’. Dat ze bij Laika een beetje gegriezel niet uit de weg gaan is al langer geweten – ze werkten ook mee aan Tim Burtons ‘Corpse Bride’ – al is daar op het eerste zicht niet veel van te merken in ‘The Boxtrolls’ waar familievriendelijke komische toetsen toch primeren op parelend angstzweet. Moesten we niet beter weten, we zouden zelfs denken dat dit een Aardmanproject is.
Cheesebridge (of voor wie in het Vlaams kijkt: Kaasbrugge) is een Victoriaans stadje, gekenmerkt door een ongebreidelde liefde voor kaas. De bazen van het stadje (burgemeester en andere notabelen) dragen er allemaal een witte hoed en wonen in grote huizen. Het is de wens van rodehoeddragende Archibald Snatcher om tot het hoogste echelon door te stoten, en om dat doel te verwezenlijken speldt hij de witte hoeden op de mouw dat de ondergronds levende boxtrollen kinderontvoerders zijn die moeten worden uitgeschakeld. Snatcher wil dat gerust doen met zijn handlangers, zij het in ruil voor een witte hoed/meer macht. Een plan waar de angstige burgemeester en co groen licht voor geven.
De boxtrollen doen echter niemand kwaad. Het zijn lamme goedzakken die ’s nachts uit de riolen komen om afval te verzamelen waar ze vervolgens fijne dingen mee knutselen die in hun leefwereld goed van pas komen. Leeft eveneens bij de boxtrollen: de tien jaar oude Eggs, het mensenkind dat volgens Snatcher door de boxtrollen is ontvoerd. De eigenlijk geadopteerde Eggs is dikke vrienden met de boxtrollen en schiet nog geen klein beetje uit zijn krammen als hij in de gaten krijgt dat de bovenwereld het op zijn vrienden heeft voorzien. Samen met de stoere Winnie, de dochter van de burgemeester, probeert hij om Snatchers plannen te dwarsbomen en de boxtrollen te redden.
Verhaaltechnisch biedt ‘The Boxtrolls’ weinig nieuws: onbegrepen wezens die al dan niet ondergronds leven en eigenlijk niets of niemand kwaad doen is immers standaard in animatieland. Al was het maar om op het eind de moraal uit de staart te halen dat iedereen best vriendjes met elkaar kan zijn. Alles ter lering en vermaak van de allerjongsten. Het zijn vooral de details die ‘The Boxtrolls’ naar een viersterrenniveau duwen: guitige personages, fijne voor- en achtergrondgrappen, verbluffende animatie en een toon die zowel jong als oud kan aanspreken … het zit allemaal snorrer dan snor.
‘The Boxtrolls’ is een meer dan aardige komedie voor jong en oud, met liefde gemaakt en met vakmanschap geanimeerd. ’t Ziet er op het eerste zicht misschien niet zo hip uit voor de ADHD-generatie als de overload van Dreamworks, Blue Sky en andere CGI-studio’s, maar laat je niet in de luren leggen: ‘The Boxtrolls’ is van begin tot eind een waar en zelfs kunstzinnig verantwoord festijn.
De boxtrollen zijn een creatie van de Brit Alan Snow die hen in 2005 introduceerde in het geïllustreerde kinderboek ‘Here Be Monsters’. Dat uitgangspunt werd heel los in scenariovorm gegoten door de toffe mensen van stopmotionstudio Laika, die er brood in zagen en vonden voor hun derde langspeelproject na het gelauwerde ‘Coraline’ en het iets tegenvallende ‘ParaNorman’. Dat ze bij Laika een beetje gegriezel niet uit de weg gaan is al langer geweten – ze werkten ook mee aan Tim Burtons ‘Corpse Bride’ – al is daar op het eerste zicht niet veel van te merken in ‘The Boxtrolls’ waar familievriendelijke komische toetsen toch primeren op parelend angstzweet. Moesten we niet beter weten, we zouden zelfs denken dat dit een Aardmanproject is.
Cheesebridge (of voor wie in het Vlaams kijkt: Kaasbrugge) is een Victoriaans stadje, gekenmerkt door een ongebreidelde liefde voor kaas. De bazen van het stadje (burgemeester en andere notabelen) dragen er allemaal een witte hoed en wonen in grote huizen. Het is de wens van rodehoeddragende Archibald Snatcher om tot het hoogste echelon door te stoten, en om dat doel te verwezenlijken speldt hij de witte hoeden op de mouw dat de ondergronds levende boxtrollen kinderontvoerders zijn die moeten worden uitgeschakeld. Snatcher wil dat gerust doen met zijn handlangers, zij het in ruil voor een witte hoed/meer macht. Een plan waar de angstige burgemeester en co groen licht voor geven.
De boxtrollen doen echter niemand kwaad. Het zijn lamme goedzakken die ’s nachts uit de riolen komen om afval te verzamelen waar ze vervolgens fijne dingen mee knutselen die in hun leefwereld goed van pas komen. Leeft eveneens bij de boxtrollen: de tien jaar oude Eggs, het mensenkind dat volgens Snatcher door de boxtrollen is ontvoerd. De eigenlijk geadopteerde Eggs is dikke vrienden met de boxtrollen en schiet nog geen klein beetje uit zijn krammen als hij in de gaten krijgt dat de bovenwereld het op zijn vrienden heeft voorzien. Samen met de stoere Winnie, de dochter van de burgemeester, probeert hij om Snatchers plannen te dwarsbomen en de boxtrollen te redden.
Verhaaltechnisch biedt ‘The Boxtrolls’ weinig nieuws: onbegrepen wezens die al dan niet ondergronds leven en eigenlijk niets of niemand kwaad doen is immers standaard in animatieland. Al was het maar om op het eind de moraal uit de staart te halen dat iedereen best vriendjes met elkaar kan zijn. Alles ter lering en vermaak van de allerjongsten. Het zijn vooral de details die ‘The Boxtrolls’ naar een viersterrenniveau duwen: guitige personages, fijne voor- en achtergrondgrappen, verbluffende animatie en een toon die zowel jong als oud kan aanspreken … het zit allemaal snorrer dan snor.
‘The Boxtrolls’ is een meer dan aardige komedie voor jong en oud, met liefde gemaakt en met vakmanschap geanimeerd. ’t Ziet er op het eerste zicht misschien niet zo hip uit voor de ADHD-generatie als de overload van Dreamworks, Blue Sky en andere CGI-studio’s, maar laat je niet in de luren leggen: ‘The Boxtrolls’ is van begin tot eind een waar en zelfs kunstzinnig verantwoord festijn.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.