Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Dreamer
Films over paarden zijn doorgaans ons ding niet. ‘Hidalgo’ vonden we zo mogelijk nog saaier dan ‘The Lord Of The Rings’, aan ‘Spirit’ hebben we lange tijd nachtmerries overgehouden en als we ’s avonds niet in slaap raken, steken we met plezier ‘The Horse Whisperer’ nog eens in de dvd-speler. Maar kijk, nu is er ‘Dreamer’, een sympathieke film, waarin we niet alleen tot de ontdekking komen dat paardenfilms toch boeiend kunnen zijn, maar ook dat Dakota Fanning niet in elke film op de zenuwen werkt.
Fanning speelt Cale Crane, een jong meisje gefascineerd door de galopperende dieren, die samen met haar vader (Kurt Russell) en grootvader (Kris Kristofferson) een afgeschreven racepaard terug naar de top van het racecircuit begeleidt.
‘Dreamer’, geïnspireerd op een waar gebeurd verhaal, heeft wel af te rekenen met enkele verwachte clichés en ook het einde is tamelijk voorspelbaar, maar toch is de regie van John Atkins meer dan effectief. De beeldvoering is uitstekend, de fotografie is oogverblindend en de montage is puur vakwerk - de manier waarop de paardenrace op het einde in beeld gebracht is getuigt daarvan. Ondanks al dat voorbeeldig filmmaken, kan Atkins niet vermijden dat we toch nog enkele keren onze wenkbrauwen moesten fronsen. Vooral de ouderavondscène is overbodig en platsentimenteel. ‘Dreamer’ is nooit spannend, maar door de uitstekende opbouw slaagt de prent er toch in om de kijker te laten meeleven met de lotgevallen van de protagonisten.
Ook een pluspunt aan deze prent is het gebundelde acteertalent. Kurt Russell is een uitstekend acteur en z’n vertolking in ‘Dreamer’ zet dat nog ’s extra in de verf. Ook Dakota Fanning is prima en zet zo mogelijk haar beste vertolking tot op heden neer. Misschien komt het ook omdat haar personage bijzonder realistisch uitgewerkt is. Verder is het nog uitkijken naar Kris Kristofferson als krasse opa, Elisabeth Shue als vrouw des huizes, Luis Guzman als veredelde stalknecht, Oded Fehr als stinkend rijke sjeik en David Morse als de karikaturale tegenstander. Morse is immer overtuigend, maar z’n personage had gerust iets beter uitgewerkt mogen worden. ‘Dreamer’ is niets meer of minder dan de som van de onderdelen. Geen hoogvlieger, maar wel vakwerk.