Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Teenage Mutant Ninja Turtles (Blu-ray)
Goed nieuws: Michael Bay heeft deze film niet geregisseerd. Slecht nieuws: hij heeft hem mee geproduceerd, en zijn invloed is tot in de nok van het schildpaddenhuis merkbaar. Hij haalde Megan Fox van onder het stof en kneedde regisseur Jonathan Liebesman (‘Battle Los Angeles’, ‘Wrath Of The Titans’) tot zijn evenknie. Godzijdank had hij nog het inzicht om het allemaal niet veel langer dan anderhalfuur te laten duren. Gelukkig: zo goedkoop zijn hoofdpijnpillen nu ook weer niet.
‘Teenage Mutant Ninja Turtles’ is de derde poging om een goedlopende filmfranchise te maken van de populaire strip- en tekenfilmreeks die in de jaren tachtig boven het doopvont werd gehouden. De eerste film kwam er in 1990 en was succesvol genoeg om twee sequels te genereren, respectievelijk in 1991 en 1993. Daarna bleef het stil tot in 2007, toen met ‘TMNT’ een volledige CGI-animatiefilm rond de vechtgrage schildpadden werd gedraaid. Een sequel kwam er niet. Wel een paar jaar windstilte die leidden naar deze reboot. Met opnieuw het origineverhaal waarin reporter April O’Neil voor de eerste keer kennismaakt met de Ninjaschildpadden. Inmiddels staat het licht op groen voor op zijn minst twee vervolgfilms. Hopelijk zijn die dan wel beter dan deze nieuwe eersteling, die vijf Raspberry Awards-nominaties wist te verzamelen – slechtste film, slechtste prequel/remake/sequel, slechtste regisseur, slechtste scenario en – jawel – slechtste actrice. Waarmee meteen duidelijk is dat je ‘Ninja Mutant Ninja Turtles’ niet om enige vorm van cinematografische finesse moet bekijken.
De Turtles zijn vier gemaskerde schildpadden met ninjakwaliteiten en luisteren naar de Italiaanse renaissancenamen Raphael, Michelangelo, Leonardo en Donatello: misschien het enige echt originele punt aan het hele concept. De vier gaan in New York de strijd aan tegen de Foot Clan, een misdaadorganisatie geleid door de mysterieuze Shredder. Staan aan de zijde van de Turtles: de rat Splinter die zowat dienst doet als hun ersatzvader. En dus ook journaliste April O’Neil. Andermaal krijgen we te zien hoe de vier schildpadden in New York terechtkomen en wie Shredder is, die hier meteen al een plan ontwikkelt om New York van de land- en wereldkaart te laten verdwijnen. Who you gonna call? De Turtles blijkbaar.
Dat ‘Teenage Mutant Ninja Turtles’ er niet in slaagt een volwassen publiek te verblijden, daar kunnen we nog inkomen. Je moet als oudere kijker waarschijnlijk al nostalgische herinneringen hebben aan de originele tekenfilm of de eerste films om überhaupt te willen weten hoe de figuren anno 2014/2015 worden neergezet. Wel jammer is dat de makers er niet eens in slagen om een ordentelijke kinderfilm af te leveren – en het kleine grut is toch nog altijd de eigenlijke doelgroep. In plaats van hen een helder geconstrueerd avonturenverhaal voor te schotelen, ontaardt alles in een totaal oninteressant en lawaaierig CGI-spektakel dat nooit leuk of spannend wordt en bovendien bevolkt is met ontzettend irritante personages. Om een lang verhaal kort te maken: de organisatoren van de Razzie Awards hebben goed opgelet in 2014. Er valt ongetwijfeld meer lol te beleven aan eender welke grap die begint met ‘Vier schildpadden komen een café binnen. Zegt de eerste tegen de tweede …’ dan met deze infantiele en slechtgemaakte hoop nonsens. Blockbustermanie op zijn smalst.
‘Teenage Mutant Ninja Turtles’ is de derde poging om een goedlopende filmfranchise te maken van de populaire strip- en tekenfilmreeks die in de jaren tachtig boven het doopvont werd gehouden. De eerste film kwam er in 1990 en was succesvol genoeg om twee sequels te genereren, respectievelijk in 1991 en 1993. Daarna bleef het stil tot in 2007, toen met ‘TMNT’ een volledige CGI-animatiefilm rond de vechtgrage schildpadden werd gedraaid. Een sequel kwam er niet. Wel een paar jaar windstilte die leidden naar deze reboot. Met opnieuw het origineverhaal waarin reporter April O’Neil voor de eerste keer kennismaakt met de Ninjaschildpadden. Inmiddels staat het licht op groen voor op zijn minst twee vervolgfilms. Hopelijk zijn die dan wel beter dan deze nieuwe eersteling, die vijf Raspberry Awards-nominaties wist te verzamelen – slechtste film, slechtste prequel/remake/sequel, slechtste regisseur, slechtste scenario en – jawel – slechtste actrice. Waarmee meteen duidelijk is dat je ‘Ninja Mutant Ninja Turtles’ niet om enige vorm van cinematografische finesse moet bekijken.
De Turtles zijn vier gemaskerde schildpadden met ninjakwaliteiten en luisteren naar de Italiaanse renaissancenamen Raphael, Michelangelo, Leonardo en Donatello: misschien het enige echt originele punt aan het hele concept. De vier gaan in New York de strijd aan tegen de Foot Clan, een misdaadorganisatie geleid door de mysterieuze Shredder. Staan aan de zijde van de Turtles: de rat Splinter die zowat dienst doet als hun ersatzvader. En dus ook journaliste April O’Neil. Andermaal krijgen we te zien hoe de vier schildpadden in New York terechtkomen en wie Shredder is, die hier meteen al een plan ontwikkelt om New York van de land- en wereldkaart te laten verdwijnen. Who you gonna call? De Turtles blijkbaar.
Dat ‘Teenage Mutant Ninja Turtles’ er niet in slaagt een volwassen publiek te verblijden, daar kunnen we nog inkomen. Je moet als oudere kijker waarschijnlijk al nostalgische herinneringen hebben aan de originele tekenfilm of de eerste films om überhaupt te willen weten hoe de figuren anno 2014/2015 worden neergezet. Wel jammer is dat de makers er niet eens in slagen om een ordentelijke kinderfilm af te leveren – en het kleine grut is toch nog altijd de eigenlijke doelgroep. In plaats van hen een helder geconstrueerd avonturenverhaal voor te schotelen, ontaardt alles in een totaal oninteressant en lawaaierig CGI-spektakel dat nooit leuk of spannend wordt en bovendien bevolkt is met ontzettend irritante personages. Om een lang verhaal kort te maken: de organisatoren van de Razzie Awards hebben goed opgelet in 2014. Er valt ongetwijfeld meer lol te beleven aan eender welke grap die begint met ‘Vier schildpadden komen een café binnen. Zegt de eerste tegen de tweede …’ dan met deze infantiele en slechtgemaakte hoop nonsens. Blockbustermanie op zijn smalst.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.